Godine ponosa su iza, a nadamo se i ispred "Velikana iz Gospodske"
Prije tačno 71 godinu, osnovan je najveći sportski simbol Banjaluke – Rukometni klub Borac!
Kroz istoriju, banjalučki rukometni velikan osvajao je sve što je moglo da se osvoji.
Brojne generacije rukometaša u crveno-plavom brižljivo su bogatile riznicu trofeja, pa je tako Borac sedam puta bio šampion Jugoslavije, deset puta osvajač Kupa SFRJ, zatim je pet puta dolazio do titule šampiona BiH, sedam puta dolazio do trofeja u Kupu BiH, osam puta bio šampion Republike Srpske, te čak 14 puta osvajač Kupa RS.
U godini kada se navršava 71 godina postojanja, klub obilježava dva velika jubileja – 45 godina od osvajanja Kupa evropskih šampiona, te 30 godina od osvajanja Kupa IHF.
U aprilu 1976. godine, Borac, tada pod komandom Pere Janjića, nadigrao je dansku Fredericiju u finalnom meču u dvorani Borik i prvi i jedini put pokorio Stari kontinent.
Za Borac su tada igrali Milorad Karalić, Zdravko Rađenović, Nedjeljko Vujinović, Abas Arslanagić, Dobrivoje Selec, Momo Golić, Nebojša Popović, Miro Bjelić, Rade Unčanin, Slobodan Vukša, Boro Golić i Zoran Ravlić.
Na drugi (za sad i posljednji) evropski trofej čekalo se 15 godina.
U maju 1991. godine nadigran je CSKA u finalnom dvomeču Kupa IHF, a Borčevu ekipu su činili Zlatan Arnautović, Mustafa Torlo, Mehmedalija Mulabdić, Senjanin Maglajlija, Aleksandar Knežević, Davor Perić, Samir Nezirević, Božidar Jović, Ivan-Jani Čop, Dragan Marković, Goran Stupar, Andrej Golić i Draško Prtina. Trener je bio sadašnji selektor Rusije Velimir Petković.
Sadašnja generacija Borca na dobrom je putu da po šesti put postane šampion BiH.
Dvanaest rundi prije kraja, zauzima prvo mjesto sa 30 bodova, jednim više od drugoplasiranog Izviđača.
I kao što bi himna kluba rekla, "Nikom tako ne ide od ruke da pronosi slabu Banjaluke!"