Koji od gasova će se osloboditi topljenjem permafrosta, odnosno zone večitog snega i leda — nepoznanica je koja brine mnoge naučnike.
Koji od gasova će se osloboditi topljenjem permafrosta, odnosno zone večitog snega i leda — nepoznanica je koja brine mnoge naučnike.
Oslobađanje ugljenika iz zamrznutog zemljišta, koji se skupljao u zemlji hiljadama godina, može drastično da zagreje našu planetu.
Ono u šta naučnici nisu sigurni, jeste da li će oslobođeni ugljenik da bude ugljen-dioksid, ili još opasniji metan, koji proizvodi efekat staklene bašte, navodi sajt „Popjular sajens“.
Permafrost je zemljište koje je zamrznuto cele godine. Hiljadama godina biljke i životinje su umirale i trulile, a zamrzavanjem tako obogaćenog zemljišta zaključao se i ugljenik u njemu.
Kada se permafrost odmrzne, mikrobi su u stanju da razgrade njegovu organsku materiju. U vlažnom zemljištu koje je obogaćeno kiseonikom ova organska materija se uglavnom pretvara u ugljen-dioksid.
U vlažnim uslovima sa malo kiseonika, umesto toga pretvara se u metan, koji planetu zagreva 86 puta više od ugljen-dioksida.
Čak i ako ne osetimo nagli skok metana, to ne znači da Arktik nije u riziku da postane glavni izvor ugljenika. Permafrost se i dalje gubi zbog klimatskih promena.
Čak i ako se uglavnom pretvara u ugljen-dioksid, to je još mnogo emisija iz tog zemljišta, prenosi B92. Više ugljen-dioksida od metana nije nužno i bolje, budući da ugljen-dioksid dugo opstaje u atmosferi, pa se zadržava i zagreva planetu duže od metana.