Francuski golman, porijeklom sa Guadalupa, Pegi Arpeša osvajao je trofeje, a da se bukvalno nije ni oznojio. U 16 godina karijere nastupio samo 39 puta i osvojio sedam trofeja!
Ponekad se to desi ukoliko koristite sva dozvoljena i nedozvoljena sredstva, kao što je radio vjerovatno najveći prevarant u istoriji fudbala, čuveni Brazilac Karlos Enrike Kajser, ali ima i onih koji su izgleda rođeni pod srećnom zvijezdom i koji su osuđeni na uspjeh.
Jedan od njih je Francuz Pegi Arpeša, golman koji nikada nije pokazao sve svoje kvalitete, ali je osvojio sedam trofeja, i to ne bilo kakvih.
Arpeša je u karijeri koja je trajala 16 godina osvojio UEFA kup, tri Liga kupa Engleske, UEFA Super Kup, FA kup i Čeriti šild, a da pritom ne samo da nije bio starter, već u većini ovih takmičenja nije nastupio ni na jednoj utakmici.
On je jednostavno radio ono što najbolje zna – sjedio je na klupi i osvajao trofeje. Ostaće upamćen i po nekoliko odbranjenih penala koji su mu u suštini i napravili karijeru.
Njegova priča počinje u Francuskoj gdje je od 1989. do 1997. godine grijao klupu Bresta, Lila, Lensa pa ponovo Lila, da bi 1997. godine prešao u tadašnjeg premijerligaša Lester siti, gdje je opet bio rezerva Timu Flauersu.
Arpeša je međutim tokom tri sezone sakupio 21 nastup za Lester siti, a najvažniji od njih bili su oni u sezoni 1999-2000 kada je učestvovao u pohodu Lestera na Liga kup.
U osmini finala protiv Lidsa povrijedio se golman Lestera Tim Flauers i sa klupe je ušao Arpeša, a nakon 0:0 u regularnih 90 minuta i produžecima uslijedili su penali.
Francuz je odbranio penal, Lester je pobijedio 4:2 i prošao dalje, a već u narednom kolu, u četvrtfinalu protiv Lidsa, ponovo je bio junak odbranivši penal, s tim da je ovaj put igrao od početka.
Najednostavnije objašnjenje njegove uloge u tadašnjem timu Lestera bilo je – sjediš na klupi i ući ćeš samo ako baš bude moralo, ali on se zbog toga nije bunio.
Gotovo po pravilu kada god je Arpeša ulazio to je bilo zbog povrede prvog golmana i to pred kraj utakmice kada se ona odlučivala, a Francuz je postao stručnjak za penale.
Te iste sezone Lester je u FA Kupu izbacio veliki Arsenal sa Vijerom, Kionom, Simenom, Petijem, Anrijem i Šukerom, a utakmica je riješena penalima.
Pogađate – junak je bio Arpeša sa odbranjena dva jedanaesterca i naravno, prethodno je ušao s klupe.
Kruna sezone bila je pobjeda nad Liverpulom na Enfildu 2:0 u meču u kojem je Redsima trebala pobjeda za plasman u Ligu šampiona.
Arpeša je činio čuda na golu i Lester je pobijedio, pa je odmah tog ljeta menadžer Liverpula, Francuz Žerar Ulije doveo svog sunarodnjaka na Enfild kao slobodnog igrača.
Na isteku ugovora sa Lesterom Arpeša je upravi kluba poručio da bi volio da ostane i sljedeće sezone ali da ne želi više da bude drugi golman. Čelnici Lestera nisu pristali na njegove uslove, a on se očigledno predomislio i otišao u Liverpul gdje je "grijao klupu" dok je Vesterveld branio.
Tu “blistava” karijera Pegija Arpeša ujedno i počinje i završava se.
Počinje jer je sa Liverpulom osvojio šest trofeja – dva Liga kupa, UEFA kup i Superkup Evrope, te FA Kup i Čeriti šild, ali i završava se jer je za tri godine upisao tek šest nastupa poslije čega je prešao u Koventri.
Ni pozajmice Stokport Kauntiju i Nots Kauntiju nisu mu donijele minutažu, branio je po tri utakmice, da bi se 2004. godine nekim čudom obreo u Olimpiku iz Marseja.
Bila je to njegova posljednja sezona, a ona je protekla kao i gotovo sve do tada – Arpeša je presjedio na klupi i oprostio se od fudbala ne upisavši nijedan nastup.
Tačan broj njegovih nastupa varira od 39, koliko navodi Wikipedia, do 52, ali u svakom slučaju za šesnaestogodišnju karijeru je više nego mizeran, ma o kojem da se radi.
Poslije završetka karijere Arpeša se vratio na Guadalupe i sa fudbala je prešao na glumu. Istini za volju, ne bismo mogli da tvrdimo da se time nije i ranije bavio.