Trend napuštanja crkve prisutan je u velikom broju evropskih zemalja.
Katolici u Kelnu trenutno masovno napuštaju Katoličku crkvu, što nema veze samo sa skandalom seksualnog zlostavljanja koje zataškava kardinal Rajner Marija Velki, jer je taj trend primjetan širom Evrope, posebno u katoličkim crkvama.
Trend napuštanja crkve prisutan je prethodnih godina ne samo u Sjevernoj Rajni i Vestfaliji već i u cijeloj Njemačkoj i pogađa obe velike hrišćanske crkve - katoličku i evangeličku, a2019. godine je više od 250.000 hrišćana napustilo katoličku ili protestantsku crkvu.
U Njemačkoj se zvanično obrazlaže izlazak iz crkve i to ne predstavnicima crkve već predstavnicima nadležne državne vlasti, a budući da su obe velike hrišćanske crkve javno-pravne ustanove, država za njih ubira crkveni porez u visini od najmanje osam ili čak devet odsto od poreza na dohodak.
Ko plaća porez na dohodak 10.000 evra, taj 800 do 900 evra plaća i crkveni porez, ako je član neke crkve, a oni koji više zarađuju plaćaju po nekoliko hiljada evra crkvenog poreza godišnje.
Taj porez otpada izlaskom iz crkve i to je mnogima u Njemačkoj posebno "privlačno".
I u drugim evropskim zemljama opada povezanost ljudi sa crkvom - posebno katoličkom, pa tako na primjer Italija, duboko katolička zemlja sa Vatikanom u srcu glavnoga grada, ne naplaćuje nikakav crkveni porez, ali u njoj postoji "porez na mandat" koji svi plaćaju i kod kojeg poreski obveznik može utvrditi kome novac ide, da li crkvi ili drugoj socijalnoj službi ili instituciji.
Ono što posebno pada u oči jeste da broj poreskih obveznika koji favorizuju Katoličku crkvu opada i taj pad je donedavno iznosio oko 30 odsto.
Španija je takođe izrazito katolička zemlja i u njoj nije predviđeno "napuštanje" crkve.
Kako se navodi, ni crkva ni država ne nude građanima administrativni akt koji to reguliše na način na koji je to uređeno u Njemačkoj, ali s vremena na vrijeme poneko zatraži da se njegovo ime izbriše iz crkvene evidencije zbog zaštite podataka, što bi moglo da se protumači "izlaskom iz članstva u crkvi".
Poljska je takođe izrazito katolička zemlja - više od 90 odsto njenih stanovnika su rimokatolici, a svete mise su obično mnogo posjećenije nego u mnogim zapadnoevropskim zemljama.
Pa ipak, crkva više nema ulogu koju je imala u socijalističkoj Poljskoj, kada je praktikovanje vjere bilo izraz otpora prema režimu.
Kada se radi o možda najsnažnijem uporištu katolicizma u Evropi - republici Irskoj, tu crkva još uvijek ima snažnu poziciju, međutim u posljednjih 11 godina prisutan je negativan trend gdje je za šest godina procenat ljudi koji se izjašnjavaju kao katolici smanjen za 10 odsto.
U Irskoj su slučajevi seksualnog zlostavljanja takođe udaljili katolike od njihove crkve, a mnogi Irci osjećaju želju i da formalno-pravno napuste Katoličku crkvu.
Ipak, izlazak iz crkve je u Irskoj - kao i u drugim zemljama u kojima država ne nudi izlaz - de facto onemogućila sama Crkva 2009. godine, koja je tada izbrisala sve napomene o mogućnosti povlačenja iz kanonskog prava.
Međutim, postoji jedna stvar oko koje se teolozi i kanonski pravnici slažu bez obzira na zemlju i konfesiju, to je da se krštenje ne može poništiti, jer sa crkvenog gledišta kršteni čovjek zauvijek ostaje hrišćanin.
(Mondo/Tanjug)
