Čestice manje od 10 mikrometara, a posebno one manje od 2,5 mikrometra, predstavljaju ozbiljnu pretnju po ljudsko zdravlje, jer su dovoljno male da završe u našim plućima.
Oluja koja je prije nekoliko dana pokrila Peking smeđom narandžastom bojom nije bila pješčana, odnosno ona koja nosi čestice pijeska, već oluja prašine.
Ovo može zvučati kao beznačajna razlika koja je važna samo geolozima, ali veličina čestica igra veliku ulogu u zdravlju stanovnika.
Zrna pijeska su čestice veće od 0,06 mm u prečniku, a čestice prašine su manje, lakše i mogu putovati mnogo, mnogo dalje. Vjetar neće oduvati pesak tako lako na udaljenostima od stotina kilometara, dok će se prašina mnogo lakše širiti po svijetu.
Čestice manje od 10 mikrometara, a posebno one manje od 2,5 mikrometra, predstavljaju ozbiljnu prijetnju po ljudsko zdravlje, jer su dovoljno male da završe u našim plućima.
Šta uzrokuje današnje oluje prašine - da li je to prirodni proces ili je možda rezultat klimatskih promena? Odgovor je složen i verovatno je kombinacija nekoliko faktora, kaže geolog Met Telfer sa Univerziteta u Plimutu u časopisu Konverzejšn.
U nedavnoj studiji naučnici su analizirali u kojoj su mjeri različiti socijalni sistemi u Kini tokom posljednjih 2.000 godina, kao i klimatske promjene, uticali na učestalost oluja prašine.
Otkrili su da se porast broja oluja poklapao sa povećanjem broja stanovnika i jačanjem azijske monsunske cirkulacije.
Zanimljivo je da se učestalost takvih oluja povećavala u periodu obilnih kiša, jer se u tom periodu stanovništvo brže razvijalo i koristila se veća poljoprivredna površina.
Još jedan faktor koji utiče na pojavu prašinskih oluja je prirodnog porijekla. Na primjer, slabo naseljena depresija Bodela u Sahari je najveći izvor atmosferske prašine na svijetu, uprkos svojoj skromnoj veličini. Razlog za to su suvi pustinjski uslovi, područja sitnih sedimentnih naslaga i obližnje planine koje usmeravaju vjetar u tom području.
(Mondo/Index.hr)