U Narodnom pozorištu Republike Srpske premijerno će, 9. decembra, biti izvedena predstava „Hasanaginica“ prema dramskom komadu Ljubomira Simovića i u režiji Dušana Tuzlančića.
Rezultat produkcionog povezivanja Gradskog pozorišta „Semberija“ iz Bijeljine i Narodnog pozorišta Republike Srpske, u kojoj glavne uloge tumače gostujući glumci Srpskog narodnog pozorišta iz Novog Sada, predstava „Hasanaginica“ prepoznata je kao značajan pozorišni, umjetnički poduhvat.
Premijera predstave „Hasanaginica“ u Bijeljini održana je 20. oktobra. Predstava je oduševila publiku. Za izvođenja koja su praćena ovacijama, u Bijeljini je tražena karta više.
U Novom Sadu „Hasanaginica“ će biti izvedena 7. decembra, a premijera u Narodnom pozorištu Republike Srpske je 9. decembra, a dan kasnije i prva repriza.
Reditelj Dušan Tuzlančić okupio je ekipu vrhunskih pozorišnih umjetnika (scenograf Marija Kalabić, kostimografi Marina Sremac i Jasmina Radujko, lektor Radovan Knežević i Vlatko Stefanovski kao autor muzike). U glumačkom ansamblu predstave su: Bojana Milanović (Hasanaginica), Milan Kovačević (Hasanaga), Sonja Damjanović (majka Pintorovića), Mihailo Maksimović (Beg Pintorović), Ljiljana Čekić (majka Hasanagina), Goran Jokić (efendija Jusuf, Hasanagin savjetnik), Nenad Blagojević (Musa), Dušan Ranković (Huso), Ognjen Kopuz (Suljo) i Ivan Petrović (Ahmed).
U „Riječi reditelja“ Dušan Tuzlančić je napisao:
„Oduvijek sam razmišljao o tome kako bi to izgledalo kad bi slikari ili muzičari, u katalozima svojih izložbi ili koncerata, pisali o tome šta su htjeli da kažu, ili na šta treba da obratimo pažnju, ili nam, kao slučajno, poslali ključ za čitanje njihovih djela.
Svako ko bude držao programsku knjižicu ove predstave u rukama dva sata će gledati (ili barem početi da gleda) djelo o kojem je objavljeno preko hiljadu trista bibliografskih jedinica, dramatizaciju koja u ovoj sezoni doživljava pola vijeka, dramsko djelo koje su na našem jeziku više od pedeset puta režirali veliki reditelji i igrali najveći glumci. Na svu tu plejadu velikog i lijepog oko Hasanaginice, ja sam imao sreću i da okupim tim zaista velikih saradnika.
U sve sam dodao samo prstohvat poštovanja, začina za koji mi se čini da je pomalo zaboravljen u našem pozorištu. Poštovanje prema piscu, poštovanje prema svakom liku, poštovanje prema svakom glumcu i svakom članu autorskog tima. Svoj posao sam zamislio tako da svima njima stvorim uslove da na putu ka dogovorenom cilju pokažu najboljeg sebe. Za sve što ne bude izgledalo tako, meni grijeh na dušu“.
(Mondo)