Na Republiku Srpsku je tokom NATO bombradovanja 1995. godine bačeno više od 10 tona eksploziva, od toga tri tone osiromašenog uranijuma, koji kao "tihi ubica" uzima danak.
Najveće posljedice trpi stanovništvo Sarajevsko-romanijske regije, rečeno je u Istočnom Sarajevu u uvodu okruglog stola o posljedicama bomabrdovanja NATO snaga.
Učesnik okruglog stola Željko Samardžić sa Pala, koji je preživio bombardovanje na Gradištu između Pala i Sarajeva, rekao je da se liječio od tri maligna oboljenja, jer je bio izložen radioaktivnoj prašini i osiromašenom uranijumu.
"Na položaj gdje su bile haubice i vozilo koje sam dužio sasulo je oko 60 avio-raketa. Nakon nekoliko godina počeli su problemi sa debelim crijevom, nadbubrežnom žlijezdom i glavom, zbog čega sam tri puta operisan", rekao je Samardžić novinarima.
On je naveo da su petorica saboraca, od njih 17 koji su bili s njim u noći bombardovanja, preminula od posljedica, dok se ostali i dalje liječe.
Samardžić je ispričao da je 2002. godine u Briselu publicista Mišel Kolon organizovao seminar povodom štetnog dejstva osiromašenog uranijuma, kojem je prisustvovalo više NATO vojnika koji su učestvovali u bombardovanju BiH i Srbije.
"Dva Španca, koja su se prijavila za taj skup su umrla, a jedan engleski vojnik došao je u invalidskim kolicima. On je rekao da u slučaju da neko od oboljelih učesnika bombardovanja ne priča o tome u Velikoj Britaniji ima obezbijeđeno liječenje, jer u protivnom postaje građanin drugog ili trećeg reda", ispričao je Samardžić.
MONDO istražuje: Kako nas je NATO “osiromašio”
On je naveo da mu je u pauzi tog sastanka ponuđeno da izabere NATO zemlju u kojoj će da živi sa porodicom da ne bi svjedočio o posljedicama koje je preživio zbog osiromašenog uranijuma, što je odbio.
U NATO agresiji na Republiku Srpsku od 30. avgusta do 13. septembra 1995. godine učestvovalo je više od 400 letilica, od toga 222 borbena aviona, obavljeno je 3.515 letova, a bačene su 1.024 avio-bombe sa više od 10 tona eksploziva, od čega tri tone osiromašenog uranijuma, rečeno je tokom uvodnog izlaganja.
Na početku skupa čija je tema "Eksplozije osiromašenog uranijuma nastale u toku NATO bombardovanja Republike Srpske 1995. godine - mogući uzrok stalnog porasta maligniteta stanovništva Sarajevsko-romanijske regije", istaknuto je da su na Republiku Srpsku isporučene tone uranijuma koji, kao "tihi ubica", i danas uzima danak.
Najžešće bombardovanje pretrpjeli su tadašnje Srpsko Sarajevo, Vogošća, Hadžići, skladište naoružanja i municije u Žunovnici i u Jahorinskom potoku kod Pala, te položaji Vojske Republike Srpske na Gavrića brdu.
Gađana su i vojna skladišta u Topliku, Lukavici, Čajniču, radarski sistemi na Jahorini, centri veze na Kozari, Ozrenu i Velikom Žepu, kasarne u Kalinoviku, Han Pijesku, kao i srpske jedinice na položajima širom ratišta na Sarajevsko-romanijskom produčju.
Da li je 'anđeo' bio milosrdan
Prve žrtve bombardovanja u tadašnjem Srpskom Sarajevu bili su brat i sestra Radenko i Radmila Galinac koji su stradali kod srušenog mosta u mjestu Kamenica kod Sarajeva, dok je i dalje nepoznat broj smrtno stradalih i oboljelih zbog osiromašenog uranijuma, kao i materijalna šteta.
Vojna operacija NATO-a pod nazivom "Odlučan odgovor" zvanično je počela u noći između 30. i 31. avgusta 1995. godine, a tokom agresije, koja je trajala dvije sedmice, ubijano je stanovništvo, uništavani su vojni ciljevi i razarana materijalna dobra.
Bila je to prva masovna, vojna akcija NATO-a od osnivanja, a razlog za to bilo je granatiranje sarajevske pijace "Markale".
U uvodu je istaknuto da su Srbi optuženi za masakr i kažnjeni brutalnim bombardovanjem iako od tada do danas postoje sumnje da je sve iscenirano.
