Temelj na kojem počiva prosperitet regiona u opasnosti je da se raspadne.
Evropi ističe vrijeme. Budući da se Donald Tramp vraća u Bijelu kuću, a evropska ekonomija je u sve većem problemu, temelj na kojem počiva prosperitet regiona u opasnosti je da se raspadne.
Evropska ekonomija se pokazala izuzetno otpornom posljednjih decenija zahvaljujući širenju prema istoku i snažnoj potražnji evropske robe u Aziji i SAD. Ali dok kineski procvat jenjava, a trgovinske tenzije sa Vašingtonom narušavaju transatlantsku trgovinsku sliku, prosperitetna vremena su očigledno gotova.
Jasno je da će se Tramp fokusirati na Evropu. Osim uvođenja novih carina na sve, novi lider slobodnog svijeta sigurno će zahtijevati da zemlje NATO izdvoje više novca za sopstvenu odbranu ili će izgubiti američku zaštitu, piše Metju Karničnig za Politiko.
"Evropa više nije na čelu napretka"
To znači da će se evropske prestonice, koje se već bore da obuzdaju rastuće deficite zbog sve manjih poreskih prihoda, suočiti sa još većim finansijskim pritiscima, što bi moglo izazvati dalje političke i društvene nemire. Recesije i trgovinski ratovi mogu doći i proći, ali za prosperitet kontinenta opasno je to što je EU postala pustinja inovacija.
Iako Evropa ima bogatu istoriju zadivljujućih izuma, od automobila do telefona, radija, televizora i lijekova, danas samo četiri od 50 najvećih svjetskih tehnoloških kompanija dolazi iz Evrope.
"Živimo u periodu brzih tehnoloških promjena, posebno vođenih napretkom u digitalnim inovacijama, i za razliku od prošlosti, Evropa više nije na čelu napretka", rekla je predsjednica Evropske centralne banke (ECB) Kristin Lagard u novembru i upozorila da će hvaljeni društveni model Evrope biti opasnosti ako brzo ne promijeni pravac.
"U suprotnom, nećemo moći da generišemo bogatstvo koje će nam trebati da zadovoljimo rastuće potrebe potrošnje kako bismo garantovali našu bezbjednost, borili se protiv klimatskih promjena i zaštitili životnu sredinu", dodala je Lagardova.
Ako Tramp ispuni svoju prijetnju nametanja carina do 20 posto, evropska industrija bi pretrpjela ozbiljan udarac. Sa više od 500 milijardi evra godišnjeg uvoza, Amerika je daleko najvažnija destinacija za evropsku robu. Čini se da je Evropa učinila malo da se pripremi za Trampov povratak.
"Tramp je samo simptom mnogo dubljih problema"
"Neuspjeh evropskih lidera da izvuku pouke iz Trampovog posljednjeg mandata sada nas proganja", rekao je Klemens Fuest, predsjednik Ifo instituta, vodećeg ekonomskog istraživačkog centra. Fuest upozorava da Tramp možda nije loša vijest za EU. Tramp bi mogao biti otvoren za trgovinske pregovore sa Evropom kako bi se potpuno izbjegle nove carine.
Tramp je 2018. uveo carine na evropski čelik i aluminijum koji su ostali na snazi. Američki predsjednik Džo Bajden pristao je da suspenduje te carine do marta 2025. Evropski bankari već upozoravaju da bi nove carine mogle ponovo da podstaknu inflaciju i ozbiljno potkopaju globalnu trgovinu.
Nažalost, Tramp je samo simptom mnogo dubljih problema. Iako je EU fokusirana na Trampa, on nije pravi problem za evropsku ekonomiju. Da Evropa ima jače ekonomske temelje i da je konkurentnija sa SAD, Tramp ne bi imao mnogo uticaja
"Evropljani ne rade dovoljno"
Stepen do kojeg je Evropa izgubila tlo u odnosu na SAD u pogledu ekonomske konkurentnosti od početka vijeka je frapantan. Jaz u BDP-u po glavi stanovnika, na primjer, dostigao je 30 odsto, uglavnom zbog nižeg rasta produktivnosti u EU. Jednostavno rečeno, Evropljani ne rade dovoljno. Prosječan njemački radnik, na primjer, radi 20 odsto manje sati od američkog kolege.
Uzrok pada produktivnosti u Evropi je neuspjeh korporativnog sektora u uvođenju inovacija. Američke tehnološke kompanije, na primjer, troše duplo više od evropskih na istraživanje i razvoj. Dok su američke kompanije zabilježile skok produktivnosti od 40 odsto od 2005. godine, produktivnost u evropskoj tehnologiji stagnira.
Evropa ne samo da zaostaje, ona zapravo uopšte ne učestvuje u trci. Na samitu EU u Lisabonu 2000. godine lideri su odlučili da evropsku ekonomiju učine najkonkurentnijom na svijetu. Ključ takozvane Lisabonske strategije bio je odlučan skok u ulaganju u visoko obrazovanje, istraživanje i inovacije. Četvrt vijeka kasnije, Evropa ne samo da nije uspjela da ostvari cilj, već je znatno zaostala i za SAD i za Kinom.
Propast njemačke automobilske industrije
Evropski univerziteti su prirodno mjesto za pokretanje inovacija i istraživanja, ali i ovdje je kontinent propao. Među najboljim svjetskim univerzitetima samo je jedna institucija iz EU je rangirana među 30 najboljih - Tehnički univerzitet u Minhenu - i to na 30. mjestu.
Tu Njemačka stupa na scenu. Polovina evropskih ulaganja u istraživanje dolazi iz Njemačke. A većina ovih investicija odnosi se na automobilski sektor. S obzirom na veličinu sektora (godišnji prihod njemačke automobilske industrije je skoro pola triliona evra), to nije mjesto gdje možete da dobijete najviše za svoj novac. To je zato što se inovacije u automobilskom sektoru, kao što je poboljšanje efikasnosti goriva motora, povećavaju.
Drugim riječima, kompanije bukvalno ponovo izmišljaju točak umjesto potpuno novih proizvoda, poput Ajfona ili Instagrama, što bi stvorilo potpuno novo tržište. Ako ništa drugo, Evropa je bila prilično dosljedna. Najveći korporativni investitori u istraživanje i razvoj u EU u 2003. bili su Mercedes, VW i Simens, njemački inženjerski gigant. U 2022. to su bili Mercedes, VW i Boš, njemački proizvođač auto dijelova.
Iako iz Evrope dolazi više od 40 posto globalne potrošnje na istraživanjei razvoj u automobilskom sektoru, nemački proizvođači su nekako uspeli da zaostanu sa električnim vozilima. Taj neuspeh je srž nemačke ekonomske nevolje, o čemu svedoči nedavna najava VW-a da će zatvoriti neke fabrike u Nemačkoj po prvi put u svojoj istoriji. Automobilski sektor, koji zapošljava oko 800.000 radnika u Nemačkoj, decenijama je bio žila kucavica njene privrede, doprinoseći rastu više nego bilo koji drugi sektor.
"Moglo bi biti kasno dok se Evropljani ne probude"
Međutim, kako se ekonomski izgledi pogoršavaju, Evropljane čeka grubo buđenje. Zemlje poput Francuske, koja se suočava sa budžetskim deficitom od 6 procenata ove godine i 7 procenata 2025. godine, što je više nego dvostruko više od dopuštene granice u evrozoni, boriće se da održe blagostanje u državi.
Pariz trenutno troši više od 30 odsto BDP na socijalna davanja, što je među najvišim stopama u svijetu. Ni mnoge druge zemlje EU ne zaostaju. Ako se evropska ekonomska sreća uskoro ne preokrene, ove zemlje će se suočiti sa nekim teškim odlukama - baš kao što je to učinila Grčka 2010. godine - budući da njihovi troškovi zaduživanja rastu.
Vjerovatan rezultat je radikalizacija politike, kakvu je Grčka doživjela tokom svoje dužničke krize, pošto populisti na ekstremnoj desnici i ljevici koriste priliku da napadnu establišment. Ova radikalizacija je već u toku u nizu zemalja, a najviše zabrinjava u Francuskoj, navodi Politiko.
(MONDO)