Kultnim kočijama koje voze turiste po njujorškom Central parku možda je odzvonilo.
Gradonačelnik Bil de Blazio već je objavio namjeru da će zabraniti tu atrakciju, navodeći da je nehumano držati konje na Menhetnu. De Blazio se zalaže da umjesto kočija budu uvedeni električni automobili, koji će biti replike oldtajmera.
Kakav god da bude ishod, ostaje nejasno šta će biti sa 200 konja koji trenutnoimaju licencu da vuku vuku njujorške kočije?
Kočijaši upozoravaju da zatvaranje gradskih štala može da ima neplaniranu posljedicu ukidanja retkih utočišta za konje koji ispadnu iz trkačke industrije ili postanu višak na farmama, čime će brže dospjeti u klanice.
Posao konje čuva od klanice
Makiver je podsjetio na slučaj svog najstarijeg konja Rodžera, koji je bio mršav i zapušten kad ga je kupio od jednog pensilvanijskog farmera 1999. Rodžer će otići u penziju ovog mjeseca i živjeće na Long Ajlendu, pošto je 15 godina uveseljavao turiste u Central parku. Drugi Makiverov konj, Deni Boj, učestvovao je na trkama u Australiji i SAD, prije nego što je povrijedio tetivu. Bio je određen za klanicu, prije nego što ga je Makiver kupio i doveo u Njujork da vuče kočije. "Kada konju date posao, on je zaštićen", navodi Makiver.
"Da nisu došli u Njujork, većina ovih konja već bi bila mrtva", rekao je Ijan Makiver, Irac koji posjeduje devet konja koji vuku kočije u Central parku i upravlja kočijama u tom gradu od 1987.
To je jedan od argumenata koji dovodi do bijesa kritičare tog biznisa koji insistiraju da problem sa neželjenim konjima nije izgovor za opstanak tog nehumanog posla.
"Svako ko iole brine o konjima nikad ne bi mislio da je njihovo zaglavljivanje u saobraćajnim gužvama u centru grada pravi odgovor na ovaj problem", kaže Ali Feldman, izvršni direktor vodeće lobističke grupe koja se protivi kočijama u Njujorku - "Njujorčani za čiste, podnošljive i bezbjedne ulice".
Prošle godine je oko 140.000 američkih konja otpremljeno u klanice u Kanadi i Meksiku, jer su postali preskupi ili neisplativi za svoje vlasnike.
Uzrok problema su neregulisana pravila kada se radi o odgajivanju tih životinja, smatra Vejn Pasel, predsjednik Humanog društva SAD. Svake godine na svijet dođe mnogo više konja nego što postoji mogućnosti za brigu o njima tokom čitavog njihovog životnog vijeka, ili bar do srednjih godina. S druge strane, broj utočišta za stare konje je mali - samo 500 njih postoji u cijeloj SAD.
Kuda sve možete kočijama
U danima u kojima rade, konji kaskaju skoro tri kilometra kroz gust gradski saobraćaj, između automobilskih sirena, prije nego što stignu do mjesta, nedaleko od Central parka, gdje ih turisti mogu iznajmiti. Većina vožnji dešava se u samom parku, ali je kočijama dozvoljeno da idu i do mnogih drugih, obližnjih gradskih atrakcija, poput Rokfeler centra.
Konji na rad u njujorški Central park dolaze najčešće sa amiških farmi u Pensilvaniji, i to putem aukcija koje se svake nedjelje organizuju na stočnoj pijaci u Nju Holandu. Svakog ponedjeljka, takođe, kupci za strane fabrike za preradu i proizvodnju mesa kupuju konje, od kojih su mnogi još mladi i zdravi, a nekad su vukli plugove, čeze ili dvokolice, ili su čak bili kućni ljubimci.
Protivnici kočija, pak, kažu da je za mnoge konje, Njujork daleko od idealnog i stalnog doma.
Prema gradskoj evidenciji, od 720 konja koji su od 2005. do 2013. vukli kočije u Njujorku, oko 30 odsto njih provelo je dvije godine ili manje na tom poslu. Kritičari kočija ukazuju da taj broj predstavlja zapravo konje koji jesu dobili drugu šansu u Njujorku, ali nisu mogli da se prilagode niti tom poslu niti gradskom načinu života.
Vlasnici kočija, međutim, insistiraju na tome da su njihovi konji i zdravi i srećni, poput bilo kojih na selu. Većina živi u jednoj od četiri štale na Zapadnoj strani Menhetna. VIDEO.
(MONDO, Foto: Guliver/Getty/Thinkstock)