Google - Hudiniju u čast

Hari Hudini, kome je pravo ime bilo Erik Vajs, rođen 24. marta 1874. godine u Budimpešti. Bio je jedan od najpoznatijih iluzionista u istoriji, a njegov život i smrt i danas su ostali na neki način misterija.

Njegovi roditelji, mađarski Jevreji, emigrirali su u Ameriku 3. jula 1878. godine, kad je Eriku bilo četiri godine. Bio je jedno od sedmoro djece rabina Majera Samuela Vajsa i Sesilije Štajne.

Djetinjstvo je Eriku prošlo živeći u neharmoničnoj porodici, a bilo je obilježeno i siromaštvom. On je kao tinejdžer radio kao električar, krojač i fotograf, a prvi nastup, koji je najavio po čemu će se proslaviti, održao je kao devetogodišnjak.

Sa prijateljima iz komšiluka osnovao je dječiji cirkus, u kojem je, sa crvenim čarapama na nogama nastupao na improvizovanom trapezu, pod umetničkim imenom Leteći princ.

Za vrijeme šegrtovanja kod jednog bravara naučio je mnogo toga što će mu pomoći u kasnijoj karijeri.

Erik je uz amerikanizovani nadimak - Hari dodao i prezime po svom uzoru, Žan Ežen Rober Udenu, francuskom iluzionistuiiz 19. vijeka.

Počeo je da se bavi trikovima i da nastupa u cirkusu, a jedna od tačaka koja ga je proslavila bila je vezivanje lancima i brzo oslobađanje iz okova. Cijela Amerika je brujala o čovjeku koga "nikakvi lanci ne mogu zadržati".

Na prelazu iz 19. u 20. vijek, tada 26-godišnji Hudini, postao je najuspješniji svjetski mađioničar, a početkom 1908. godine smislio je novu atraktivnu tačku: bijeg iz zaključanog rezervoara, napunjenog vodom.

Najslavniji trik iz te serije izveo je 1913. godine kada su ga zaključali u rezervoar, koji je bio napravljen od čelika i stakla, ispunjen vodom, iznad koga je on zavezan visio glavom prema dole. Trebalo mu je samo tri minuta da otključa brave i lisice i da se oslobodi.

Pripisivali su mu nadprirodne moći a on je, u želji da demantuje takve glasine, objavio knjigu "Tajne lisice" (Handcuff Secrets) u kojoj je objasnio svoje trikove i otkrio da je uvijek imao "skriveni adut".

Hudini je, prema zvaničnoj verziji, umro 24. oktobra 1926. godine tokom nastupa u pozorištu Garik u Detroitu.

Smrt je, navodno, izazvao kanadski student J. Gordon Vajthed, koji je tvrdio da iluzionist, koji je tada bio na vrhuncu slave, ne može izdržati njegov udarac u stomak i da su sve priče o Hudinijevom nevjerovatnom pragu boli čista izmišljotina.

Samouvjereni Hudini, koji se bavio sportom i uvijek rado pokazivao "pločice" na stomaku, još se nije pripremio na udarac kad ga je izazivač iznenadio i svom snagom udario više puta.

Veliki Hudini se zgrčio od bola i pao, a nedjelju dan poslije toga je i umro.

(Srna)