Uvreženo je mišljenje da je Njemačka od svih zemalja u Evropi, "obećana zemlja" što se tiče plata i uslova rada. Ali plate u Njemačkoj nisu tako velike, tvrdi Dojče vele, kada se uračuna sve na šta one "odu".
Njemački državni medijski servis se pozabavio računicom koliko su te plate zaista "visoke" kada se odbiju svi porezi.
Statistike pokazuju da je prosječna mjesečna bruto plata u Njemačkoj 2018. iznosila oko 2.950 evra. Ali, prosječna neto plata (ono što je isplaćeno zaposlenima "na ruke", odnosno račun), bila je znatno niža. Tačnije, 33 odsto niža - i iznosila je 1.945 evra, navodi DW.
Iza tih gotovo hiljadu evra razlike između bruto i neto iznosa, kakao se dodaje, stoje davanja državi u vidu poreza i doprinosa za razna osiguranja.
Visina poreza koji se mjesečno odbija od plate, pritom, zavisi od poreske klase zaposlenog (ima ih šest), odnosno od toga da li on živi u bračnoj zajednici, da li je samohrani roditelj, da li njegov/njenbračni partner radi, da li jedan bračni partner zarađuje znatno više, da li radi više poslova, itd.
DW je ilustrovao razliku između bruto i neto plate na primjerima dva slučaja: za bračni par sa dvoje djece gdje jedan bračni partner zarađuje više od drugog i ima prosječnu njemačku platu od 2.948 evra mjesečno, kao i za samca bez djece koji ima istu toliku platu.
Ocu ili majci dvoje djece će, nakon što mu se odbije 167 evra poreza, 215 evra doprinosa za zdravstveno osiguranje (7,65%), 274 evra za penziono osiguranje (9,2%), 36 evra za osiguranje u slučaju nezaposlenosti (1,25%), i na kraju 45 evra za osiguranje za njegu u starosti (1,525%)- na račun leći 2.209 evra.
Osobi koja živi bez bračnog partnera i nema djece, na računu na koji joj se uplaćuje mjesečna plata u bruto iznosu od 2.948 evra naći će se samo 1.944 evra, jer je porez koji mora da plati mnogo veći, navodi se u tekstu.
Osim toga, ona mora da plati i 22 evra poreza solidarnosti od kojeg su otac ili majka dvoje djece iz prethodnog primjera oslobođeni. Ako je pritom i član/ica katoličke ili protestantske zajednice, onda će joj na račun biti uplaćeno joščetrdesetak evra manje (crkveni porez).
Prosječna plata je, međutim, apstraktan statistički podatak koji ne govori mnogo o tome koliko su dobro ili loše plaćeni zaposleni na određenim zanimanjima. Razlika između onih koji su na vrhu liste primanja i onih koji su na njenom dnu je ogromna.
Doktori koji imaju titulu primarijusa zarađuju tako u prosjeku više od 120.000 evra godišnje, dakle, više od 10.000 evra bruto mjesečno, nešto manje menadžeri u trgovačkom i finansijskom sektoru, a tridesetak hiljada evra manje godišnje ljekari specijalisti.
Oni na začelju liste žale se da jedva spajaju kraj s krajem. Na neslavnom posljednjem mjestu je pomoćno osoblje u kuhinjama koje zarađuje u prosjeku manje od 2.000 evra bruto mjesečno, dok konobari i frizeri/frizerke zarađuju samo nekoliko desetina evra više.
Među najlošije plaćenim zanimanjima su upravo ona na koja mogu da pretenduju upravo veliki dio ljudi koji mašta o odlasku ili se ozbiljno sprema da bude gastarbajter - agenti u kol-centrima, kuvari, pomoćno osoblje u stomatološkim ordinacijama, njegovatelji i vozači kamiona.
Znatno nižu od prosječne njemačke plate imaju i medicinske sestre s malo radnog iskustva (u javnim zdravstvenim ustanovama), kao i vaspitači/ce u vrtićima.
Dakle, da li su plate u Njemačkoj visoke? Iz perspektive balksnakih zemalja sigurno jesu, a znatno su više i od evropskog prosjeka, ali niže nego u Švajcarskoj, Luksemburgu i Danskoj. To pokazuju statistike i brojke, navodi se u tekstu.
DW konstatuje na kraju da kada se govori o visini plate, uvijek treba sagledati i širi kontekst: koliki su troškovi života, prije svega hrane i stanovanja, napominjući u tom kontekstu da je 2017. jedno njemačko domaćinstvo u prosjeku trošilo 2.517 evra, od čega 897 evra samo na stan i režije.