Danijel Šarić prvi je Srbin u istoriji koji je s Barselonom osvojio titulu prvaka Evrope i trofej pobjednika španske ASOBAL lige u jednoj sezoni.
Kad pogledamo da su boje giganta iz Katalonije branile legende srpskog rukometa poput Veselina Vujovića ili Dragana Škrbića, onda ta “dupla kruna” dobija na težini.
Šarić je heroj u katalonskoj prestonici barem “upola” kao što je argentinski čarobnjak Lionel Mesi. Srbin iz Doboja je u finalu fajnal-fora u Kelnu bio najzaslužniji za evropsku titulu sa fantastičnom 21 odbranom u finalu protiv Suidad Reala.
U razgovoru za MONDO otkrio je zbog čega je rukomet pomalo u zapećku u Srbiji i BiH, šta misli o “orlovima” i šansama ekipe Veselina Vukovića da se napokon domognu jedne od medalja na velikim takmičenjima, odnosno ko bi po njemu bio najbolji srpski rukometaš svih vremena…
No, krenimo redom…
Rođeni Dobojlija je priznao da je povodom evropske i španske titule dobio čestitke od brojnih sportista iz bivše Jugoslavije, ali i Evrope. Ipak, šlag na tortu trebala je da bude revijalna utakmica na “Nou Kampu” protiv kolega iz fudbalske sekcije kluba.
“Igrali smo utakmicu, ali samo protiv klupskih funkcionera… Na žalost Mesi, Ćavi, Inijesta i društvo su morali da se odazovu nacionalnim timovima u kvalifikacijama ili prijateljskim mečevima. Najpoznatiji igrač protivničke ekipe bio je Andoni Zubizareta. Taj meč protiv Mesija i ostalih odgođen je za neku drugu priliku. Ko zna, možda su se malo uplašili”, našalio se Šarić na početku priče za MONDO.
Bez obzira na činjenicu što nisu igrali protiv tima Pepa Gvardiole, Šarić je naglasio da je bio jako uzbuđen što je istrčao na Nou Kamp.
“U opremi fudbalera nisam nikad bio, sa kopačkama, štucnama, dresovima i to još na Nou Kampu…Čak sam postigao prvi gol za rukometaše, Osjećaj je bio stvarno predivan. Ma, prelijepo isustvo, prava stvar”.
Iako je u reprezentativnoj karijeri branio za SR Jugoslaviju odnosno Srbiju i Crnu Goru, posljednjih nekoliko godina odlučio je da pomogne Bosni i Hercegovini da se plasira na neko veliko takmičenje. Ali, bez uspjeha.
Međutim, navodi da se nije pokajao što je prihvatio poziv da postane čuvar mreže BiH.
“Nisam se pokajao uprkos neuspjesima. Ja sam čovjek koji stoji iza svojih riječi za razliku od pojedinih ljudi iz Rukometnog saveza BiH, koji su jedno pričali a drugo radili. Mora se sve podići na mnogo viši, profesionalniji nivo ako želimo da ostvarimo neke rezultate. Braniću i dalje, posebno zbog mog velikog prijatelja Senjanina Maglajlije, koji će nadam se uvesti više reda u reprezentaciju BiH. Takav sam čovjek, kad uđem u neku priču, idem do kraja, ali čistog obraza”.
Šarić je razočaran što neće nastupiti na predstojećem Evropskom prvenstvu u Srbiji 2012. godine, ali je podvukao da će zdušno bodriti “orlove” da osvoje neku od medalja.
“Srbija ima snažan tim, što je pokazala u posljednje vrijeme. Fali im taj jedan korak do medalje, ali sad su stvari postavljene na svoje mjesto. Siguran sam da će ‘orlovi’ uspjeti da se popnu na pobjedničko postolje”.
“Bekovska linija je sjajna, golmanski par (Dimitrije) Pejanović i (Darko) Stanić su jako dobri, na svakoj poziciji Srbi imaju po dva-tri odlična igrača, koji nastupaju u vrhunskim evropskim klubovima. Kad dodamo i ogroman plus - domaći teren i navijače, onda je medalja neminovna. Navijaću za Srbiju jer je uspjeh srpskih rukometaša, koji su gotovo svi - od trenera do igrača - moji prijatelji. Medalju ću doživjeti kao lični uspjeh”.
Na pitanje ko je najbolji srpski rukometaš svih vremena, odgovorio je: “Da me pitate za Švedsku, znao bih - Štefan Levgren i Štefan Olson, ali ovako…”
“Svaki period u srpskom rukometu imao je odlične igrače, od (Veselina) Vujovića, (Veselina) Vukovića i (Jovice) Cvetkovića iz Metaloplastike, pa preko generacije Škrbića, Predraga Peruničića, Neđe Jovanovića… U takvoj vrsti ocjena ključni su trofeji, ali i ljudski kvaliteti i ponašanje na utakmici, treningu, ulici….”
Nekadašnji čuvar mreže Sloge, Crvene zvezde, Sintelona, Ademar Leona i San Antonija svjestan je razloga zbog kojih rukomet na ovim prostorima često tavori u medijskom zapećku.
“Mediji guraju sportove u kojima vide neki napredak, uspjeh… Za stanje rukometa u medijskom prostoru najmanje su krivi novinari. Uspjeh i rezultat kreira vijesti i ukoliko klubovi iz prostora bivše Jugoslavije ostvare neki konkretan rezultat, pažnja ‘sedme sile’ neće izostati”.
“U BiH i Srbiji, rukomet ‘živi’ samo mjesec dana godišnje. Zašto? Zato što nema kvalitativnih pomaka. Kod Hrvatske je situacija nešto bolja zahvaljujući reprezentaciji, koja je posljednjih godina osvajala medalje na Olimpijadi, evropskim i svjetskim prvenstvenima. Takođe i CO Zagreb je u evropskom vrhu godinama, pa je kod njih interes javnosti veći”.
Šarić je za kraj podvukao da je jako ponosan na činjenicu da je prvi Srbin u istoriji Barselone koji je osvojio duplu krunu - evropsku i špansku titulu.
“Naravno, ovaj moj uspjeh, uvijek će neko pokušati da prisvoji i sebi pripiše ‘određene’ zasluge. Republika Srpska, BiH, Srbija ili šta ja znam… Ali, mene to ne zanima. Bitno je da ljudi shvate da kod nas postoje snažni individualci koji bilježe uspjehe i vrhunske rezultate.”, zaključio je Šarić.
(N. Šatara/MONDO)