U Malom izložbenom salonu Banskog dvora 28. marta (ponedjeljak) u 19.00 časova biće otvorena izložba "Supermativnost liričnih fragmenata", akademske grafičarke i slikarke Željke Stupar.
Željka Stupar je rođena u Banjaluci gdje je završila osnovnu školu i Gimnaziju. Diplomirala je na Akademiji umjetnosti u Banjaluci 2011. godine u klasi prof. Gorice Miletić Omčikus.
O izložbi
U umjetnosti se pritajene energije često transformišu u sasvim nove dimenzije artističkih morala u kojima se lakoća i širina izraza, neopterećena preuzimanjem istorijske odgovornosti, pretvara u smjele vizure imanentnih ostvarenja.
Demonstracija umjetničke akcije, ničim omeđena i uslovljena, proizvodi artefakta bez trunke nihilizma i egistencijalne i mitske zapitanosti. Lakoća, širina, svježina i vitalnost hrabro svjedoče o vrlinama i nepresušnosti novih tumačenja umjetničkog uzbuđenja pred činom stvaranja, u kojem se temporalne slike iskustva i življenja pretaču u porođene kristalizovane forme.
Željka Stupar, umjetnica, primarni grafičar sa vječno budnim interesovanjem za oplođenje vlastitog stvaralačkog i intelektualnog individuuma, preuzima odgovornost da preko utemeljenja vlastitih vizura „mogućeg tumačenja umjetnosti“, rafiniranim postupkom ujedini grafički organički sklop sa skulpturalnim formama.
Iskustvo stečeno u saradnji sa umjetnicom Sonjom Bikić uveliko je oslobodilo moguće nakupljeno prisustvo nemoći i dezavuisane volje za djelovanjem na polju umjetnosti multioriginala, otvorivši tako niz poziviteta kojima se kreira sasvim nova pikturalna svečanost, koja će u sebi sublimirati fragmente Željkinog grafičkog senzibiliteta.
Uzbuđenje pred činom stvaranja suštinski povezuje zajedničke karakteristike grafike i prostornih skulpturalnih formi koje u sebi sadrže neskrivenu želju izborenog kvaliteta estetički ugodnih i vitalnih oblika, u kojima pulsira prepoznatljiv kosmopolitizam umjetnicinog oka, i želja da njena djela pulsiraju u
harmoniji sa novim vremenom.
Iako su u pitanju djela malog formata, rađena u zahtjevnom tehničkom postupku obrade keramike i porculana, njih karakteriše niz kodova u kojima se prvenstveno prepoznaju lakoća improvizacije, odvažnost, rizik, brzina u donošenju odluke, bogatstvo varijacija i preplitanje različitih umjetničkih teza – slikarstva, grafike i skulpture.
Sama umjetnica ne kategoriše svoje stvaralaštvo u svjetlu primijenjenih ostvarenja. Za nju su to oscilatorna kretanja i istraživanja mogućnosti prevođenja dvodimenzionalnih grafičkih memorijskih impulsa u treću dimenziju, onaj novootvoreni prostor u kome se sjedinjuju figurativno i nefigurativno.