Srpski vožd:Ubio oca i brata, glavu mu odsekao kum

Komemorativnu ceremoniju će predvoditi pomoćnik ministra za boračka pitanja Milan Popović.

Vence će, uz državne i vojne počasti, položiti i predstavnici Ministarstva odbrane i Vojske Srbije, opštine Topola, kao i udruženja građana koja neguju tradiciju oslobodilačkih ratova Srbije.

Organizator komemorativne ceremonije je Odbor za negovanje tradicija oslobodilačkih ratova Srbije Vlade Srbije.

Đorđe Petrović Karađorđe, vođa Prvog srpskog ustanka, rođen je u Viševcu (danas u opštini Rača) 16. novembra 1762. godine, od oca Petra i majke Marice, a ubijen u Radovanjskom lugu kod Velike Plane 25. jula 1817. godine.

Sahranjen je u Radovanju, a njegovi posmrtni ostaci preneti su 1930. godine u Crkvu svetog Đorđa na Oplencu kod Topole.

Karađorđe je osnivač dinastije Karađorđević, a njegov direktni potomak je princ Aleksandar Karađorđević. Vožd je imao dva sina, Aleksu i Aleksandra.

Potonji srpski vožd ubio je svog oca jer je porodicu, koja je od Turaka pobegla u Srem, nagovarao da se vrati i služi Turcima. Kasnije je od pravoslavnih sveštenika tražio oproštaj za oceubistvo i dobio ga.

Karađorđe se u ubijanju članova svoje porodice nije zaustavio na ocu, nego je presudio i svom bratu Marinku, koga je obesio.

Njegova surovost ulivala je strah u kosti Srbima koji su razmišljali da se mire sa Turcima i terala ih da mu budu poslušni.

Kada zaratili Turci i Austrijanci, Karađorđe se pred kraj tog rata, 1787. godine, angažovao na strani Austrije. Po završetku rata dobio je unapređenje i medalju za hrabrost i odmetnuo se u hajduke kao vođa hajdučke družine.

Turci su mu, pošto je ubio nekoliko Turaka, nadenuli ime Crni (kara) Đorđe.

Srbi su, kao odgovor na tursku seču knezova, 1804. godine podigli ustanak, a predvodio ih je trgovac Karađorđe, koga su za srpskog vođu podržali i Stanoje Glavaš i njegovi hajduci.

Važio je za čoveka preke naravi spremnog da bez kompromisa dođe do svog cilja, što je okolini ulivalo strah.

Posle ustanka, Karađorđe je devet godina upravljao Srbijom, ali je ustanak propao 1813. godine, kada je pobegao u Austriju, a sledeće godine se prebacio u Rusiju.

Karađorđe se 1816. godine pridružio grčkom pokretu za oslobođenje da bi nastavio borbu za proterivanje Turaka i iz Srbije.

Sledeće godine je tajno došao u Srbiju kako bi se sa Milošem Obrenovićem dogovorio o zajedničkoj akciji, ali je po Miloševoj naredbi ubijen u noći između 25. jula i 26. jula 1817. godine u selu Radovanju kod Velike Plane.

Organizator ubistva je bio Vujica Vulićević, Karađorđev kum.