Dejan i Dejan - tandem iz slavnih vremena

Nekadašnji kapiten srpskog državnog tima Dejan Bodiroga vodiće brigu o muškoj košarci u naredne četiri godine u slučaju da Skupština Košarkaškog saveza Srbije (KSS) na zasjedanju 18. aprila izabere gradonačelnika Beograda Dragana Đilasa za prvog čovjeka KSS.

Bodiroga je rođen 2. marta 1973. u Zrenjaninu, a prve košarkaško znanje potomak hercegovačkih kolonista iz Kleka stekao je u tamošnjem Mašincu u kome je debitovao sa samo 15 godina.

Već 1889. na kampu u Puli primjetio ga je nekadašnji reprezentativac i selektor Jugoslavije Krešimir Ćosić, koji ga je doveo u Zadar. Prelazak u u pravu košarkašku sredinu bio je velliki korak za mladog igrača iako prve sezone nije mogao da igra za dalmatinski klub zbog suspenzije.

Neriješen status sa novosadskom Vojvodinom, sa kojom je navodno ranije potpisao ugovor, a zatim i početak rata u Hrvatskoj učinili su da tada već juniorski reprezentativac Jugoslavije malo pruži u Zadru.

Raspad zajedničke države i ratna zbivanja bili su glavni razlozi da Bodiroga napusti domovinu i igračku karijeru gradi u inostranstvu.

Sjajnim partijama u dresu tada solidnog Trsta i moćne Olimpije iz Milana, odlični krilni igrač privukao je pažnju selektora Dušana Ivkovića i postao član tima koji je na Evropskom prvenstvu 1995. godine u Atini nadmoćno osvojio zlatnu medalju.

Bila je to prva medalja SR Jugoslavije i od tada, pa sve do 2005. godine i šampionata Evrope u Srbiji i Crnoj Gori Bodiroga je bio neizostavan član "plavih". Izuzetak je napravio samo 2003. godine, kada je odlučio da se odmori od reprezentativnih obaveza.

U bogatoj reprezentativnoj karijeri osvojio je dvije titule prvaka svijeta (1998. i 2002), tri pehara namijenjena šampionima Evrope (1995, 1997. i 2001), srebrnu medalju sa Olimpijskih igara u Atlanti 1996. i bronzanu medalju na kontinentalnoj smotri 1999. godine.

Poseban doprinos dao je osvajanju dvije uzastopne titule planetarnog šampiona, a na oba velika takmičenja izabran je za najkorisnijeg igrača (MVP). Tih godina proglašen je za najboljeg sportistu Srbije u izboru dnevnog lista "Sport".

U moru pojedinačnih priznanja koje je dobio tokom karijere najznačajnije je što se našao među 50 osoba i 35 igrača koji su obilježili prvih pola vijeka elitnog evropskog klupskog takmičenja.

Od 2005. do 2008. godine radio je kao sportski direktor rimske Lotomatike, a nakon završetka igračke karijere osnovao je u Trebinju košarkaški kamp koji nosi njegovo ime.

Nosilac je Ordena Svetog Save, najvišeg priznanja koje dodjeljuje Srpska pravoslavna crkva.



Gradonačelnik Beograda Dragan Đilas najavio je u srijedu da će, u slučaju da mu delegati Izborne Skupštine Košarkaškog saveza Srbije (KSS) 18. aprila povjere četvorogodišnji mandat na čelu KSS, funkciju potpredsjednika zaduženog za takmičenja obavljati Dejan Tomašević.

Istaknuti reprezentativac Jugoslavije, a zatim i Srbije i Crne Gore, rođen je 5. maja 1973. godine u Beogradu.

Karijeru je počeo u čačanskom Borcu, ali ga je već 1991. godine veoma ambiciozna uprava Crvene zvezde vratila u rodni grad. Sa crveno-bijelima osvojio je dvije uzastopne titule prvaka Jugoslavije (1993. i 1994. godine).

Bio je član generacije koja je nakon pune 21 godine uspjela da vrati u Zvezdino vlasništvo pehar namijenjen najboljem u državi.

Uslijedio je veoma buran prelazak u redove najvećeg rivala - Partizana - sa kojim je nastavio trofejni niz osvojivši tri titule državnog prvaka - 1995, 1996. i 1997. godine.

Kruna Tomašivećevog boravka u Partizanu bilo je učešće na završnom turniru Evrolige 1998. godine poslije čega je došlo do smjene generacija u najuspješnijem klubu Srbije.

Od domaćih klubova igrao je još u podgoričkoj Budućnosti, u zlatnoj eri "đetića" koji su bili šampioni Jugoslavije 1999, 2000. i 2001. godine.

Najviše uspjeha u internacionalnoj karijeri imao je u atinskom Panatinaikosom, sa kojim se 2007. godine popeo na "krov Evrope". Bio je to, ujedno, posljednji Tomaševićev trofej u igračkoj karijeri koju je okončao u solunskom PAOK.

Tomašević je bio član reprezentacije Jugoslavije čiji je niz odličnih rezultata na velikim takmičenjima počeo osvajanjem zlatne medalje na šampionatu Evrope 1995. godine u Atini.

Od dresa sa državnim grbom oprostio se po završetku kontinentalne smotre koja je 2005. godine održana u Srbiji i Crnoj Gori. Iako zbog povrede nije mogao da odigra ni minut, bio je jedan od najpotištenijih reprezentativaca zbog debakla u Novom Sadu.

Sa "plavima" je bio prvak svijeta 1998. i 2002. i šampion Evrope 1995, 1997. i 2001. godine. Na Olimpijskim igrama u Atlanti 1996. godine osvojio je srebrnu medalju, a na Evropskom prvenstvu 1999. u Francuskoj njegovim saigračima i njemu pripala je "bronza".

(Tanjug/MONDO, foto: arhiva MN Press)