Decenija bez najboljeg tima Evrope: Srbin ih vodio do titula u Ligi šampiona, a onda su ih u Madridu ugasili!

Prije tačno deset godina je poslije nespretnog pokušaja da se spasi, umro Sijudad Real. Nekada najveći evropski tim se samo ugasio i već deceniju na njega postoji samo uspomena.

Izvor: Profimedia

Klub osnovan 1983. godine u Sijudad Realu, gradiću južno od Madrida i Toleda, a sjeverno od Granade, izdržao je 30 godina, ali je za to vrijeme ispisao slavne stranice istoriju. Ekipa je početkom dvijehiljaditih godina bila najveća rukometna sila Evrope u tada nevjerovatnoj Asobal ligi koja je bila ubjedljivo najjača na svijetu.

Osvojeno je pet titula u domaćem prvenstvu, tri Kupa kralja i tri Superkupa Španije, ali se najviše pamte uspjesi u Ligi šampiona. Španski klub je tri puta osvajao LŠ i to u sezonama 2005/06, 07/08 I 08/09, a sva tri puta je u sastavu bio Arpad Šterbik. Jedan od najboljih golmana u istoriji je vjerovatno i najveća legenda kluba pošto je nastupao za Sijudad Real od 2004. do 2011. godine i za to vrijeme osvojio četiri titule prvaka Španije i tri Lige šampiona. 

Kada je 2008. godine nastupila Svjetska ekonomska kriza, Španija je bila jedna od država koje su bile najteže pogođene, a u samoj Španiji je najviše stradao rukomet. Ugašeni su i drugi slavni klubovi poput čuvenog Portland San Antonija, ali je odlazak Sijudad Reala najviše bolio. Probano je 2011. da se ekipa prebaci u Madrid, obuče u crveno-bijele boje Atletika i promijeni ime u Atletiko Madrid, ali je taj loše smišljeni eksperiment trajao samo dvije godine. 

Tokom godina od igrača iz regiona za Sijudad Real su nastupali Kiril Lazarov, Mirza Džomba, Petar Metličić, Uroš Zorman, Aleš Pajovič, a možda najveće ime u istoriji je bio Talant Dušebajev koji je tu završio igračku i počeo trenersku karijeru. Dres Sijudad Reala nosili su Sehrei Rutenka, Sergej Pogorelov, pa onda niz Danaca poput Torsterna Lena i Klausa Melera Jabobsena i Kristijana Hjerminda, kao i Luk Abalo i Žerom Fernandez iz Francuske. Špance koji su nosili dres Sijudada, a da su bili vrhunski igrači, teško je i nabrojati: Ćemu Rodrigeza, Hoana Kaneljasa, Ikera Romera, Anhela Hermidu, Đordija Nunjeza, Havijera Hobradosa...

Tri godine je ovaj klub od 2000. do 2003. godine trenirao Veselin Vujović, a nakon gašenja Sijudad Reala i Portland San Antonija Barselona je dobila autoput ka titulama, ne samo u Španiji nego i u Evropi. Od tada dominiraju, ali i dalje se svi sjećaju zlatnog doba Asobala i velikih mečeva koje smo gledali početkom dvijehiljaditih.