Pregled bolesnika i informisanje o njegovim prethodnim zdravstvenim problemima su za ljekara korisniji od snimanja CT skenerom ili ultrazvukom.
Osim toga, neka skorašnja istraživanja su pokazala da zračenje prilikom ponovljenih CT skeniranja može na duži rok da poveća rizik obolijevanja od raka.
Tokom oko dva mjeseca, vođa pomenutog istraživanja Ami Šatner i njegove kolege, su pratili slučajeve 442 pacijanta, koji su pristigli u hitnu službu bolnice, a potom primljeni u nju na liječenje.
Ove pacijente su neposredno po dolasku odvojeno pregledala dva ljekara - jedan zaposleni u dotičnoj ustanovi, a drugi iskusni medinski stručnjak sa strane.
Oba ljekara su konsutovala i rezultate rutinskih zdravstvenih testova - krvne slike, urina i elektrokardiograma.
Šatnerov tim je provjerio koliko su tačne bile dijagnoze dva kliničara, u poređenju s konačnim dijagnozama koje su pacijenti dobili tokom hospitalizacije ili poslije nje, kao i šta je kod postavljanja tih dijagnoza bilo najbitnije.
Ispostavilo se da su oba ljekara koja su pregledala pacijente po prijemu u 80 do 85 odsto slučajeva postavila tačne dijagnoze. Pri tom je samo svaki šesti pacijent dodatno testiran, uglavnom putem CT skeniranja i to najčešće glave.
Ljekari su, međutim, izjavili da su i kod tih pacijenata rezultati rečenih snimanja bili od pomoći u davanju dijagnoze samo u trećini slučajeva.
Ispostavilo se da je za korektnu dijagnozu u 60 odsto slučajeva bio dovoljan pregled i razgovor o zdravstvenoj istoriji pacijenta, a u 90 odsto slučajeva tačna dijagnoza je bila rezultat pregleda, razgovora, kao i navedenih bazičnih testova (krv, urin, srce).
Zaključak izraelskog istraživanja je da je kliničko znanje i iskustvo ljekara i njegov lični kontakt s pacijentom od presudne važnosti za postavljanje ispravne dijagnoze i pored sveg tehnološkog napretka.
(Tanjug)