Završen proces utvrđivanja činjenica o smrti komandanta Jugoslovenske kraljevske vojske u otadžbini Dragoljuba Draže Mihailovića.
Punomoćnik Udruženja građana u postupku za rehabilitaciju Draže Mihailovića, advokat Zoran Živanović, izjavio je da očekuje da rješenje kojim bi on i zvanično bio proglašen mrtvim bude donijeto prije početka procesa za rehabilitaciju, zakazanog za 8. oktobar u Višem sudu u Beogradu.
"Tim rješenjem se utvrđuje 17. jul 1946. godine kao datum njegove smrti", rekao je Živanović.
On je novinarima ispred Prvog osnovnog suda rekao da je to rješenje bilo neophodno kako bi se nastavio i završio proces rehabilitacije pred Višim sudom.
Živanović je rekao da se rješenje donosi "na osnovu presude koja je postojala, napisa u tadašnjim medijima i na osnovu nalaza državne komisije za utvrđivanje tajnih grobnica".
Na pitanje kako teče proces rehabilitacije Mihailovića, Živanović je rekao da treba da budu saslušana još dva svjedoka.
Beogradski advokat Radiša Bogdanović, koji je početkom jula imenovan za Mihailovićevog privremenog zastupnika kazao je da kada to rješenje postane pravosnažno, da će se ta činjenica smrti upisati u matičnu knjigu umrlih.
To što Mihailović nije upisan u matičnu knjigu umrlih, kako kaže Bogdanović, "pokazuje kolika je bila komunistička ostrašćenost".
"Da znate kolika je komunistička ostrašćenost bila da čovjeku nisu dali da bude upisan u matičnu knjigu umrlih. Ne samo Draža Mihalilović nego i drugi koji su pobijeni sa njim", istakao je Bogdanović i dodao da se na osnovu toga vidi Draža nije sarađivao sa Nijemcima.
Ispred Prvog osnovnog suda, pola sata prije početka ročišta, okupili su se članovi Ravnogorskog pokreta, koji su držali veliki transparent - "Ponosni smo na čičina djela, uz njega je Srbija cijela".
Poštovaci Mihailovića imali su i zastavu Srpskog sabora "Zavetnici" i zastavu na kojoj je pisalo "S vjerom u boga, sloboda ili smrt".
Inače, bez dokaza o smrti, Viši sud u Beogradu ne može da odluči o zahtjevu za rehabilitaciju Mihailovića, odnosno da poništi presudu od 15. jula 1946. godine, kojom je Mihailović osuđen na smrt strijeljanjem, pošto nema zvaničnih podataka o tome gdje je i kad pogubljen i sahranjen.
Shodno Zakonu o vanparničnom postupku, za mrtvog se može proglasiti osoba o čijem životu nije bilo nikakvih vijesti u posljednjih pet godina, a od čijeg rođenja je prošlo više od 70 godina.
Za mrtvu se može proglasiti i osoba koja je nestala u brodolomu, saobraćajnoj nesreći, požaru, poplavi, zemljotresu a o čijem životu nije bilo nikakvih vijesti šest mjeseci. Osobe koje su nestale u toku rata, a o čijem se životu ništa nije znalo godinu dana od kako su prestala ratna dejstva, takođe se mogu proglasiti za umrle.
Tokom postupka za rehabilitaciju, koji traje više od godinu dana pred Višim sudom u Beogradu, ni predlagači rehabilitacije niti sud nisu uspjeli da pribave dokaz o Mihailovićevoj smrti od Bezbjednosno informativne agencije, Istorijskog arhiva i matičara opštine Ivanjica u kojoj je Mihailović rođen.
Jedini trag o Mihajlovićevoj smrti, koji su sudu dostavili predlagači, bio je izvještaj lista "Borba" koji je 18. jula 1946. objavio da je nad Mihailovićem izvršena smrtna kazna strijeljanjem dan ranije.
Državna komisija za tajne grobnice strijeljanih poslije Drugog svjetskog rata utvrdila da je Mihajlović strijeljan na Adi Ciganliji 17. jula 1946. godine.
(Tanjug, foto:Tanjug)
