Nakon 64. izdanja prestižne nagrade "Frans fudbala", vrijeme je da se vratimo u prošlost.
Dušan Tadić je u ponedjeljak uveče na ceremoniji u Parizu proglašen za 20. najboljeg fudbalera svijeta u 2019. godini, po glasovima novinara širom Evrope i svijeta.
Njegovim uspjehom, Srbija se poslije pune decenije "vratila" u izbore za Zlatnu loptu, a kako srpski fudbaleri stoje kroz istoriju ove prestižne nagrade?
I dok je Lionel Mesi po šesti put podizao laskavi trofej, Srbija je po prvi put imala svog fudbalera među nominovanim igračima još od 2009. godine.
Zanimljivo, baš te godine je Mesi prvi put postao najbolji fudbaler svijeta, a među najboljim igračima našao se i Nemanja Vidić na 16. poziciji.
Nekadašnji štoper Mančester junajteda je do sinoć bio jedini srpski fudbaler nominovan za Zlatnu loptu u 21. vijeku!
Vidić je samo godinu dana ranije takođe bio nominovan, ali je tada završio na 21. mjestu. Ako su samo Vidić i Tadić u ovom milenijumu bili među nominovanima (uglavnom je to 30 najboljih igrača na svijetu), kako su onda naši fudbaleri "prolazili" između 1956. i 2000. godine?
Od igrača iz vremena nekadašnje reprezentacije SR Jugoslavije pominju se tri imena.
Predrag Mijatović je bio izuzetno uspješan, jer je 1997. završio na drugom mjestu iza Ronalda, a ispred Zinedina Zidana! Godinu prije i godinu poslije toga je bio na 16. poziciji.
Savićević je 1991. godine, poslije titule prvaka Evrope (u tada još uvek SFRJ) dijelio drugo mesto sa Darkom Pančevim i Lotarom Mateusom, da bi 1994. bio deveti, a 1995. šesnaesti najbolji fudbaler sveta. Siniša Mihajlović je 1999. bio na 13. mjestu.
Prije svega toga, Dragan Stojković i Savićević su 1988. podijelili 20. mjesto, da bi u sljedeće dvije godine Piksi bio 6. i 12. u izboru "Frans fudbala".
Vladimir Petrović Pižon je 1980. i 1981. bio među nominovanima (22. pa 16. mjesto), dok je Ivan Ćurković 1976. bio na čak sedmom mjestu, na diobi sa velikim Johanom Krojfom!
Vladislav Bogićević je 1973. uspio da bude 23. na listi najboljih igrača, a to je bila i posljednja godina u kojoj je legendarni Dragan Džajić bio nominovan (takođe 23. mesto).
Popularni "Džaja" je rekorder ne samo među srpskim, već i svim jugoslovenskim fudbalerima, pošto je za Zlatnu loptu bio nominovan čak šest puta!
Najuspješniji je bio 1968. kada je poslije igranja u finalu Evropskog prvenstva bio na trećem mjestu iza Džordža Besta i Bobija Čarltona, da bi u narednim godinama redom bio dvanaesti, šesti, petnaesti, osamnaesti i 23. te 1973. godine.
Prvi od svih igrača Jugoslavije koji su bili među kandidatima za nagradu bio je Miloš Milutinović 1957. godine. To je bilo drugo izdanje dodjeljivanja nagrade, a završio je na 14. mjestu.
Istu poziciju je naredne godine zaslužio i Vujadin Boškov, dok su 1960. čak tri jugoslovenska igrača bila na listi. Bora Kostić je bio dvanaesti, Dragoslav Šekularac 19. i Blagoja Vidinić četiri mjesta iza njega.
Šekularac je naredne godine bio deseti, da bi 1962. godine, poslije četvrtog mjesta Jugoslavije na Mundijalu u Čileu čak dva igrača bila među deset najboljih.
"Šeki" je bio četvrti, a Milan Galić na osmom mjestu!
Od igrača iz Jugoslavije među nominovanima za Zlatnu loptu još su bili Zvezdan Čebinac, Josip Skoblar, Branko Oblak, Safet Sušić, Vahid Halilhodžić...
Reprezentativci Jugoslavije, bilo da se radilo o SFR Jugoslaviji, njenoj "krnjoj" verziji ili samostalnoj Srbiji, bili su među nominovanima za Zlatnu loptu u 34 od 64 godine, koliko se ova nagrada dodjeljuje.
Između nominacije Siniše Mihajlovića i pojave Nemanje Vidića prošlo je devet godina, da bismo poslije stamenog štopera na narednu zvijezdu srpskog fudbala čekali punu deceniju.
Nadamo se da sljedećeg igrača Srbije na ovoj listi nećemo morati da čekamo tako dugo...
Pratite Mondo.ba na Facebooku, Instagramu i Twitteru. Aplikacija je dostupna za IOS i Android telefone.
Preuzimanje teksta, vijesti, fotografija i video snimaka dozvoljeno uz vidljivo navođenje izvora i linka ka MONDO portalu.