Priča o finalu Lige šampiona za sezonu 2009/2010 mogla bi da počne ljeta 1963. godine.
U isto vrijeme, u Milanu i Minhenu, dva tima spremala su se za početak sezone...
"Grande Inter" čuvenog Helenija Herere, kao svjetska sila, mjerkao je prvu titulu evropskog šampiona, a u Bavarskoj je Bajernu, jugoslovenskog trenera Zlatka Čajkovskog, javljeno da je suviše mali tim da bi bio selektiran za tek oformljenu profesionalnu ligu, koju danas znamo kao Bundes ligu.
Na kraju te sezone, Inter je postao šampion Evrope, kada je na Prateru sa 3:1 pobijedio najdominantniji tim svih vremena, Real Madrid predvođen Di Stefanom i Puškašom.
Naredne sezone, Inter i Herera odbranili su titulu pobjednika Kupa šampiona, trijumfom nad Benfikom, a Bajern se i dalje borio da stekne reputaciju u njemačkom fudbalu. Sada djeluje nemoguće, ali u vitrinama Bajerna u vrijeme Interovih trijumfalnih pohoda Evropom (1964, 1965) stajala je po jedna titula i nacionalni kup!?
Titula je osvojena prije II Svjetskog rata, 1932. godine, a kup nešto kasnije, 1957.
No, vremena su se promijenila...
Na scenu je prvo stupio "totalni" Ajaks sa Johanom Krojfom, početkom 70-ih, a potom je zajedno sa velikim Francom Bekenbauerom rastao i Bajern.
U sezoni 1968/69, Bekenbauer i Bajern osvojili su prvu "modernu" titulu prvaka Njemačke, a onda je stiglo i zlatno doba. Poslije het-trika Krojfa i Ajaksa u KEŠ (1971, 1972, 1973), isti podvig napravio je i Bajern - 1974, 1975, 1976.
Niko poslije Bavaraca nije tri puta zaredom postao šampion Evrope, a samo su Liverpul, Notingem Forest i Milan uspjeli da po jednom odbrane naslov.
Uporedo sa usponom Bajerna, 1972. godine, Inter je odigrao posljednje finale Kupa šampiona do večerašnjeg spektakla. Krojf je dva puta pogodio mrežu "nerazura" u roterdamskom finalu na De Kujpu, Ajaks je bio bolji (2:0), a Inter polako uzmakao pred političkim i ekonomskim usponom Silvija Berluskonija, tokom 80-ih godina.
Otac Anđelo Morati gubio je moć kao predsjednik kluba, a današnji prvi čovjek Intera Masimo, bio suviše mlad da održi "Grande Inter" na uzburkaloj evrosceni, gdje su krajem 70-ih i početkom 80-ih harali Englezi, Liverpul, Notingem, Lids...
Od 1968. do danas, Bajern je uspio da postane najtrofejniji njemački klub na evro i domaćoj sceni, gdje je sakupio 22 titule i 15 kupova, ali i da izgubi tri finala KEŠ, odnosno LŠ - 1982, 1987, 1999.
Do sukoba dve filozofije na stadionu Santjago Bernabeu, Bajern je uspio da upiše i četvrtu zvjezdicu u Kupu, tj. Ligi šampiona. U jednom od najdestruktivnijih finala svih vremena, na stadionu Intera, Bajern je bolje izvodio penale od Valensije, poslije 1:1.
Bilo je to u sezoni 2000/2001.
Sa druge strane, Inter je preživljavao najgore godine, tj. decenije u svojoj istoriji...
Nijemci Lotar Mateus, Andreas Breme i Jirgen Klinsman donijeli su mu "skudeto" u sezoni 1988/89 i tada je klub sišao u srednji, nerijetko i donji dio tabele, dok je Milan vladao Evropom. Kasnije se priključio i Juventus.
Na novu titulu, "nerazuri" su morali da sačekaju 2006. godinu, kada je ona stigla administrativnim putem, ali je potom potvrđena četiri puta uzastopno.
Falila je samo evropska potvrda da se Inter totalno reafirmisao kao velikan.
Stigla je zajedno sa Žozeom Murinjom, koji bi mogao da postane tek treći trener u istoriji igre, koji je sa dva različita kluba postajao šampion Evrope. Murinjo je to prethodni put učinio sa Portom 2004. godine.
Ali i ako Inter bude poražen, gospodi Ernstu Hapelu i Otmaru Hicfeldu pridružiće se jedan čovjek, trener Bajerna Luj Van Gal, koji je takođe već bio prvak kontinenta, sa Ajaksom 1995. godine.
Hapel je vodio Fejenord (1970) i Hamburger SV (1983) do slave, a Hicfeld je to činio sa Dortmundom (1997) i Bajernom (2001).
Zanimljivo, u subotu uveče (20.45) u Madridu će i Inter i Bajern igrati za "triplu krunu". Oba tima su tokom sezone već osvojila nacionalni kup i prvenstvo. Taj podvig prošle sezone napravila je Barselona, a prije 11 godina Manćester junajted, baš preko leđa Bajerna u katalonskom triler finalu (2:1).
Inter je osnovan 9. marta 1908. godine, kada se 13 nezadovoljnih članova Milan Kriket i Fudbal Kluba, današnjeg AC Milana, otcijepilo od "rosonera". Ta grupa Italijana i Švajcaraca bila je nezadovoljna insistiranjem Milana da za njega igraju isključivo Italijani.
Grb Intera naslikao je jedan od "pobunjenika", slikar Đorđo Muđijani, a klubu su date boje crna i plava, koje su fašisti zabranili tokom 20-ih godina XX vijeka, čak su mu promijenili i ime iz FC Internazionale u Ambrosiana SS Milano. Boja dresa je bila bijela, sa crvenim krstom na grudima, nalik grbu Grada Milana.
Po završetku II svjetskog rata, Interu su vraćene originalne boje, ali klub ponekad igra u dresovima sa crvenim krstom.
Dresovi Bajerna uvijek su bili zasnovani na crvenoj boji, mada su nekada bili u kombinaciji sa bijelom, a nekada sa plavom bojom. Die Rotten (Crveni) je jedan od nadimaka Bavaraca, koji su jedan od tri kluba iz grupe osvajača sva tri cijenjena evropska kupa: Kupa šampiona, Kupa pobjednika kupova i Kupa UEFA.
Pored Bajerna, to su ostvarili još samo Ajaks i Juventus.
BAJERNOVA FINALA:
1974 (Brisel): Bajern - Atletiko Madrid 1:1, 4:0 u ponovljenoj utakmici
1975 (Pariz): Bajern - Lids junajted 2:0
1976 (Glazgov): Bajern - Sent Etjen 1:0
1982 (Roterdam): Bajern - Aston Vila 0:1
1987 (Beč): Bajern - Porto 1:2
1999 (Barselona): Bajern - Mančester junajted 1:2
2001 (Milano): Bajern - Valensija 1:1, penalima 5:4
INTEROVA FINALA:
1964 (Beč): Inter - Real Madrid 3:1
1965 (Milano): Inter - Benfika 1:0
1967 (Lisabon): Inter - Seltik 1:2
1972 (Roterdam): Inter - Ajaks 0:2
(N. Janković - MONDO, foto: uefa.com)