Ćelavost i rizik od raka prostate

Australijski istraživači proučavali su uzorke gubitka kose kod oko 9.500 muškaraca koji su se s ovim problemom susreli u ranoj dobi, i potvrdili su prethodne studije koje su sugerisale da ćelavost može biti povezana s razvijanjem raka prostate.

Tačni razlozi nisu jasni, ali istraživanja su pokazala da je odgovoran povišen nivo testosterona, hormona koji može da bude okidač razvoja kancerogenih ćelija, ali koji takođe nepovoljno utiče na rast kose. Smatra se da on štetno utiče na folikul kose, deluje na receptor hormona i usporava rast kose.

Istraživaci Veća za rak, države Viktorija, pratili su oko 9.500 muškaraca starih između 40 i 69 godina koji su ocenili nivo gubitka njihove kose do 20. ili do 40. godine.

Istraživači su analizirali ko je od njih kasnije dobio rak prostate i s koliko godina, pri čemu je ustanovljeno da su muškarci koji su bili gotovo ćelavi do 40. godine, znatno skloniji obolevanju raka prostate u pedesetim ili šezdesetim godinama.

"I rak prostate i gubitak kose stanja su koja su vrlo povezana s godinama, a zavise od hormona. Ustanovili smo da ćelavost u 40. godini može da bude marker za povećani rizik ranog nastajanja raka prostate", zaključili su australijski istraživači.