U Koncertnoj dvorani Banskog dvora u subotu, 26. juna, u 20 časova biće izvedeno djelo "Na Drini ćuprija" u dramskom tumačenju glumca Tihomira Stanića.
Vjerni poštovalac, i više od toga – zaljubljenik u Andrićev opus, poprilično fizički sličan velikom piscu, Stanić je tumačio njegov lik u filmsko-televizijskim produkcijama Znakovi (1995), Lajanje na zvezde (1998), Žućko (2012)i Proleće na poslednjem jezeru (2020). Znalački, sa dubokim emotivnim doživljajem Andrićeve pripovjesti, ali i sa pouzdanim iskustvom dramskog umjetnika koji zna šta čini efektnu celinu scenskog čina, Stanić je sklopio i angažovano, glumački brljantno izrekao svoj poduži monolog – tačnije originalan Andrićev tekst koji je naučio na pamet.
Prvak srpskog glumišta ostvario je više od 100 uloga u svim beogradskim, al i u mnogim pozorištima van Beograda, pa i u Republici Srpskoj. Impresivna je lista njegovih sjajnih glumačkih kreacija u igranim filmovima i TV dramama (od 1981. do 2020. snimao po dva, tri, pa i četiri filma godišnje!). Jedan je od najviše nagrađivanih za visoke glumačke domete.
Tihomir Stanić već dvije decenije kazuje u raznim prilikama Andrićeve misli i vizije, nabijene mudrošću, istorijskom istinom, ljepotom i duhom balkanskog čovjeka. (Upravo je roman “Na Drini ćuprija” donio Andriću Nobelovu nagradu za književnost, 1961. godine.) O ovom svom neobično hrabrom poduhvatu – učenju dugog i složenog proznog teksta, bez partnera i dijaloga koji glumcu olakšava posao – Stanić kaže:
“Sticajem okolnosti, zakačio sam se za ovu ideju pre dvadeset godina. Radio sam te 1999. godine pet meseci po pet sati dnevno i na kraju savladao jednu celinu iz romana Na drini ćuprija, koju sam zajedno sa dr Ljiljom Mrkić Popović priredio kao veče pripovedanja… Te rečenice Andrićeve usvojio sam, govorim ih s lakoćom vrlo često ped publikom, al ii u kafani bez ikakvog povoda… Pronašao sam u Andrićevom delu neiscrpnu inspiraciju za svoj profesionalni život, trening, egzistenciju i od kada sam savladao tekst Na drini ćuprija, i prvi put izveo ovu predstavu,17. aprila 2001. godine, nikada više nisam morao da se brinem i trpim teror bilo kog pozorišnog reditelja,dikatora, pogrešnog upravnika… Obezbedio sam sebi egzistenciju, znajući da uvek mogu u školama da govorim deci i mladima Andrićev tekst. Iz velike zahvalnosti prema piscu i delu koje sam čitao još u ranoj mladosti - rodio sam se u školi, jer mi je otac bio učitelj, jedan hodnik je moju sobu delio od biblioteke, tako da sam kao dete mnogo čitao - ja sam zavoleo tog čoveka, njegov lik mi je intrigantan, u raznim fazama njegovog života. Dobar deo svog profesionalnog i privatnog razmišljanja usmerio sam k njemu i verujem da me to čini srećnijim, bogatijim i možda jednog dana i pametnijim…”
Ulaznice po cijeni od 7 KM mogu se kupiti na biletarnici Banskog dvora u periodu od 12.00 do 18.00 časova, a broj mjesta u publici je ograničen, saopšteno je iz ove institucije kulture.