Na današnji dan, 1. avgusta 1877. godine u zaseoku Đurići na planini Tari, Josif Pančić pronašao je novu vrstu omorike koja je po njemu dobila ime - Pančićeva omorika. Prisjetimo se riječi i djela ovog znamenitog srpskog naučnika...
"Mi se više ne zadovoljavamo onim, što su drugi saznali, ili što smo gotovo od predaka naslijedili; mi podvrgavamo novoj analizi hipoteze, kojima se svijet od vijekova klanjao, mi napuštamo istine, koje su nam se do skora neoborive činile, mi se mašamo za tajne, za koje smo dugo držali, da su čoviječijem umu nedostižne.... Mi zaziremo od najsjajnijih teorija, ma kad ili ma kime one izrečene bile, i ne primamo ih, dok se kritički ne uvjerimo, da se slažu sa jasnim i utvrđenim zakonima prirodnim", govorio je svojevremeno jedan od najvećih srpskih prirodnjaka i naučnika Josif Pančić.
.......
Ljekar po pozivu, a botaničar po naklonosti Josif P. Pančić, rođen je 1814. godine u selu Ugrini, u Bribirskoj opštini, na padinama sjevernog Velebita, u današnjoj Hrvatskoj.
Roditelji su mu bili siromašni, a stric mu je bio u Gospiću arhiđakon, te ga je on uzeo sebi starajući se o njegovom školovanju. Osnovnu školu Josif Pančić završio je u Gospiću, gimnaziju u Rijeci, a medicinu u Budimpešti 1842. godine. Za vrijeme boravka u Beču upoznao se i sprijateljio sa Vukom Karadžićem, na čiji predlog je odlučio da dođe u Srbiju u maju 1846. godine, za vrijeme vladavine kneza Aleksandra Karađorđevića.
U prvo vrijeme, nije mogao da nađe posao. Čekajući na postavljenje u Srbiji, obilazio je užički kraj i bavio se izučavanjem biljnog svijeta. Tada je u neposrednoj okolini Jagodine vladao trbušni tifus, pa ga je Avram Petronijević, ministar inostranih poslova i vlasnik fabrike stakla, pozvao ga je da dođe u tu oblast i pomogne u suzbijanju bolesti. Pančić je prihvatio i za pola godine uspešno suzbio tifus.
Tokom svog boravka u tom kraju, upoznao se sa biljnim svijetom Jagodine, Belice i Crnog vrha. Stanovnici Jagodine su veoma zavoljeli Pančića zbog njegove marljivosti i savjesnosti, i kada je on dobio ponudu za radno mjesto u Negotinu, oni mu nisu dozvolili da ih napusti. Pančić je postavljen za okružnog jagodinskog ljekara u početku 1847. godine, a već u novembru je bio premješten u Kragujevački okrug.
Za vrijeme boravka u Jagodini upoznao je Ljudmilu, ćerku barona inženjera Kordona, sa kojom se vjenčao u januaru 1849. godine.
Godine 1855. Pančić je prvi put čuo da u Zapadnoj Srbiji postoji posebna vrsta četinara - omorika. Deset godina kasnije je dobio dvije njene grane, a trebalo je da prođe još deset godina da na planini Tari, u zaseoku Đurići, 1. avgusta 1877. godine pronađe do tada nepoznati četinar - omoriku koja je po njemu dobila ime - Pančićeva omorika (lat. Picea omorika).
Tokom svog višegodišnjeg rada otkrio je 102 i opisao oko 2.500 biljnih vrsta, a takođe je proučavao ptice i ribe i otkrio dvije vrste skakavca. Prvi je naučno opisao, obradio i sistematizovao floru Srbije i bio je otac ekologije ove zemlje.
Umro je 25. februara 1888. godine. Po Josifu Pančiću imenovan je i Pančićev vrh, najviši vrh na planini Kopaonik, gdje se nalazi i mauzolej u koji su preneseni njegovi posmrtni ostaci 1951. godine.