Gadafi je imao osmoro djece - sedam sinova i jednu ćerku.
Privilegovani životi koje su vodila djeca Moamera Gadafija, od kojih su neka ekstravagantnim ponašanjem stekla reputaciju sličnu očevoj, potpuno su se promijenili, ili čak okončali, kada je libijski vođa poslije 42 godine svrgnut s vlasti, a potom i ubijen.
Gadafi je imao osmoro djece - sedam sinova i jednu ćerku, među kojima su bili ambasadorka dobre volje UN, profesionalni fudbaler, playboy i šef libijske službe bezbjednosti.
Uprkos međusobnoj ljubomori, suparništvu i nadmetanju, sva Gadafijeva djeca su, čim je u Libiji izbila pobuna, stala uz oca, a mnogi od njih odbacili su lagodne živote koje su do tada vodili u inostranstvu.
Iz mnoštva nepouzdanih izvještaja koji stižu iz Libije, zahvaćene haosom rata, može se zaključiti da su trojica Gadafijevih sinova najvjerovatnije ubijeni, četvoro njegove djece je u egzilu, a jedan sin je i dalje u bjekstvu, prenio je Reuters.
Vjeruje se da su poginuli Motasim, Hamis i Saif al-Arab.
Motasim, koji je svojevremeno bio Gadafijev savjetnik za nacionalnu bezbjednost, ubijen je, prema izvještajima medija, u četvrtak u blizini Sirta, pukovnikovog rodnog grada.
Televizija nove libijske vlasti prikazala je snimak mrtvog Motasima na nosilima, golog torza i duge kose, a ljekar koji je pregledao njegovo tijelo izjavio je da je najvjerovatnije poginuo nekoliko sati poslije Gadafija.
Za Hamisa je najmanje tri puta tokom sukoba bilo javljeno da je ubijen, a televizija sa sjedištem u Siriji, koja je podržavala Gadafija, potvrdila je početkom oktobra da je izgubio život 29. avgusta u borbama jugoistočno od Tripolija.
Hamis je 1986. godine bio ranjen kada su američke snage bombardovale Tripoli, a kasnije je postao komandant 32. brigade, jedne od najbolje opremljenih libijskih jedinica, koja je ove godine igrala ključnu ulogu u suzbijanju pobune.
Tužilaštvo Međunarodnog krivičnog suda (MKS) u Hagu najavilo je u avgustu da razmatra mogućnost podizanja optužnice protiv Hamisa pošto je brigada kojom je komandovao optužena za ubistva nekoliko desetina zatvorenika u Tripoliju.
Saif Al-Arab je poginuo u vazdušnom napadu NATO na libijsku prestonicu.
I on je, kao četvorogodišnji dječak, bio ranjen prilikom bombardovanja Tripolija 1986. godine.
Studirao je u Njemačkoj, gdje je, navodno, bio umiješan u tuču u jednom noćnom klubu, a Libijci su ga, kako je prenijela britanska agencija, smatrali razmaženim djetetom.
Za Saifa al-Islama se vjeruje da je u bjekstvu pošto je, prema navodima novih libijskih vlasti, uspio da se izvuče iz Sirta i zaputi prema Nigeru.
On je, zajedno s Gadafijem, uvršćen na spisak Libijaca protiv kojih je MKS podigao optužnice zbog zločina protiv čovječnosti.
Mnogi su smatrali Saifa, koji je studirao na Londonskoj školi ekonomije, mogućim Gadafijevim nasljednikom.
U egzilu su Saadi, Hanibal, Muhamed i Ajša i čini se da su, barem zasad, bezbjedni.
Saadi je u septembru pobjegao u Niger, a ministarstvo pravde te zemlje je poručilo da ga neće izručiti ako zaključi da u Libiji neće imati pravično suđenje ili da bi mogao biti osuđen na smrtnu kaznu.
Saadi je krajem avgusta, poslije pada Tripolija, pokušao da pregovara s libijskim Nacionalnim prelaznim savjetom.
Kratko vrijeme - od 2003. do 2007. godine - igrao je u italijanskoj profesionalnoj fudbalskoj ligi, mada je veći dio tog vremena proveo na klupi. Igrao je i za libijski državni tim.
Libijsko tužilaštvo je saopštilo da je odobren zahtjev da protiv njega bude pokrenuta istraga zbog navoda da je bio umiješan u ubistvo jednog libijskog fudbalera 2005. godine.
Hanibal je, zajedno s majkom, sestrom Ajšom i bratom Muhamedom, prebjegao u avgustu u Alžir, koji im je ponudio azil.
Incident u koji je Hanibal bio umiješan 2008. godine u Ženevi izazvao je diplomatski spor između Libije i Švajcarske.
Švajcarska policija je tada privela Hanibala i njegovu trudnu suprugu zbog optužbe da su zlostavljali dvoje zaposlenih u hotelu u kojem su odsjeli.
Oboje su poslije dva dana pušteni iz pritvora, a optužnica protiv njih je odbačena, ali Libija je povukla milione dolara s računa u švajcarskim bankama i obustavila izvoz nafte u Švajcarsku.
Muhamed, Gadafijev sin iz prvog braka, bio je predsjednik libijskog Olimpijskog komiteta, a imao je kontrolu i nad državnom telefonskom kompanijom, za koju se vjerovalo da prisluškuje Gadafijeve protivnike.
Ajša, po zanimanju advokat, nije se bavila politikom, ali se pojavljivala na skupovima podrške Gadafiju kada su počele demonstracije u Libiji.
Poslije studija u Francuskoj, predvodila je u Libiji jednu humanitarnu organizaciju, bila je i ambasador dobre volje UN, a 2004. godine postala je član tima advokata koji je branio bivšeg iračkog lidera Sadama Huseina.
Mnogi su je zbog atraktivnog izgleda nazivali "Klaudijom Šifer sjeverne Afrike".
Prema izvještajima medija, ubrzo po dolasku u Alžir rodila je djevojčicu.
(Tanjug)
