111 godina nakon potonuća "Titanika", pronađena je izgubljena ogrlica u olupini broda.
Titanik je potonuo 15. aprila 1912. godine, a 111 godina kasnije, pronađena je izgubljena ogrlica u olupini broda, piše "Njuzvik". Ogrlica je napravljena od zuba megalodona, zuba džinovske praistorijske ajkule i malog udijela zlata.
Ogrlicu su pronašli pripadnici organizacije "Magelan" koja se bavi podvodnim istragama i mapiranjem morskog dna. Ogrlica je pronađena prilikom snimanja olupine broda za potrebe snimanja dokumentarnog filma.
"Pronađena ogrlica je raskošno lijepa, a ovakva otkrića oduzimaju dah", izjavio je Ričard Parkinson, izvršni direktor organizacije "Magelan".
Šta je megalodon?
Megalodon je vrsta džinovske praistorijske ajkule. Ona je izumrla prije 3,6 miliona godina. Neki primjerci megalodona bili su dugački i do 18 metara. Megalodon je bio brži od današnjih ajkula i bile su dovoljno velike da pojedu orku u samo nekoliko zalogaja. Težina magalodona je bila i do 23 tone. Ova ajkula je živjela u svim morima.
Pretpostavljalo se da je pripadala rodu velikih bijelih ajkula, ali je poslije ustanovljeno da nije u srodstvu sa velikom bijelom ajkulom te da pripada izumrlom rodu.
Najkrupnije fosilne ostatke megalodona pronašao je paleontolog Kliford Džeremaja 2002. godine. Rekonstrukcijom je utvrđena najveća naučno dokazana veličina Megalodona, koji je u dužinu mjerio 16,5 metara. Dodatna mjerenja sproveli su i drugi naučnici, među kojima je bio i japanski profesor Kenšu Šimada sa univerziteta DePaul University, koji smatra da je megalodon možda mogao da naraste i do 18,8 metara.
Najveća moguća težina megalodona procijenjena je na oko 48-53 tone. Hipotetičke veličine od 20 ili više metara - većina paleontologa smatra naučno neutemeljenim, s obzirom na nedostatak dokaza koji bi to potvrdili.
Pošto nema kompletnog skeleta megalodona, ove brojke su zasnovane na veličini zuba životinje, koji dosežu dužinu od 18 centimetara. U stvari, riječ megalodon i znači 'veliki zub'.
Kako naučnici tvrde, megalodon je izumro prije 2,6 miliona godina, kada je planeta ušla u fazu globalnog hlađenja. Ne zna se tačno kada je posljednji megalodon umro, ali novi dokazi sugerišu da je to bilo prije najmanje 3,6 miliona godina.
Naučnici smatraju da je do trećine svih velikih morskih životinja, uključujući 43% kornjača i 35% morskih ptica, izumrlo kako su se temperature hladile i broj organizama u osnovi lanca ishrane opao, što je imalo efekat i na predatore na vrhu lanca.
Priča o Titaniku
Titanik je potonuo 15. aprila 1912. godine nakon što je udario u santu leda. 1.517 je umrlo ili se udavilo, od čega 1.360 muškaraca i 157 žena i dece. Titanik je bio jedan od tri putnička broda, koji su trebali da dominiraju prekookeanskim putničkim saobraćajem. Bio je vlasništvo kompanije "Vajt Star Lajn", a izgrađen je na brodogradilištu Harland i Vulf pod brojem 401. Titanik je bio najveći putnički brod na svijetu u to doba.
U toku prvog putovanja, Titanik je udario o ledeni brijeg u nedjelju, u 23.40 (brodsko vrijeme), 14. aprila 1912. godine. Potonuo je dva sata i četrdeset minuta kasnije, u 02.20, narednog jutra. Tragedija je bila jedna od najvećih mirnodopskih pomorskih katastrofa, te je tim i široko poznata. Titanik je koristio najnapredniju tehnologiju, dostupnu u to doba. Sama tragedija je bila veliki šok za ljude, jer je Titanik, uprkos naprednoj tehnologiji i iskusnoj posadi, na kraju ipak potonuo uz velika ljudska stradanja.
Dva sata nakon što je Titanik potonuo, brod Karpatija je došla na mjesto nesreće i počela sa spasavanjem preživjelih u toku nekoliko narednih časova. U 08.50 časova, Karpatija je zaplovila put Njujorka gdje je pristigla tokom večeri 18. aprila 1912. godine pod jakom kišom. Od ukupno 709 putnika, 528 preminulo iz treće klase, 166 iz druge i 123 iz prve. Olupine broda su 1. septembra 1985. godine pronašli Žan-Luis Mihel i Robert Balard. Postoje tvrdnje da su ostaci broda pronađeni 1982. godine, a da je to 1985. objavljeno.
Mada, te tvrdnje nisu potpuno tačne, sem sitnih ostataka koji su bili skupljeni sa plaže Halifaksa, dok su krupniji i teški bili podignuti nakon istraživanja olupine. Tokom tog perioda, Američka mornarica je željela da unaprijedi tehnologiju kako bi Balard mogao da nađe ruske podmornice Trešer i Škorpion koje su bile udaljene od Titanika. Nakon uspješne misije, 1984. godine, Američka mornarica je odobrila Balardu da može odradi ono što želi: da nađe olupinu Titanika. U julu 1985. zajedno sa francuskim timom iz Francuskog insituta za eksploataciju mora na istraživačkom brodu Le Suroit, koji je imao napredniji sonarski sistem SAR, Žan Luis Mihel i Balard su krenuli u potragu za olupinom Titanika.
Pogledajte fotografije olupine broda Titanik
(MONDO)