Burna biografija Hasana Abdela Karima Nasralaha - vođe Hezbolaha.
Hasan Abdel Karim Nasralah je rođen 31. avgusta 1960. u glavnom libanskom gradu Bejrutu. Nasralah je odrastao u siromašnom okrugu Karantina u istočnom Bejrutu, gdje je njegov otac držao malu prodavnicu. Kao dječak Nasralah je bio ozbiljan student islama. Nakon što je izbijanje građanskog rata u Libanu 1975. dovelo do toga da porodica pobjegne na jug iz Bejruta, Nasralah se pridružio Amalu, libanskoj šiitskoj paravojnoj grupi koja je povezana sa Iranom i Sirijom. Ubrzo nakon toga otišao je u Nadžaf, Irak, da bi tamo studirao u šiitskoj bogosloviji. Nakon protjerivanja stotina libanskih studenata iz Iraka 1978. godine, vratio se u Liban i borio se sa Amal, postavši komandant grupe u dolini Al-Bikaʿ. Nakon izraelske invazije na Liban 1982. godine, Nasralah je napustio Amal da bi se pridružio pokretu Hezbolah u nastajanju, radikalnijoj sili podtaknutoj Islamskom revolucijom 1979. u Iranu , podaci su sa "Britanike".
Krajem 1980-ih Nasralah se uzdigao kroz Hezbolahove vojne redove i postao vodeća ličnost u Hezbolahovim sukobima sa Amalom. Kako je postao jasan njegov potencijal za vođstvo, otišao je u Iran da nastavi svoje vjersko obrazovanje u Komu. Potom se vratio u bitku u Libanu 1989. do kraja građanskog rata sljedeće godine. On je preuzeo vođstvo Hezbolaha 1992. godine nakon što je njegov prethodnik, šeik Abas al-Musavi, ubijen od izraelskog projektila. Nasralahovo vođstvo organizacije karakteriše njegov populizam. Oslanjao se na harizmu i suptilni šarm da bi izrazio svoju poruku. Nije bio vatren ili zastrašujući govornik. Umjesto toga, djelovao je kao promišljen, skroman i ponekad duhovit. Štaviše, pod njegovim vođstvom, Hezbolah je njegovao razrađenu mrežu programa socijalne zaštite, što je pomoglo grupi da dobije široku podršku.
Nasralah je takođe usmjerio organizaciju izvan njenih korijena kao islamističke milicije i u sferu nacionalne politike, uspostavljajući se kao politički lider bez obavljanja javne funkcije. On je istakao važnost arapskog dostojanstva i časti i preuzeo ključnu ulogu u odbrani Libana. Pošto je Hezbolah bio uključen u rat na iscrpljivanje protiv nastavljene izraelske okupacije južnog Libana, Izrael je pokrenuo napad 1996. godine u borbi protiv raketa ispaljenih na sjeverni Izrael. Nasralahov nacionalni profil je podignut kada je pregovarao, uz posredovanje SAD, o prekidu vatre na prekogranične napade sa Izraelom, iako to nije spriječilo bilo kakve borbe unutar samog Libana. Kasnije, kontinuirani napadi na izraelske snage koje su okupirale južni Liban doveli su do povlačenja Izraela 2000. To je Nasralahu dalo porast popularnosti u arapskom svijetu, ali on nije ostao neoštećen - u tim naporima. 1997. godine njegov 18-godišnji sin Hadi poginuo je u borbi protiv izraelskih snaga.
Nasralah je pripisan dodatnim uspjesima protiv Izraela. Godine 2004. dogovorio je razmjenu zatvorenika sa Izraelom koju su mnogi Arapi smatrali pobjedom. U pokušaju da izvrši pritisak na Izrael da oslobodi dodatne zatvorenike, paravojne snage Hezbolaha pokrenule su vojnu operaciju sa juga 2006. godine, ubivši jedan broj izraelskih vojnika i otevši dvojicu. Ova akcija je navela Izrael da pokrene veliku vojnu ofanzivu protiv Hezbolaha. Na početku rata, neki arapski lideri su kritikovali Nasralaha i Hezbolah zbog podsticanja sukoba. Ali do kraja 34-dnevnog rata, koji je rezultirao smrću 1.000 Libanaca i raseljavanjem nekih milion drugih, Nasralah je proglasio pobjedu i ponovo se pojavio kao poštovani lider u velikom dijelu arapskog svijeta, kao Hezbolah bio u stanju da se bori protiv izraelskih odbrambenih snaga do zastoja - što je podvig koji nijedna druga arapska milicija nije postigla.
Politički uspon
Nasralah i Hezbolah su izašli iz rata protiv Izraela 2006. sa novim prestižem i političkim snagama. Grupa se zalagala za više mjesta u kabinetu u vladi premijera Fuada Siniore kako bi mogla da ima pravo veta. Kada ovaj zahtjev nije ispunjen, opozicioni ministri u kabinetu koji su bili povezani sa Hezbolahom napustili su vladu, dok su Hezbolah i njegovi politički saveznici organizovali proteste širom Libana duže od godinu dana. U novembru 2007. bojkot opozicije spriječio je Narodnu skupštinu da izabere novog predsjednika, a funkcija je ostala upražnjena.
U maju 2008. u Bejrutu su izbili sukobi između Hezbolahovih snaga i provladinih milicija nakon što je vlada odlučila da demontira Hezbolahovu telekomunikacionu mrežu - potez koji je Nasralah uporedio sa objavom rata. Vlada je poništila svoju odluku, a sukob je okončan kasnije tog mjeseca nakon što su Nasralah i drugi vladini lideri postigli nagodbu u Sporazumu iz Dohe uz posredovanje Katara. Jedna od odredbi sporazuma povećala je broj mjesta u kabinetu koje drži Hezbolah, dajući toj grupi željeno pravo veta, iako samo na kratak vremenski period, pošto su izbori u junu 2009. napustili Hezbolah i njegove saveznike. Godine 2011, nakon što je postalo jasno da će pet članova Hezbolaha biti optuženo za ubistvo bivšeg premijera Rafica al-Haririja 2005. godine, blok 8. marta i još jedan ministar napustili su vladu, što je dovelo do kolapsa vlade.
U međuvremenu, region je potreslo Arapsko proljeće, primoravajući Nasralaha da donosi teške odluke. Podržao je ustanke u Tunisu, Egiptu i Bahreinu 2011. Ali kada se njegov saveznik u Siriji Bašar el Asad suočio sa protestima i, kasnije, građanskim ratom, Nasralah je u početku ćutao. Godine 2013. počeo je da drži govore i intervjue u kojima je potvrdio i opravdao materijalnu podršku Hezbolaha sirijskoj vladi u njenom građanskom ratu.
U međuvremenu, politički sistem Libana je bio praktično paralizovan. Stalemate je ostavio mjesto predsjednika upražnjeno 29 mjeseci, sve dok sporazum o podjeli vlasti iz 2016. nije popunio mjesto sa Nasralahovim saveznikom Mišelom Aunom. Zakonodavni izbori, koji su prvobitno bili planirani za 2013. godinu, više puta su odlagani, dok su Nasralah i blok od 8. marta tražili novi zakon kojim bi zastupljenost u Narodnoj skupštini bila proporcionalna. Kabinet je 2017. odobrio proporcionalni izborni sistem i odredio izbore za maj 2018. Kada su održani izbori, Hezbolah i njegovi saveznici od 8. marta proširili su svoje predstavljanje i odigrali komandnu ulogu u formiranju vlade jedinstva.
Usred rastuće finansijske krize, novu vladu mučio je imidž korupcije i neefikasnosti. Kada su u oktobru 2019. izbili masovni protesti širom zemlje, tražeći da vlada podnese ostavku, Nasralah se usprotivio protestima i pozivima na ostavku vlade, ali je takođe pozvao vladu da se pozabavi zabrinutošću demonstranata i povrati njihovo povjerenje u nju.
Kako je Iran radio krajem 2010-ih i početkom 2020-ih na konsolidaciji svoje mreže saveza širom Bliskog istoka, koju naziva "osovinom otpora“, Nasralah je bio jedan od najvažnijih čvorova mreže. 7. oktobra 2023., saveznik iz osovine Hamas, palestinska militantna grupa u Pojasu Gaze, pokrenula je kopneni, morski i vazdušni napad na Izrael. Nasralah je čestitao Hamasu na napadu; Hezbolah i Izrael intenzivirali su svoje prekogranične okršaje nakon napada i početka rata između Izraela i Hamasa.
(Mondo)