Sposobnost da vjerujemo ljudima, volimo i izrazimo ljubav, kao i da rješavamo konflikte razgovorom razvija se u najranijem djetinjstvu.
Odnos koji kao dijete imamo sa majkom, naročito tokom prvih 18 mjeseci, utiče na naše ponašanje u budućnosti i određuje način na koji ćemo kasnije doživljavati emotivne partnere. Sposobnost da vjerujemo ljudima, volimo i izrazimo ljubav, kao i da rješavamo konflikte razgovorom razvija se u najranijem djetinjstvu.
Istraživanje koje su sproveli naučnici sa Univerziteta u Minesoti pokazalo je da se osobe koje su kao djeca imale stabilan odnos sa majkom, ispunjen razumijevanjem i podrškom, kasnije uspješnije nose sa eventualnim teškoćama u vezama. Sa druge strane, osobe koje kao djeca nisu imala dobar odnos sa roditeljima, kasnije su sklona zauzimanju agresivnog, "napadačkog" stava jer se osjećaju ugroženo, prenosi "Dejli mejl".
Iako se naši stavovi u ponašanje u vezama mijenjaju tokom godina, obrasci ponašanja naučeni u djetinjstvu "isplivaju" svaki put kad se nađemo u stresnoj situaciji kao što je svađa sa partnerom na primjer.
U istraživanju sprovedenom u Americi učestvovalo je 75 osoba koje je tim naučnika "pratio" od rođenja do ranih tridesetih godina. Ispostavilo se da su ispitanici kroz život ponavljali emocionalne i društvene modele ponašanja koje su formirali u najranijem djetinjstvu na osnovu odnosa sa roditeljima. Upitnici koje su periodično popunjavali bili su fokusirani prije svega na sposobnost rješavanja nesporazuma i konflikata sa drugim ljudima, a naročito emotivnim partnerima u kasnijim godinama.
"Odnos sa roditeljima, naročito odnos sa majkom u prvim godinama života je prva povezanost koju osjećamo u životu. I upravo ta povezanost služi kao model za sve naše kasnije veze. Ako je odnos sa roditeljima bio dobar, ispunjen nježnošću i povjerenjem, kasnije bolje funkcionišemo u emotivnim vezama", objasnio je dr Džefri Simpson sa Univerziteta u Minesoti.
(MONDO)