U Narodnom pozorištu Republike Srpske u srijedu 27. marta sa početkom u 20 časova, na Velikoj sceni biće upriličeno premijerno izvođenje predstave „Zločin i kazna“, Fjodora Mihajloviča Dostojevskog, u režiji Dušana Petrovića.
Prva repriza predstave „Zločin i kazna“ na repertoaru je u petak 29. marta u 20 časova.
Autor: Fjodor Mihajlovič Dostojevski
Dramatizacija: Miroslav Belović – Dušan Petrović
Režija: Dušan Petrović
Scenografija: Marija Kalabić
Kostimografija: Jelena Vidović
Autorska muzika: Petar Bilbija
Lektori: Milorad Telebak i Nataša Kecman
Pomoćnik reditelja: Goran Damjanac
Inspicijent: Dejan Andrić
Sufler: Svjetlana Popović
Uloge:
(prema redoslijedu pojavljivanja)
Zlatan Vidović: RASKOLJNIKOV, bivši student
Gordana Milinović: ALJONA IVANOVNA, zelenašica
Miljka Brđanin: LIZAVETA IVANOVNA
Dragana Marić: DUKLIDA, prostitutka
LJiljana Čekić: KRČMARICA
Rok Radiša: KOH, student
Danilo Kerkez: PJESTRAKOV, student
Goran Jokić: MARMELADOV, bivši titularni savetnik
Sofija Medojević: KRČMARICA II
Radenka Ševa: NASTASJA, služavka
Ognjen Kopuz: MIKOLKA, moler
Zoran Stanišić: ŽANDARM
Aleksandar Stojković: ILJA PETROVIČ, poručnik
Željko Erkić: ZAMJOTOV, delovođa
Bojan Kolopić: RAZUMIHIN, drug Raskoljnikova
Željko Stjepanović: LUŽIN, PETAR PETROVIČ, advokat
Slađana Zrnić: PULHERIJA ALEKSANDROVNA, majka Raskoljnikova
Sandra LJubojević: DUNJA, sestra Raskoljnikova
Nikolina Friganović: KATARINA IVANOVNA
Valentina Čegar: POLJUŠA, njena ćerka
Nataša Perić: SONJA
Boris Šavija: PORFIRIJE PETROVIČ, islednik
Vladimir Đorđević: SVIDRIGAJLOV, spahija
Riječ reditelja
U vremenu u kom smo sa svih strana, preko raznih novih i starih medija, napadnuti banalnim sadržajima, prostotom i nepodnošljivom površnošću, smatram da umetnost, pre svega pozorište koje je uvek bilo svedok svog doba, mora ponovo da stekne svoju prosvetiteljsku misiju, da bude brana sveopštem zaglupljivanju. Teatar treba da bude oaza, sigurna kuća, skriveni hram u koji se njegovi posvećenici mogu skloniti i razmatrati mnoga suštinska pitanja.
Posegnuvši za delom velikog klasika, želja nam je bila da na scenu donesemo jedan svet koji nam je po mnogo čemu sličan, svet poniženih i uvređenih ljudi, sklonih posrnuću i spremnih na zločin, ali koji, za razliku od većine sličnih danas, još imaju savest koja ih muči i kažnjava. Porfirije Petrovič pravilno rasuđuje kada kaže da je zločin koji je počinjen nad babom zelenašicom moderan. Raskoljnikov je možda prvi savremeni ubica, onaj koji veruje da će svesno izmaći sopstvenoj savesti, i on dugo u tome uspeva. U našem vremenu zločinci mirno žive i ne pomišljaju na pokajanje. Kada i gde je nestala savest?
Istovremeno, nadam se da će predstava biti povod mnogima da se ponovo vrate čitanju velike literature.
Dušan Petrović