Titan je drugi po veličini satelit Sunčevog sistema, ima prečnik od 5.150 kilometara i veći je od planete Merkur, a jedinstven je i po tome što se na njemu odvija kruženje tečnosti u prirodi
Velika baza podataka prikupljenih tokom 13 godina istraživanja Saturnovog planetarnog sistema, za vrijeme trajanja misije NASA-inog svemirskog broda Cassini koji je tu planetu u njene satelite istaživao u periodu od 2004. do 2017. godine, sedam godina kasnije dospjela je na analizu.
Dio istraživanja misije, koja se završila padom Cassini-ja na površinu Saturna, bio je i najveći mjesec te planete i drugi najveći mjeseca Sunčevog sistema – Titan.
Cassini je na Zemlju donio nove podatke o morima tečnog ugljovodonika koja postoje na površini Titana, zbog čega taj mjesec stalno zaokuplja pažnju naučnika koji tragaju za životom van Zemlje, piše Reuters.
Osim Zemlje, Titan je jedino poznato nebesko tijelo na čijoj površini se nalaze tečna mora. Riječ je o velikim prostranim tečnim masama od azota i organskih jedinjenja metana i etana, koju su komponente prirodnog gasa.
Tri takva mora, locirana blizu severnog pola Titana, bila su u središtu istraživanja: najveće, koje pokriva područje veličine Kaspijskog mora – Kraken Mare, zatim drugo po veličini – Ligeia Mare, površine slične Velikom jezeru u Sjevernoj Americi i – Punga Mare, veličine Viktorijinog jezera u Africi.
Ova mora su bogata metanom, a njihov hemijski sastav varira u odnosu na njihove geografske širine.
NASA je dokumentovala obim i širenje talasa na površini mora. To otkriće stručnjacima ukazuje na širenje morske – "Tidalne" struje, koja se pojačava blizu ušća drugih tokova (slično kao kod ušća rijeka u mora).
Poslije Jupiterovog Ganimeda, Titan je drugi po veličini satelit Sunčevog sistema. Ima prečnik od 5.150 kilometara i veći je od planete Merkur.
A osim mora, druga sličnost Titana sa Zemljom je ta što su to jedina dva nebeska tijela u Sunčevom sistemu na kojima tečnost iz oblaka pada na površinu, nastavlja da teče kao rijeka da bi se na kraju ulila u mora i jezera na površini. Tečnost zatim ponovo isparava nazad u atmosferu, gdje ponovo započinje hidrološki proces, odnosno kruženje tečnosti u prirodi.
(Mondo)