Nekadašnji napadač Zemuna, Rada, Partizana i Vojvodine, pozne fudbalske dane provodi u Mađarskoj.
Da je Superliga Srbije jako nacionalno takmičenje, u kome klubovi imaju ozbiljne sportske ambicije i koliko-toliko dobre platežne mogućnosti, Brana Ilić vjerovatno bi bio jedan od onih dugovečnih napadača, koji i duboko u četvrtoj deceniji života igraju dobro, daju golove i rutinski pronalaze nove angažmane u klubovima sredine ili donjeg dijela tabele.
Ovaj stameni Sremac, koji se afirmisao u ekipi Zemuna, poslije toga je tresao mreže u dresu Rada i Partizana, ponajviše u Vojvodini, u koju je ljeta 2010. prešao nakon dvije titule i jednog Kupa sa crno-bijelima.
Prvi odlazak u pečalbu bio je u kazahstanski Aktobe, a onda je Ilić ostavio dubok trag u grčkom fudbalu, gdje je četiri sezone igrao za Janjinu i godinu dana za solunski Aris.
Zatim je prešao u mađarsku Kišvardu, kojoj je sa 10 pogodaka pomogao da se proljetos plasira u elitni rang. Sada se sa istim klubom bori da izbjegne ekspresni povratak u drugu ligu, sa realnim izgledima da ostvari taj cilj.
Nakon što je sezonu i po bio standardan, sada već 34-godišnji Brana Ilić preuzeo je ulogu napadača koji ulazi sa klupe i prepoznatljivom energijom pokušava da promijeni tok utakmice u korist svog tima.
Navijačima je zapao za oko u utorak uveče, kada je u revanš susretu osmine finala Kupa Mađarske izborio penal, koji je "Panjenkom" u gol pretvorio Rumun George Grozav.
Ilićev tim je na domaćem terenu odigrao respektabilnih 1:1 sa liderom i najozbiljnijim kandidatom za titulu, ali je 1:3 iz prvog meča u Budimpešti bilo preveliki "zalogaj", iako je Ferencvaroš sat vremena imao igrača manje.
Podsjećamo da je Brana Ilić u svojim najboljim danima dva puta dobio poziv selektora "A" reprezentacije, Vladimira Petrovića Pižona i Radovana Ćurčića. Juna 2011. je i debitovao za Srbiju, u prijateljskoj utakmici protiv Južne Koreje.