Nastavljamo sa super-interesantnim tekstovima Danijela Mihića o manje poznatim područjima naše planete. Ovaj put uživajte u priči o - Filipinima!
/Za Mondo.ba piše Danijel Mihić/
Filipini se prostiru na oko 7.100 ostrva koje nastanjuje preko 100 miliona ljudi. Tri velike grupe ostrva su: Luzon na sjeveru (najveće istoimeno ostrvo na kojem živi dvije trećine stanovnika, Mindanao (drugo ostrvo po veličini) na jugu i Visaja ostrva između pomenute dvije grupe. U prvih 11 ostrva po veličini živi 95 posto ukupnog broja stanovnika Filipina, a preko 6.000 je nenastanjeno jer su tek puste morske hridi.
Na Luzonu je većina aktivnih vulkana (od 17) te se još zove i „Vatreno ostrvo“, a svakodnevnica su i razorni zemljotresi. Ipak, najpoznatija je erupcija vulkana Pinatubu na Luzonu iz aprila 1991. kada se formirao dim u visini od 34 kilometra natjeravši pola miliona stanovnika u evakuaciju…
Klima je monsunska, sa povremenim tajfunima, a pejsaž filipinskih ostrva karakterišu veličanstvene i nepregledne terasaste bašte za pirinač.
Zahvaljujući uspješnom misionarskom poduhvatu španskih kolonizatora, Filipini su jedina većinski hrišćanska zemlja u Aziji sa oko 83 posto rimokatolika, a oko pet posto su muslimani, pretežno naseljeni na ostrvu Mindanao, na kome se tri islamske organizaciuje bore za samostalnost „Automne regije Muslimanski Mindanao“, služeći se često i otmicama turista za čiji otkup traže visoke sume novca. Zato se i kaže da je na ovom velikom ostrvu više vojnika nego turista. Hrišćanstvo u sebi nosi ostatke i tradicionalnih vjerskih ideja, a čuvene su procesije u znak poštovanja lokalnog sveca zaštitnika.
Manila je glavni grad koji munjevito i nekontrolisano raste, nekada i po milion stanovnika godišnje! Iako centar grada broji manje od dva miliona stanovnika, sa prigradskim, kartonskim naseljima ima oko 23 miliona stanovnika. Grad karakterišu neopisive gužve i džipniji, kombinacija džipa i autobusa, često okićeni sa američkim oznakama, koji oprezno plove saobraćajnim rijekama.
Ovaj grad su osnovali Španci do 1571. godine, te je narednih dva i po vijeka on bio zatvoren za druge trgovce. U Drugom svjetskom ratu sa zemljom je sravnjeno 80 posto grada. Sredinom 70-tih godina dvadesetog vijeka, Manila se spojila sa 15 okolnih gradova formirajući aglomerat „Manila Metro“ u kojoj je zanimljiv sjeverni bivši grad Kezon siti koji je osnovan prije 80-tak godina, uslijed prenaseljenosti stare Manile, a postao je „mozak Filipina“ zbog najvećeg studentskog centra u zemlji.
Malajaski narodi su potisli starosjedelački narod Negrito oko 2000 prije nove ere. Do 1000. godine p.n.e. ostrva su imala razvijenu trgovinu sa zemljama jugoistočne Azije. 1521. godine jedan od najčuvenijih istraživača u istoriji, Fernando Mageljan otkrio je za Španiju ova ostrva. Iduće godine Španci su doplovili iz Meksika i dali imena ostrva po princu Filipu, budućem španskom kralju Filipu Drugom.
Inače, Mageljanu je nedostajalo jako malo da bude prvi čovjek koji je obišao cijelu Zemlju. On je neshvatljivo neoprezno sišao sa broda da pomogne tek pokrštenom poglavici plemena Cebu sa ostrva Guam u napadu na susjedno pagansko pleme, te je sa sedmoricom saboraca poginuo tako što je prvo pogođen kopljem a onda i kišom toljaga i kopalja. Od pet brodova i 237 članova posade, u Španiju se vratio brod Viktorija sa kapetanom Huan Sebastijan del Kano (koji je prvo preplovio planetu) i preostalih sedamnaest članova posade. Jedan od razloga tolikog umiranja i dezertiranja posade je i taj što je Mageljan pogrešno mislio da će Tihi okean preći za par dana, a trebalo mu je par mjeseci, pa je tolika glad zavladala na brodovima da je cijena uhvaćenog pacova dostizala i pola dukata.
Godine 1564. opet iz pravca Meksika, doplovio je španski moreplovac Migel de Legaspi i u potpunosti osvojio ova ostrva, preobratio stanovništvo u hrišćanstvo, otvorio trgovački put sa Dalekim istokom i ka Molučkim (Začinskim) ostrvima u današnjoj Indoneziji.
Tokom 17. i 18. vijeka brutalan odnos španske svjetovne i duhovne uprave (jezuiti) prema Kinezima i Moro muslimanima izazvao je niz bezuspješnih pobuna.
Revolucija protiv španske vladavine uslijedila je 1896. kada je ubijen popularni pisac Hoze Rizal. Špansko-američki rat iz 1898. godine je prekinuo revoluciju, a Amerikanci su osvojili Filipine, savladavši ustanike Emilija Aginalda koje su do tada podržavali protiv Španije.
Ipak Amerikanci su 1935. dali Filipinima samoupravu. Tokom Drugog svjetskog rata, oko filipinskih ostrva vodile su se izuzetno teške i krvave borbe između Japanaca i Amerikanaca. Japanaca je na ovom području izginulo ukupno preko 425.000 vojnika.
Nakon dobijanja samostalnost 1946. (uz odobrenje da Amerikanci ostanu u vojnim bazama narednih 99 godina) Filipinci su se suočili sa komunističkim gerilama, pobunama Moro muslimana, koji su bili protiv naseljavanja hrišćana na njihovo područje, a i inflacija je vrtoglavo rasla.
Od 1972. čuveni predsjednik (od 1965.godine) Ferdinand Markos uvodi vanredno stanje koje je trajalo do njegovog bijega u SAD 1986. godine. Taj period je obilježavao brutalni obračun sa neistomišljenicima uključujući i likvidacije opozicionih političara, a Markosovo bogatstvo se procjenjivalo na oko deset milijardi američkih dolara. Njegova supruga Imelda raspolagala je sa budžetom države kao sa ličnim bogatstvom, pa je postala jedna od najboljih mušterija najbogatijih radnji Njujorka. I danas u Filipinima postoji muzej njenih 800 skupocjenih pari cipela.
Sa muslimanskim separatistima je 1996. postignut sporazum o uspostavljanju Automne regije Muslimanski Mindanao.
Pored riže koja je nezaobilazno jelo, te raznog tropskog voća, postoje i razne, nama gadljive stvari u prehrani poput, pasa, crva, krokodila, ptičijih slina, pačijih fetusa…
Ozbiljan problem filipinskog društva je eksplozija prostitucije, u svim devijantnim vidovima te trgovinom ljudima, naročito djecom.... „Gradovi grijeha“ su bivše američke baze Olongapo i Angeles. U toj vrsti mračne „industrije“ zarobljeno je oko 800.000 duša od čega je jezivih 100.000 djece...
Turistički je izuzetno važan grad Pagsahan, poznat po svojim vodopadima i ekskurzijama kanuom kroz džunglu. Frensis Ford Kopola ovdje je snimio svoje remek-djelo „Apokalipsa danas“.
Ipak najveća zanimljivost Filipina su „Čokoladna brda“ na ostrvu Bohol, njih ukupno 1268, izgledaju kao tek pošumljene kupaste piramide. Prema jednoj legendi, brda su rezultat bitke između dva diva koji su se danima bezuspješno gađali kamenjem a prema drugoj, tragičnoj priči, div Arogo se silno zaljubio u smrtnicu koja se zvala Aloja, te je odlučio da je otme. Ona ga je odbila, poslije čega se razboljela i umrla, a Čokoladna brda predstavljaju suze diva skrhanog tugom…
Sve tekstove Danijela Mihića iz serijala "Mali odmor" čitajte OVDJE...