Predsjednik Saveza slijepih Republike Srpske Branko Suzić upozorava da oko 2.000 slijepih i slabovidih lica nije bezbjedno prilikom samostalnog kretanja i učešća u saobraćaju jer je u Srpskoj ova oblast skoro u potpunosti zanemarena.
Suzić navodi da u Banjaluci, kao najvećem gradu u Srpskoj, ima samo jedan zvučni semafor - kod gradske uprave.
"Zvučni semafori, taktilne staze i uopšte obilježavanje kretanja slijepih lica potrebni su da bi bili uspostavljeni koridori za olakšano kretanje slijepih i slabovidih", objašnjava Suzić Srni.
S obzirom na to da Savez broji oko 2.000 članova, te da, prema statistici, ovaj broj čini oko 70 odsto ukupne populacije slijepih u Srpskoj, Suzić ocjenjuje da su ovi problemi u dobroj mjeri zapostavljeni, te da je ova oblast više simbolično regulisana i uređena.
"Zbog toga se slijepa lica uglavnom kreću uz pomoć pratioca i oslanjajući se na čulo sluha i eho koji se vraća od objekata", pojašnjava Suzić i napominje da to znatno utiče na njihovu samostalnost.
On smatra da je potrebno urediti određene taktilne staze, naročito na šetalištima i rutama kojima se dolazi do javnih ustanova, objekata i autobuskih stanica.
Veliki problem slijepim i slabovidim licima stvaraju raskopane i neuređene ulice koje nemaju ni trotoara. "To je posebno slučaj u Derventi, gdje djevojka ima psa vodiča (jedinog u Srpskoj), a nema uslove da sa njim šeta zbog takvih problema", pojašnjava Suzić.
On smatra da je apsurd da Srpska ima samo jednog psa vodiča, s obzirom na to da Hrvatska ima 120 slijepih lica koji se kreću uz pomoć dresiranog psa.
Suzić ocjenjuje da su organizacije slijepih nedovoljno aktivne na rješavanju problema invalida, te da se o tome priča samo 15. oktobra, kada je Međunarodni dan bijelog štapa.
On je podsjetio da se slijepa i slabovida lica mogu kretati uz pomoć pratioca ili psa vodiča, kao i pomoću dugog bijelog štapa i elektronskih pomagala.
U Agenciji za bezbjednost saobraćaja Republike Srpske nemaju podatak koliko u Srpskoj ima zvučnih semafora, ali smatraju da je potrebno promijeniti odnos društva prema problemima i potrebama ovih kategorija.
Durektor Agencije Milija Radović navodi za Srnu da bez zvučnih semafora i taktilnih staza nije bezbjedno učešće slijepih i slabovidih lica u saobraćaju.
"Taj zvuk ovim licima daje signal da je zeleno i da mogu preći ulicu, pa je nedostatak ovih semafora jedna od barijera za učešće lica sa invaliditetom u saobraćaju", ističe Radović.
Tek kada se promijeni odnos društva prema problemima invalida, navodi on, prilikom svakog projektovanja i gradnje objekata i saobraćajnica vodiće se računa o tome da bude obezbijeđen pristup licima sa invaliditetom.
"Mi do toga još uvijek nismo došli, pa su nam potrebne sistemske mjere kako bismo postojeću infrastrukturu prilagodili potrebama lica sa invaliditetom, ali ih i uvrstili u buduće planove", rekao je Radović.