Banjalučani za nekoliko dana mogu da proslave treći šampionski trofej. Do tada, podsjetimo se kako su stigli do prethodna dva!
Fudbalski klub Borac je na korak od ovjere titule prvaka BiH, treće u istoriji kluba.
Crveno-plavi dva kola prije kraja sezone imaju pet bodova više od drugoplasiranog Zrinjskog (Borac 75, Zrinjski 70), a u slučaju da u ponedjeljak (20. maj, 17.00) na Gradskom stadionu savladaju Igman koji je prebrinuo brige oko opstanka, podići će trofej namijenjen šampionu.
A dok ekipa Vinka Marinovića "precrtava dane u kalendaru" do slavlja, prisjetimo se dosadašnjih titula državnog šampiona koje su završile u klupskim vitrinama!
Do prve je Borac stigao u maju 2011. godine, samo godinu dana nakon što je na Grbavici, pod vođstvom Zorana Marića, osvojio Kup BiH, prvi klupski trofej na nivou BiH.
Marić je, poslije izborene Evrope nakon 18 godina, ali i eliminacije u kvalifikacijama za Ligu Evrope od Lozane, poveo ekipu u novu premijerligašku sezonu, ali je smijenjen već nakon prvog kola.
Na premijeri su crveno-plavi poraženi rezultatom 2:3, što je bivšeg fudbalera Vojvodine i Selte koštalo posla. Na njegovo mjesto je imenovan Vlado Jagodić, pod čijim vođstvom je Borac nanizao 13 mečeva bez poraza (deset pobjeda i tri remija), a jesenja titula je ovjerena 13. novembra 2010. godine, domaćim trijumfom nad Željezničarom (1:0), kojeg je omogućio Darko Maletić.
U posljednja dva prvenstvena kola Borac je ušao kao lider, uz pet bodova prednosti nad timom sa Grbavice i bio mu je potreban bod u međusobnom okršaju 22. maja 2011. godine kako bi ovjerio titulu.
Na kraju, gol za pobjedu postigao desni bek Milan Stupar, a titula je crveno-plavima uručena nakon posljednjeg kola, na domaćoj utakmici protiv Leotara (2:2). Briljirao je u toj sezoni Stevo Nikolić, koji je u osvajanju trona učestvovao sa deset pogodaka, dok je spomenuti Maletić pomogao sa šest golova.
Na novu titulu se čekalo do 2021. godine, a u prvom dijelu te takmičarske godine na klupi je ponovo sjedio Jagodić.
Borac je poslije jesenje polusezone bio na petom mjestu, kasnivši bodova za liderom Sarajevom (Sarajevo 45, Borac 32), koje je na pauzi između dvije polusezone "samo sebi pucalo u nogu".
Bordo tim je u zimskoj pauzi ostao bez Benjamina Tatara koji je na 17 mečeva postigao deset golova, uz četiri asistencije, te Amara Rahmanovića koji je na 14 mečeva upisao šest pogodaka i uknjižio isto toliko asistencija.
Drastične igrače rokade u timu sa Koševa Borac je maksimalno iskoristio i na kraju stigao do trofeja, nanizavši pod komandom Marka Maksimovića 12 mečeva bez gorčine neuspjeha (deset pobjeda i dva remija), uz dva boda prednosti u odnosu na Sarajevo. Trofej je ovjerio u pretposljednjem kolu, 23. maja 2021. godine, trijumfom nad Tuzla sitijem (2:0), pred prepunim Gradskim stadionom.
Maksimović je ekipu preuzeo u zimskoj pauzi, ali je već tokom priprema njegov rad bio "pod lupom".
Tokom zimskih priprema, Borac nije uspio da postigne nijedan pogodak (Kizilkum 1:0, Šahtjor 2:0, Dinamo Batumi 2:0, Krila Sovjetov 1:0, Krupa 0:0), ali je loše rezultate u tom dijelu godine "poništila" polusezona za pamćenje, uz 15 golova Stojana Vranješa i 12 Gorana Zakarića, te 11 asistencija Almedina Ziljkića.
A za pamćenje je bila i takmičarska godina na izmaku, u kojoj je Borac nanizao čak 23 meča bez poraza (19 pobjeda i četiri remija), te u jednom trenutku imao čak 12 bodova prednosti u odnosu na Zrinjski.
Uspjeli su igrači Željka Petrovića da taj minus svedu na pristojnih pet bodova, ali za sve se i dalje pita samo Borac...
Pratite sve sportske vijesti na jednom mjestu, budite dio Mondo sportske zajednice na Viberu!
(mondo.ba)