Sjećanje na princa rokenrola

Prošlo je šesnaest godina od smrti Milana Mladenovića, jednog od najznačajnijih umjetnika bivše Jugoslavije, legenda o njemu živi sa istim žarom.

Šarmer koga većina žena i dalje smatra za prototip savršenog muškarca nesebičnim radom ostavio je dubok trag u muzici koju rado slušaju pripadnici svih generacija.

Milan Mladenović rođen je 21. septembra 1958. u Zagrebu gdje je i živio do polaska u osnovnu školu. Njegov otac Spasoje, rodom iz Kruševca, bio je oficir Jugoslovenske narodne armije, a majka Danica domaćica iz Makarske.

Od prvog dana pa sve do smrti, punih trideset šest godina borio se za muziku i živio po pravilima koja mu je ona nametala.

Iako u početku nije imao podršku roditelja za izbor muzike kao životnog puta, ipak su ga podržali već nakon prvog hvalospjeva u novinama koji je veoma brzo uslijedio. Za razliku od poslednje decenije u kojoj je živio, početak osamdesetih ostao mu je u predivnom sjećanju jer je mogao bez ikakvih stega da uživa u beskrajnoj ljubavi koja je u tom periodu vladala među ljudima.

Slava koju je stekao i brojni obožavaoci koji su ga pratili kao frontmena EKV-a nisu mu pričinjavala zadovoljstvo. Milan je želio da ljudi vole njegovu muziku, a ne njega.
Međutim, najupornije su bile djevojke koje su ga pratile, ljubile, za njim vrištale. Ipak, iako se o njegovom privatnom i intimnom životu veoma malo zna, poslednje godine proveo je sa Majom Maričić koja je bila njegova najveća životna ljubav, a upravo toj djevojci posvećena je i pjesma Oči boje meda.

U tom periodu, negde početkom devedesetih njegovo srce po svaku cijenu željela je da osvoji i novinarka Luna Lu, a to joj je nakratko pošlo za rukom u periodu kada su Maja i Milan raskinuli. Koliko o njegovim ljubavima, polemisalo se i o tome da li je koristio opijate. Njemu bliski ljudi tvrde da je bio izuzetno odgovoran, strog, posvećen čitanju i nikada narkoman, dok drugi zastupaju mišljenje da je umro od AIDS-a koji je dobio kao posledicu dugogodišnjeg konzumiranja narkotika.

Početkom 1994. Mladenović je boravio u Brazilu gdje je sa Milanom Subotićem Subom, nekadašnjim frontmenom grupe Rex Ilusivi, snimio poslednju album Dah anđela.
Suviše revoltiran razvojem događaja Milan je zajedno sa nekoliko rok muzičara 1992. pokrenuo projekat antiratnog karaktera Rimtutituki.

Himna Slušaj vamo objavljena za Radio B92 bila je prst u oko odgovornima za nastali haos.
Najuticajniji muzičari tog vremena kreću da sviraju u otvorenom kamionu ulicama Beograda promovišući mir, ali njihovi pokušaji nisu imali odjeka među razjarenom masom spremnom na ubijanje. Pokušaj organizovanja koncerta pod nazivom S.O.S mir iliti ne računajte na nas, nikada nije realizovan, a očaj i nemoć bili su jedine emocije koje su im preostale. Sličan naboj osjeća se i na poslednja dva albuma Ekatarine Velike, Neko nas posmatra i Dum Dum.

U avgustu 1994. nakon nastupa grupe na Festivalu u Budvi, Milan biva prebačen u bolnicu gdJe je ustanovljeno da ima rak pankreasa, a posle tri mjeseca teške borbe sa bolešću preminuo je izuzetno iscrpljen i sa svega trideset i pet kilograma.

(MONDO)