Ime oca Atanasija Jevtića odavno je poznato ne samo crkvenoj, nego i široj javnosti.
Episkop dr Atanasije Jevtić rođen je od pravoslavnih roditelja Milana D. Jevtića, i Savke, rođene Brisić, zemljoradnika, u selu Brdarici, u šabačko-valjevskom kraju, 26. decembra 1937.
Osnovnu školu završio je u Draginju, a nižu gimnaziju započeo 1949. u Šapcu i završio 1953. u Debrcu. Učio je zatim Bogosloviju u Rakovici i završio u Beogradu, juna 1958 (u generaciji sa Amfilohijem i Lavrentijem). Po završetku Bogoslovije, upisao Bogoslovski fakultet u Beogradu 1958.g, ali je u novembru iste godine pozvan na odsluženje dvogodišnjeg vojnog roka u Podgorici i na Kosovu.
Po povratku iz vojske je zamonašen po blagoslovu Episkopa Šabačko-Valjevskog Jovana, od Justina Popovića, u manastiru Pustinji kod Valjeva, uoči Vavedenja 3. decembra 1960. godine, a zatim, kao sabrat manastira Tronoše kod Loznice, nastavio i završio studije na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu, juna mjeseca 1963. godine.
Za vrijeme studija rukopoložen od Episkopa Jovana u čin jerođakona na Bogojavljenje 1961, a na Uspenje Presvete Bogorodice 1963.g. u sveštenički čin.
Završivši Bogoslovski fakultet, podnio je molbu Sv. Arhijerejskom Sinodu radi odlaska na postdiplomske studije u Grčku. Februara 1964. poslan od patrijarha Germana na Teološku akademiju na Halku kod Carigrada (Turska), gdje je ostao do mjeseca juna iste godine. Zbog tamošnjih teških političkih prilika prešao u ljeto iste godine u Jeladu, na Svetu Goru, i s jeseni na Teološki fakultet u Atinu, gdje je pod rukovodstvom profesora dogmatike i akademika dr Jovana Karmirisa pripremio na grčkom doktorsku tezu iz dogmatike.
Za vrijeme četvorogodišnjeg boravka u Atini, služio kao parohijski sveštenik u atinskoj Ruskoj crkvi, stanujući jedno vrijeme u bogoslovskom internatu Grčke Crkve, a zatim u privatnom stanu.
U jesen 1968. g, dobivši za to blagoslov od svog episkopa, prešao je u Pariz, na Bogoslovski institut Svetog Sergija, radi produžetka daljih bogoslovskih studija i izučavanja francuskog jezika. Za četiri godine boravka u Francuskoj opsluživao je, prema potrebama, pravoslavne parohije ruske, srpske, grčke i francuske, a živeo u domu studenata Instituta Svetog Sergija. Tokom leta posjećivao je Sv. Zemlju, Srbiju i Grčku.
Vrativši se iz Pariza u leto 1972. s jeseni postavljen od Sv. Arhijerejskog Sinoda za upravnika Doma studenata pri Bogoslovskom fakultetu. Sljedeće godine je izabran za docenta na Bogoslovskom fakultetu za katedru Patrologije. Predavao i Istoriju Hrišćanske Crkve niz godina, kao i neko vrijeme Istoriju Srpske Crkve. Godine 1983. biran za vanrednog, a 1987. za redovnog profesora na katedri Patrologije. Biran za Dekana Bogoslovskog fakulteta 1980/81. i 1990/91. U tom periodu rada na Fakultetu, objavio je oko dvije stotine naučnih radova.
Ratne 1991.g. biva izabran hirotonisan i ustoličen u Vršcu za Episkopa Banatskog, gdje je ostao nepunih godinu dana, da bi 1992. bio izabrao za Episkopa Zahumsko-Hercegovačkog. Zbog ratnog požara nije mogao biti ustoličen u sjedištu Mostaru, nego u Trebinju, na Vidovdan 1992. godine.
Usljed teške povrede vratnih pršljenova u decembu 1998. godine, molio je Sabor Episkopa za razriješenje od arhipastirskih dužnosti. Na septembarskom zasjedanju 1999. Sabora usvojena mu je ostavka na aktivno upravljanje ovom eparhijom. Poslije toga, prilično vremena provodi na Kosovu i Metohiji, pomažući tamošnjem episkopu i narodu.
Episkop Atanasije je posebno kao jeromonah bio učesnik mnogih domaćih i međunarodnih naučnih skupova iz oblasti crkvene istorije, teologije, filosofije i hrišćanske kulture. Istovremeno je sarađivao u mnogim crkvenim i svetovnim publikacijama. Autor je brojnih knjiga, studija, članaka, ogleda i besjeda na više svjetskih jezika.
Bio je prijatelj i školski drug blaženopočivšeg mitropolita crnogorsko-primorskog Amfilohija. Inače, Atanasije je bio jedan od govornika na sahrani mitropolita Amfilohija u Podgorici.
Podsjetimo, vladika Atanasije Jevtić, umirovljeni episkop zahumsko-hercegovački, preminuo je u 84. godini zbog posljedica korona virusa.
"Njegovo preosveštenstvo preminuo je u večernjim časovima, u četvrtak, 4. marta 2021. godine, u Javnoj zdravstvenoj ustanovi Bolnica Trebinje. Obavještenje o sahrani novopredstavljenog vladike biće objavljeno naknadno. Vladiκο, besmrtnog imena, vječna ti uspomena!", navodi se u saopštenju Eparhije.
Preminuo je nakon što se zarazio korona virusom, a u bolnici su ljekari pokušali da ga spasu pošto je imao upalu oba plućna krila i priključen na kiseonik.
(MONDO)