Na današnji dan, prije 12 godina, preminuo je Rajko Mitić, prva ''zvijezda'' Crvene zvezde.
Legendarni as rođen je u selu Dol, blizu Bele Palanke, 19. novembra 1922. godine, a napustio nas je 29. marta 2008. Crveno-bijele boje branio je 14 sezona - od osnivanja 4. marta 1945. godine, pa sve do novembra 1958. Odigrao je 572 utakmice i postigao 262 gola, bio je kapiten i doprinio je osvajanju šest titula.
Status Zvezdine zvijezde išao je savršeno uz Čika Rajka jer je imao posebnu harizmu, bio podjednako sjajan fudbaler i čovjek, odisao je gospodstvenim stavom stvarajući oko sebe, kako u klubu i među navijačima, ali i u cijelom društvu model kulturnog i sportskog ponašanja.
Rajko je počeo da igra fudbal na livadama beogradskog naselja Košutnjak, da bi 1940. godine u utakmici protiv ekipe zemunskog Viteza u kojoj je postigao pet golova, zabilježio prvi seniorski nastup za ekipu BSK-a.
Naredne godine, po izbijanju Drugog svjetskog rata na prostorima Srbije, njegov sportski razvoj je stagnirao sve do 1944. kada je zajedno za Đajićem i Jezerkićem nastavio da igra fudbal.
Crveno-bijeli dres nosio je punih četrnaest sezona, od osnivanja 4. marta 1945, pa sve do novembra 1958. godine, kada se od najdražeg dresa oprostio u finalu kupa protiv mostarskog Veleža (4:0). Bio je kapiten Crvene zvezde koju je predvodio do šest titula šampiona (1946, 1951, 1953, 1956, 1957. i 1959.) dok je dva trofeja manje "podigao" u nacionalnom Kupu.
Bio je veliki as, fudbaler i džentlmen u kopačkama, poštovan i voljen u cijeloj zemlji. Njegova popularnost prerasla je u legendu i prevazišla vrijeme u kojem je igrao.
Bio je slavljen kao nezaboravni kapiten Crvene zvezde i jedan od dirigenata i najboljih strijelaca reprezentacije kojoj je punu deceniju davao poseban pečat. Veliki protivnik nesportske igre i nekorektne borbe, nikad nije povukao protivnika za dres, niti mu je podmetnuo nogu.
Fudbalski teren za Rajka nikad nije predstavljao nadmetanje u snazi, već prostor za igru i demonstraciju vještine. Jednostavno, volio je fudbal prenoseći ljubav i fer-plej na svoje klupske i reprezentativne drugove, na protivnike ali i navijače. Bio je poštovan i neponovljiv zbog izuzetnih ljudskih i sportskih vrlina.
Za reprezentaciju Jugoslavije odigrao je 59 utakmica i postigao 32 gola a debitovao je 9. maja 1946. u Pragu kada su "plavi" pobijedili Češkoslovačku 2:0. Na tom meču se i upisao u strijelce. Učestvovao je na dvoje Olimpijskih igara 1948. u Londonu i 1952. u Helsinkiju i okitio se srebrnim medaljama. Bio je učesnik dva Svjetska prvenstva 1950. u Brazilu i 1954. u Švajcarskoj. Posljednji reprezentativni meč odigrao je 29. septembra 1957. protiv Rumunije u Bukureštu.
Po okončanju karijere, od 1960, pa u narednih šest godina, Mitić se nalazio na čelu stručnog štaba Crvene zvezde, da bi poslije toga tri godine bio savezni kapiten-selektor Fudbalskog saveza Jugoslavije. Najveći selektorski uspjeh ostvario je 1968. godine u Italiji na Evropskom prvenstvu kad je tim predvođen Draganom Džajićem bio vicešampion.
Velika ljubav pored fudbala, bila mu je i novinarstvo, pa je još za vrijeme aktivnog igranja bio komentator beogradskog "Sporta", da bi se kasnije potpuno posvetio žurnalistici radeći u magazinu "Tempo" u kome je i nakon penzionisanja 1983. godine, ostao aktivan. Od 1983. posvetio se aktivno volonterskom radu u Crvenoj zvezdi gdje je dugo bio član najužeg rukovodstva i u dva mandata predsjednik Skupštine kluba. Bio je aktivan u Savjetu kluba i sekciji veterana.
Velemajstor fudbala sa životne scene sišao je 29. marta 2008. godine ostavivši iza sebe neizbrisiv trag u klubu i cijeloj zemlji.
Od 21. decembra 2014, odlukom Skupštine kluba a na prijedlog navijača, stadion Crvene zvezde nosi ime Rajko Mitić. Od 18. novembra 2017. ispred stadiona postavljena je i bista prve Zvezdine zvijezde, a ulica u blizini stadiona nosi njegovo ime.