SPC i vjernici slave danas Sabor svetog Jovana Krstitelja - Jovanjdan, jedan od praznika posvećenih proroku koji je krstio Isusa Hrista.
Danas je za pravoslavne Srbe veliki praznik. Kao i svakog 7. januara (po julijanskom kalendaru, odnosno 20. januara po gregorijanskom kalendaru) slavi se Sabor svetog Jovana Krstitelja.
Obilježava se dan poslije Bogojavljenja, kao sjećanje na Krštenje Isusovo i ulogu svetitelja koji je pripremao narod za novu vjeru.
"Ja vas krstim vodom, ali onaj što ide za mnom jači je od mene... On će vas krstiti Duhom Svetim i ognjem", riječi su svetog Jovana pri krštenju naroda u reci Jordan, gdje je ljude pozivao na pokajanje.
Posljednji prorok do Isusa, sveti Jovan se smatra zaštitnikom zatvorenika, epileptičara, muzičara, krojača, ugostitelja, ali i zaštitnikom Malte, Jordana…
Pored toga što ovog sveca slave kao svog zaštitnika metlari i drvosječe, u narodu se na današnji dan posebno slavi dan kumstva i pobratimstva, dva duhovna srodstva, dvije prave narodne institucije koje su u narodu izuzetno poštovane.
Ove dvije značajne duhovne vrijednosti su oličene u svetom Jovanu, kumu božijem. U narodu se smatra da je duhovno srodstvo jače od onog po krvi i mlijeku, zato je sveti Jovan posebno poštovan ne samo u obredima već i u kletvama i zakletvama.
Otud i izreka: "Kumim te Bogom i Svetim Jovanom".
Sveti Jovan je u narodu dobio svojevrsnu biografiju, pa se otuda i različito naziva: Jovan Krstitelj, Jovan Preteča, Jovan Glavosek, Jovan Svitnjak, Jovan Narukvičar, Jovan Metlar, Jovan Biljober, Jovan Pilodelac, Jovan Gromodol i još sijaset drugih imena.
Od mladosti je bio posvećen vjeri i kao branilac javnog morala suprotstavljao se razvratu rimskog društva koji je u njegovo vrijeme dostigao vrhunac.
Sveti Jovan je javno osudio i cara Iroda Antipu koji je preoteo ženu svom bratu Filipu.
Carica Irodijada je, kaže predanje, nagovorila kćerku Salome da od Iroda zatraži glavu Jovanovu. Zanesen Salominom igrom, Irod je naredio pogubljenje Jovana Krstitelja.
Ovom događaju posvećen je poseban praznik poznat kao Usjekovanje glave Svetog Jovana Krstitelja, a na ikonama se slika svetitelj koji u desnoj ruci drži svoju odsječenu glavu.
IZGUBLJENI OBIČAJ JOVANJDANA
Dani od Božića do Bogojavljenja nazivaju se nekršteni dani, a dani od Bogojavljenja, od kojih je prvi Jovandan, do Uskršnjih poklada nazivaju se kršteni. Zbog toga je u narodu ostalo vjerovanje da se krštenje i vjenčanje mogu obavljati tek od današnjeg dana nadalje, od Dana kumstva, pobratimstva i prijateljstva, a ne valja se, kaže narod to raditi u nekrštene dane.
Za Jovanjdan ne postoje posebni običaji osim, uz rezanja kolača i osveštanja kuće vjernika koji slave ovaj dan, pranja ikone. Na ovaj dan su se ikone iznosile iz kuća, poslije jutrenja, na rijeku, kanal, bunar i umivale su se, uslovno rečeno, brisale krpom pokvašenom tom vodom.
Običaj je odavno nestao, a vjerovalo se da će se onom ko to prekrši, te godine oduzeti ruke i noge i drugi običaj da se na ovaj dan djca, mladi pobratime, običajno u najbližem manastiru za vrijeme molitve i da se na ovaj dan poziva u goste kum, stari porodični ili bira kuma ona porodica koja nema staro kumstvo.
O ŽIVOTU JOVANOVOM
Među ličnostima jevanđelskim koje okružuju Isusa, ličnost Jovana Krstitelja zauzima posebno mjesto, kako po svom čudesnom dolasku na svijet i načinu života, tako i po svom tragičnom izlasku iz svoga života.
Prema predanju, bio je takve moralne čistote da se prije mogao nazvati anđelom nego smrtnim čovjekom, a jedini je od svih proroka koji je svijetu mogao i rukom pokazati onoga koga je prorokovao.
Vjeronauka uči da je poslednji prorok Jovan Preteča, "izmoljen od bezdetih" jevrejskog sveštenika Zaharija i žene mu Jelisavete, rođen po Božjem planu na prelomu vremena koje se opisuju Stari i Novi Zavjet.
Sam Hrist je za Jovana Preteču rekao da je najveći između rođenih od žena. Današnji praznik pod nazivom Sabor Svetog Jovana Krstitelja je spomen na značajnu ulogu ovog svetitelja u krštenju Hristovom.
Ovaj praznik je i priznanje crkve Jovanu, jer je poslužio tajni božanskog krštenja, položivši ruku na glavu Hrista i pogruzivši ga u vodi Jordana. Tako se glavna životna uloga ovog proroka odigrala na Bogojavljenje.
Crkva uči da je Jovan počeo da propovijeda približavanje carstva nebeskog šest mjeseci prije Hrista. Najavljivao je da za njim ide veći jači od njega.
Kao neustrašivi pobornik pravde javno je razobličavao proroke svojih savremenika, opominjući ih da donesu rod dostojan pokajanja i da se ne uzdaju u Avramovo očinstvo nego u svoja djela.
Tako je cara Iroda javno izobličio zato što je uzeo za ženu snahu Irodijadu iako joj je muž, Irodov brat Filip, bio živ, što ga je koštalo života.
U hrišćanstvu se poštuje kao svetac, pustinjak i mučenik, prethodnik Isusov. U islamskoj tradiciji je poznat kao prorok Jahja ibn Zakarija (arapski: يحيى بن زكرياYaḥyā ibn Zakarīyā).
U judaističkoj religiji Jovanovog vremena je postojalo nekoliko pravaca. Fariseji su bili značajna stranka, i vjerovali su u vaskrsenje mrtvih, božansku pravdu u sljedećem životu, anđele, ljudsku slobodu i božije proviđenje. Sadukeji su bili konzervativniji, držali su vlast u Hramu i nisu vjerovali u vaskrsenje i vječnost duše. Eseni su bili asketska zajednica koja je očekivala skoru apokalipsu. Neki naučnici smatraju da je Jovan bio pod uticajem esena, koji su upražnjavali obredne rituale čvrsto povezane sa krštenjem, iako za to nema direktnih dokaza.
Prema hrišćanskom predanju Jovan Krstitelj je pogubljen po nagovoru Herodijade, žene Iroda Antipe, kojima je prigovorio zbog preljube, jer se Irodijada udala za kralja Iroda, brata njenog muža Filipa, koji još bješe živ.
Irodijada je bila majka lijepe plesačice Salome, sa kojom se dogovorila da plesom očara Iroda i da mu zauzvrat traži Jovanovu glavu. Irod je uhapsio Jovana i zatvorio ga u tamnicu, da bi kasnije naredio da mu odrube glavu, i na pladnju je iznesu Herodijadinoj ćerki Salomi.
Isus nakon Jovanovog pogubljenja nije odbacio njegova učenja, već je u propovijedima nastavio da veliča njegov lik i djelo, nazivajući ga anđelom i "Ilijom koji će doći“ (Matej 11:7-15).
Međutim, za razliku od Jovana, Isus je pio vino i nije postio. Jevanđelja prenose da su Jovanovi učenici prigovarali Isusu i njegovim učenicima zato što ne poste.
Mandejci, koji sebe smatraju nastavljačima Jovanovog učenja, Isusa smatraju „lažnim mesijom“ (mšiha kdaba) koji je izopačio učenje koje mu je povjerio Jovan.
POŠTOVAN U CELOM SVIJETU
Najstarije poštovanje vezano uz Jovana Krstitelja odnosi se na čašćenje njegova groba u Sebasti, nedaleko od današnjeg Nablusa u Palestini.
Prema pravoslavnom predanju, apostol Luka je pokušao da prenese Jovanovo tijelo iz Sevasteje u Antiohiju, no uspio je da dobije i prenese samo jednu ruku koja se u Antiohiji čuvala do desetog vijeka, pa je poslije preneta u Carigrad, odakle je nestala u vrijeme Turaka.
Relikvije svetog Jovana Krstitelja se danas čuvaju u crkvi sv. Silvestra u Rimu i u Amijenu u Francuskoj, i u Cetinjskm manastiru u Crnoj Gori.
Sv. Jovan Krstitelj od početka veoma poštovan u hrišćanskom svijetu. U srednjem vijeku, njegov praznik (Ivanjdan) zvali su "ljetnji Božić". Jedna od najvećih hrišćanskih bazilika, ona u Damasku, je posvećena Jovanu Krstitelju. Danas je u njoj džamija.
U čast sv. Jovanu Krstitelju, podignute su mnoge crkve počevši od Lateranske bazilike u Rimu, papinske katedrale.
Hrišćani proslavljaju Jovanove praznike nekoliko puta u godini. U Rimokatoličkoj crkvi njegovo se rođenje slavi kao svetkovina 24. juna, a mučeništvo, nekad nazivano i Glavosjek sv. Jovana Krstitelja, kao spomendan 29. avgusta.
Srpska pravoslavna crkva slavi ga 7. januara po julijanskom, a 20. januara po gregorijanskom kalendaru, dan rođenja Sv. Jovana proslavlja 7.jula (24. juna po julijanskom kalendaru), a dan njegove smrti obilježava praznikom Usjekovanje (gregorijanski 29. avgust/julijanski 11. septembar).
Vjernici vrlo često daju Jovanovo ime djeci, i kod pravoslavaca i kod katolika. Pravoslavci slave krsnu slavu Svetog Jovana, a katolici obično slave imendan.
