Na današnji dan prije 28 godina umro je Nenad Radulović, svima znan kao Neša Leptir, rok muzičar, pjevač “Poslednje igre leptira” i glumac Indeksovog radio pozorišta.
Beogradski šmeker, tokom svog kratkog ali plodonosnog života, uvijek je zračio optimizmom i širio ljubav i smijeh, a prezirao negativne ljude, mržnju i osvetoljubivost, pišu “Večernje novosti“.
Karijeru je počeo kao pjevač i vođa “Poslednje igre leptira”, a debi album “Napokon ploča” iz 1982. sa hitovima “Vrati se” i “Nataša” donio im je veliku popularnost, pa su iste godine održali 15 rasprodatih koncerata u beogradskom Domu sindikata.
PIL je do raspada 1989. objavio još četiri albuma sa hitovima “Sličuge”, “Srce od meda”, “Dečko ajde oladi”, “Grudi moje balkanske”, “Umiru jeleni”, “Taksi”, “Ruska čokolada”... Za jedini solo album “Niko nema što Piton imade”, parodiju “novokomponovane muzike”, Neša je osmislio lik pod imenom Slobodan Đorđević Piton.
Tokom 1989. otkriveni su mu rak testisa u kasnom stadijumu i metastaze na mozgu. Uprkos operaciji, Neša Leptir je preminuo 12. februara 1990. Imao je samo 30 godina. Samo 20 minuta prije nego što je umro, na pitanje svoga brata Željka kako mu je, odgovorio je: “Ne mogu baš da igram fudbal.” Njegova posljednja pesma “Modra bajka” posthumno je objavljena na istoimenoj kompilaciji hitova PIL.
“Neša je imao ogromnu energiju“, sjeća se svog prijatelja i kolege Mićko Ljubičić. “Na momente sam imao utisak da i sam sebe nekako previše i prebrzo troši, dajući se tako bezrezervno. Iz njega su kuljali vanscenski šarm i duhovitost, bio je vrhunski profesionalac, koji je znao da osjeti i najtananiju vibraciju publike. Neke pjesme su mu bile lagane i lepršave, druge ozbiljne i duboke, ali uvijek iskrene i emotivne, sa onom njegovom žicom pomjerenosti i duhom, zbog čega su ljudi toliko voljeli Nešu. Bio je jedna potpuno čista i naivna duša, ponekad ranjivija nego što bi se moglo očekivati kad je riječ o nekom toliko zabavnom i ekstrovertnom.“