Srpska pravoslavna crkva i njeni vjernici danas slave Svetog Jovana Krstitelja.
Jovanov otac je bio judejski sveštenik Zaharija, od plemena Arona. Prema hrišćanskom predanju, Jovan je rođen pola godine pre Isusa Hrista.
Prema Novom zavjetu njegovi roditelji, Zaharije i Jelisaveta, dugo nisu mogli imati djece i kada im se rodio sin, zavladala je velika radost. Svoje djetinstvo i ranu mladost Jovan je proveo u pobožnom domu svojih roditelja.
Jovan Krstitelj je vršio obredna kupanja na reci Jordan. Jako je poštovan u hrišćanskom svetu. Jedna od najvećih hrišćanskih bazilika, ona u Damasku, je posvećena Jovanu Krstitelju.
Hrišćani proslavljaju Jovanove praznike nekoliko puta u godini.
Jovan se smatra zaštitnikom pevača, muzičara, krojača, kožara, krznara, vunara, remenara, gostioničara, nožara, brusača, zatvorenika, osuđenih na smrt, uzgajivača ptica, oboljelih od epilepsije, sveštenika, Malte, Jordana i velikog broja gradova širom svijeta.
Zbog toga što je Jovanova glavna uloga u životu odigrana na dan Bogojavljenja, crkva je od starine posvetila dan nakon Bogojavljenja spomenu njegovom.
On je bio takve moralne čistote da se prije mogao nazvati anđelom, kako ga Sveto Pismo i naziva, nego smrtnim čovjekom. Od svih ostalih proroka sveti Jovan se razlikuje naročito time što je on imao tu sreću da je mogao i rukom pokazati svijetu onoga koga je prorokovao.
Za ruku svetog Jovana priča se da je svake godine na dan svetiteljev arhijerej iznosio pred narod. Ponekad se ta ruka javljala raširena, a ponekad i zgrčena. U prvom slučaju označavala je rodnu i obilnu godinu, a u drugom nerodnu i gladnu.
Naši preci su vjerovali da se baš na dan Svetog Jovana dešavaju razna čuda uz pomoć ovog svetitelja, pa otud potiče mnoštvo narodnih običaja vezanih upravo za ovaj dan.
Na Jovanjdan vjernici, po mogućstvu, u ruke ne uzimaju nož, u znak sjećanja na stradanje Jovanovo.
Djeci se na ovaj dan ne daje ništa što je crvene boje. Ni jabuka, niti sok. Ne jede se i ne pije ništa što je crveno, jer boja simbolizuje nevino prolivenu svetiteljevu krv.
U narodu postoji običaj da se ljudi na Svetog Jovana bratime i kume, jer se Jovan smatra uzorom karaktera i poštenja. Vjernici vrlo često daju Jovanovo ime djeci, i kod pravoslavaca i kod katolika. Pravoslavci slave krsnu slavu Svetog Jovana, a katolici obično slave imendan.
U ponoć, kada nastaje dan Svetog Jovana, odabere se jedno jaje i spusti u posudu s vodom: ako potone, to znači da je sudnji dan blizu. Ovo je samo delić narodnog vjerovanja u moć zametka života i njegovu duhovnu vezu sa Bogom, Hristom i Svetim Jovanom.
Sveti Jovan je jedna od najpopularnijih slava u Srbiji - po broju svečara, nalazi se na četvrtom mjestu.
(MONDO)
