Dobrica Ćosić: Istrpeti kosovski poraz

U intervju "Večernjim novostima", Ćosić je istakao da bi Srbija trebalo da pamti nepravde koje su joj nanete, kritički sagleda svoju državnu politiku, ne postavlja neostvarive ciljeve, da se posveti razvijanju tesne ekonomske i kulturne saradnje s Republikom Srpskom i čuvanju celine srpskog naroda demokratskom i prosvećenom politikom.

Akademik Ćosić je rekao da je Kosovo izgubljeno američkom okupacijom 1999, da je odluka o priznanju 17. februara 2008. proceduralni čin kojim se simulira neka pravna forma, ali da je Srbija ono što je srpsko mogla da spase drukčijom politikom. On je rešenje vekovnih antagonizama između Srba i Albanaca na Kosovu i Metohiji video u kompromisu istorijskog i etničkog prava:"Taj kompromis podrazumeva pravo Albanaca da se ujedine sa svojom maticom Albanijom, sa teritorijama na kojima su većina."

Ćosić smatra da bi teritorijalnu podelu Kosmeta i razgraničenja Srba i Albanaca trebalo ostvariti bez težnji za etnički čistim teritorijama, a sa reciprocitetom u sadržajima i oblicima garantovanih nacionalnih i građanskih prava za manjine.

Srednjovekovni srpski manastiri - Pećka patrijaršija, Dečani, Bogorodica Ljeviška, svetoarhangelski kompleks, Devič, Gračanica sa kosovopoljskim kompleksom - povraćajem zemljišta i šuma, nacionalizovanih 1945. godine, trebalo bi da dobiju samoupravni položaj po atoskom modelu za pravoslavne manastire u grčkoj državi.

Ćosić je naglasio da svaku politiku koja vodi Srbiju u antagonizme i izolaciju od sveta, neka je to i herojska odbrana Kosova, smatra zabludnom, besperspektivnom, nesrećnom, ali i da svaku politiku koja nacionalni spas vidi samo u EU smatra iluzijom i sirotinjskom utopijom.

Sve dok je NATO uslov i sadržaj "evroatlantskih integracija", dok EU vodi prema Srbiji ultimativnu i u suštini srbofobsku politiku, tretira je kao taoca, a narod pati zbog dvojice haških optuženika za koje se ne zna ni da li su živi, dok o sudbini Srbije meritorno odlučuje birokratska oligarhija u Briselu, Ćosić ne veruje u "srećnu budućnost" koja nastupa samim učlanjenjem u EU.

Ćosić je istakao da je od sadašnjih političara na vlasti najviše razumevanja za njegova shvatanja pokazao Boris Tadić, koji slobodno razmišlja i lako zaobilazi predrasude, čiji je pragmatizam načelan, ali i vrlo senzibilan i čovek je u čije dobre namere treba verovati: "No, nisam pristalica politike koja 'nema alternativu'. Svet se tako brzo menja i donosi nove mogućnosti, pa se ne treba okivati nijednom 'alternativom' i nijednim zavetom koji nam ugrožava opstanak."

Na pitanje o preambuli u Ustavu da je Kosovo deo Srbije, odgovorio je da tu nacionalnu dogmu smatra suvišnom i da su "autori tog ustavnog patriotizma morali da znaju da se time produbljuje konfrontacija sa Amerikom i EU".

Ćosić smatra da Srbija treba diplomatski i politički da se bori za reviziju odluke o nezavisnosti Kosova koja je toliko nepravedna da uspostavlja trajna neprijateljstva između albanskog i srpskog naroda i da "ova američka pobeda poklonjena Albancima, neće usrećiti ni sadašnje ni buduće generacije albanskog naroda".

Proglašenje nezavisnosti Kosova, posle razbijanja Jugoslavije, najveća je politička greška SAD i EU, koja trajno destabilizuje Balkan, veli Ćosić, ističući da se "od Nikole Pašića do današnje vlasti prema Kosovu vodi ista, mitomanska, tradicionalistička, pogrešna i porazna politika" i da se "u takvu politiku vidno participirala i SPC".

Dogodio se epohalan paradoks - Kominterninu ideologiju razbijanja Jugoslavije kao velikosrpske tvorevine i priznavanjem nezavisnosti Kosova i otcepljenjem od Srbije, oživotvorile su Amerika i EU, ukazao je on.
Ćosić je na 14. sednici CK SKS, 29. maja 1968. rekao: "Ako bi put vodio ostvarivanju šiptarskog nacionalnog suvereniteta, odnosno otcepljenju Kosova i Metohije od Srbije i Jugoslavije, onda su neizbežni teški i tragični sudari i nesagledive istorijske nesreće i komplikacije".

(Tanjug)