Uprkos kodeksu časti koji su usvojile plemenske starješine, uprkos zakonima, mnoge porodice ne smiju slobodno da se kreću ako "duguju krv".
Radio Dojče vele naveo je primjer Ramadana Mazrekua iz okoline Suve Reke, koji je poslije rata na kućnom pragu u samoodbrani ubio ljubavnika svoje supruge za šta je osuđen na 12 godina zatvora.
Po nalogu Vrhovnog suda oslobođen je nakon šest godina, ali mu od tada familija ubijenog, koja živi na samo pedesetak metara od njegove kuće, prijeti i bez njihove dozvole ne smije nigde da izađe.
Ovakvih slučajeva je sve više, a kako su prenijeli pojedini mediji, na Kosovu ima oko hiljadu porodica koje su zatvorene zbog "krvnog duga". U tim porodicama ima i djece školskog uzrasta, navodi Dojče vele.
Većina građana Kosova smatra da je krvna osveta davno prevaziđena i da sudovi treba da rješavaju slučajeve, a ne da pojedinci preuzimaju pravdu u svoje ruke.
"U vrijeme kada Kosovo teži evroatlantskim integracijama, postojanje krvne osvete treba da je prošlost", kaže jedan Prizrenac.
Politikolog i dobar poznavalac kosovskih prilika Fatmir Pireci smatra da su upravo pravosudni organi najveći krivci za obnavljanje "krvnog duga".
"Zbog politizovanih sudija postavljenih po partijskoj liniji koji ne rešavaju predmete, traže mito i korumpirani su, ponovo oživljava krvna osveta. Oni koji ne mogu da podmite sudije preuzimaju pravdu u svoje ruke i nastoje silom da je sprovedu", ocijenio je Pireci.
Postojanje krvne osvete i kućnog zatvora u 21. veku, u vrijeme kada je Kosovo proglasilo nezavisnost i kada teži da postane član UN i Evropske unije, imaće sigurno negativne efekte na dalji razvoj, smatra profesor krivičnog prava univerzitetu u Prištini dr Ismet Salihu.
"Tamo gde ima pravne države, koja podrazumeva mnoge stvari, krvna osveta ne bi smjela da postoji. To će negativno uticati na dalje tokove", ocijenio je Salihu, prenosi Dojče vele.
Krvna osveta podrazumijeva da je u slučaju teške uvrede, ranjavanja ili ubistva, uža porodica dužna da se osveti izvršiocu ili članu njegove porodice po principu "oko za oko, zub za zub".
U srednjem vijeku bila je uobičajena u cijeloj Evropi, a zadržala se ponegdje na Siciliji, Sardiniji, Korzici i Kritu, ali i Albaniji, Kosovu i Crnoj Gori, navodi Dojče vele.
(Tanjug)
