Olaf, polarna svjetlost i trolovi: Poluostrvo u Evropi gdje vlada arktička zima i sve podsjeća priče iz prošlosti

Ovo je teritorija na kom pejzaž izgleda kao da nije dovršen: oštrih ivica, surov i pust, oblikovan ledom, vjetrom i dugim zimama koje brišu granicu između legendi i stvarnosti.

Mjesto iz legendi

Ime poluostrva potiče iz islandskih legendi. Prema narodnom vjerovanju, planinski vrhovi i neobični oblici stena nastali su tako što je trolove zora zatekla van skrovišta, pretvorivši ih u kamen. Danas, pod snijegom i ledom, ove planine zaista djeluju kao da skrivaju drevna bića.

Planinski masivi na poluostrvu, predstavljaju neke od najviših vrhova sjevernog Islanda. Većinu vremena su prekriveni debelim snježnim pokrivačem, a između njih se nalaze fjordovi - duboko urezani u kopno. U njima, svoje mjesto su našle male ribarske zajednice Siglua i Olafa, koje djeluju kao sićušne lampice razbacane po beskrajnoj bjelini.

Ovo je jedno od najboljih mjesta na svijetu za turno skijanje. Kombinacija planina koje se uzdižu direktno iz mora, omogućavaju spust niz netaknut sneg i pogled na tamnu, ledenu vodu ispod. Tišina je gotovo potpuna, a prekida je samo zvuk vetra ili krckanje snega pod nogama.

Ali poluostrvo nije rezervisano samo za avanturiste željne ekstremnih zimskih sportova. Zimski pejzaži nude i priliku za posmatranje sjeverne svjetlosti, koja se u dugim, tamnim noćima razliva po nebu u zelenim i ljubičastim bojama. Upravo tada je i najlakše razumjeti, zašto su se ovde rađale legende o natprirodnim bićima.

Uprkos surovim uslovima, život ovde opstaje. Ribolov je i dalje osnovna grana lokalne ekonomije, a zajednice su male, ali duboko povezan - kako među sobom, tako i sa prirodom u ekstremnim uslovima.

Lokalci će reći da je poluostrvo najljepše posjetiti tokom zime - kada svjetlost traje kratko, a pejzaž postaje monohromatski. Ali paralelno sa tim, podsjeća i na pravu prirodu Islanda, evropske zemlje na sjeveru kontinenta sa svojom neukrotivom prirodom i brojnim legendama.

Izvor: guidetoiceland/NG