Tokom rata žene srpske nacionalnosti su silovane i ubijane u dijelu Sarajeva koji je bio pod kontrolom muslimanskih snaga, navode "Vesti on lajn".
Kao jedna od ključnih lokacija pominje se Građevinski fakultet, koji je tokom cijelog rata nesmetano radio
Do ovog zaključka došle su dvije studentkinje Univerziteta u Hamburgu koje su, prema pisanju štampe u BiH, nedavno boravile Sarajevu kako bi ispitale sve lokacije na kojima su silovane žene srpske nacionalnosti.
Sarajevski dnevnik "Oslobođenje" tvrdi da su one, tokom opsežnog istraživanja, posjetile više lokacija u ovom gradu, pa tako i Građevinski fakultet - koji se do sada nije navodio u izvještajima nevladinih organizacija kao mjesto gdje su činjeni zločini.
Studentkinje su pokušale da stupe u kontakt i sa dekanom Muhamedom Zlatarom, tvrdeći da se ova lokacija našla na spisku koji im je dostavila Ambasada Srbije u Njemačkoj.
"Vesti" su bezuspješno pokušavale da dođu do imena ove dvije studentkinje, a Ambasadi Srbije u Berlinu niko od zvaničnika ne samo što nije znao za njih, već ni za podatke koje su navodno ustupljene o dešavanjima u Sarajevu tokom rata.
"Niko nas nije kontaktirao ovim povodom, a i da jeste, mi zaista ne raspolažemo informacijama koje se navode da smo ih mi prezentovali" - rečeno je u Ambasadi u Berlinu.
Međutim, ma koliko tajanstveno cijela priča izgledala zbog "dvije misteriozne studentikinje iz Hamburga" o kojima niko ništa ne zna, "Vestima" je iz više izvora potvrđena autentičnost podataka do kojih su došle.
Zamjenik direktora republičkog Centra za proučavanje ratnih zločina Republike Srpske Cvjetko Savić kaže da se u njihovom registru lokacija na kojima je u Sarajevu izvršen zločin nalazi i podrum Građevinskog fakulteta u kojem se, prema njihovim podacima, tokom rata nalazio zatvor za Srpkinje, ali i javna kuća za muslimanske vojnike.
"Ovaj slučaj trenutno ispituje MUP Srpske, ali još nema tačnih podataka koliko je žena srpske nacionalnosti prošlo kroz tu tajnu lokaciju" - naglašava Savić.
"Vesti" su pokušavale da stupe u kontakt i sa čelnicima ovog fakulteta da provjere da li će doći do sastanka koje su studentkinje tražile. Dekan je na konferenciji za štampu u Sarajevu oštro demantovao informaciju o silovanjima tokom rata.
Ipak, prema Savićevim riječima, Centar iz Srpske raspolaže tačnim podacima o najmanje 200 žena srpske nacionalnosti koje su seksualno iskorišćavane tokom rata, kao i da je većina bila zatočena u nekom od ukupno 136 zvaničnih i privatnih logora koji su bili pod kontrolom muslimanskih snaga.
I direktor Centra za istraživanje ratnih zločina nad srpskim narodom Milivoje Ivanišević ne zna ništa o naporima studentkinja iz Hamburga da se napokon otkrije istina o događajima u Sarajevu, ali kaže da je veći dio podataka do kojih su one došle - potpuno tačan.
"Ni jedna od njih nije nam se obratila za pomoć, a ja upravo završavam posebnu studiju o dešavanjima u Sarajevu tokom rata i ta studija će biti korišćena u Haškom tribunalu u procesu protiv Radovana Karadžića. U toj studiji, koja se bavi srpskim stratištima u ovom gradu, došao sam do podatka da je tokom rata stradalo najmanje 7 000 srpskih civila, a da je stotinjak žena srpske nacionalnosti silovano i da su se muslimanske snage nad njima seksualno iživljavale" - kaže Ivanišević.
"Istina je da je muslimanska vojska sve vrijeme rata bila smještena u zgradi Građevinskog fakulteta. Ali, fakultet je radio, i ja sam radio u to vrijeme. Nastavu su izvodili profesori svih nacionalnosti" - tvrdi dekan Zlatar, naglašavajući za sarajevske medije da "nema šanse da su u ratu na Građevinskom fakultetu silovane žene".
Prema navodnom spisku koji je stigao iz srpske ambasade, najviše silovanja dešavalo se na nekoliko lokacija, i to: u Hotelu "Zagreb" (silovano 40 do 50 žena), u Studentskom domu na Bjelavama (30 žena), Sportskom centru "Zetra" (30 žena), kafeu "Borsalino", firmi "Đorđević" na Ciglanama...
U Tužilaštvu BiH kažu da nemaju predmete koji se odnose na pomenute lokacije, gdje su silovane Srpkinje, ali naši sagovornici kažu da se dobro znaju imena izvršilaca.
U Sarajevu je bilo dosta muslimanskih paravojnih jednica, a najistaknutiji čelnici muslimanskih vojnih formacija i grupa u Sarajevu bili su: Jusuf Prazina zvani Juka, Ismet Bajramović zvani Ćelo, Mušan Topalović - Caco, Samir Kahfedžić - Kruško, Ismet Hadžić, Ramiz Delalić, poznatiji i kao "Ćelo 2".
"Tokom rata u Sarajevu bilo je na stotine zvaničnih i nezvaničnih logora. Zapravo, svaka i najmanje muslimanska jedinica i njihov komandant imali su pravo da naprave svoj zatvor i da u njega trpaju sve `neprijatelje`.
Otuda je na relativno malom prostoru bilo dosta zatvora u podrumima zvaničnih institucija, ali i u privatnim kućama. Većina silovanih žena koje smo uspjeli tokom rata da razmijenimo, došle su do Beograda i dale svoje opširne iskaze tadašnjim saveznim organima o svemu što su preživjele, a ti dokumenti i dalje postoje" - ističe Ivanišević.
Prema njegovim riječima, problem utvrđivanja pravog broja silovanih žena je u tome što je većina njih poslije seksualnog iživljavanja na kraju i ubijena. (Srna)