Zlatna lopta nikada nije došla u Srbiji, a samo jednom je bila realno blizu Beogradu.
Dodjela Zlatne lopte ovog ponedjeljka okupiće u teatru Šatle u Parizu najbolje fudbalere svijeta, kao i brojne legende tog sporta. Svi će na glamuroznoj svečanosti pratiti dodjelu najvećeg priznanja koje fudbaler može da dobije - i kojem su Srbi bili samo jednom blizu.
Legenda Crvene zvezde, jugoslovenskog i evropskog fudbala Dragan Džajić te 1968. godine završio je treći u izboru za Zlatnu loptu, iza tandema Mančester junajteda. Nagrada je prvi put otišla u ruke Džordža Besta, kultnog heroja Junajteda i Sjeverne Irske, koji je osvojio 61 poen. Drugi je bio engleski velikan Bobi Čarlton sa 53 poena, a trećeplasirani Dragan Džajić sa 46.
Samo jedan Srbin bio blizu Zlatne lopte: Zvezdin tandem 1991. završio drugi, Mijat prvi do Ronalda
Prvi iza Džajića ostao je te godine Franc Bekenbauer, čuveni "Kajzer" koji je sedamdesetih dva puta dobio Zlatnu loptu. Takođe, iza aktuelnog predsejdnika Fudbalskog saveza Srbije ostali su te godine u izboru i lijevi bek Đačinto Faketi i centarfor Điđi Riva. Prvi je bio kapiten Italije, novog šampiona Evrope, a drugi je bio centarfor i strijelac gola u revanšu finala protiv Jugoslavije (1:1 prvi meč, 2:0 drugi).
To Evropsko prvenstvo ostalo je upamćeno kao najveći uspjeh reprezentacije, jer je tada 24-godišnji Dragan Džajić bio zvijezda tima koji je na putu ka finalu eliminisao šampiona svijeta, Englesku - i to upravo Džajinim golom u Firenci. Potom je u finalu prvi meč poslije produžetaka završen 1:1, a drugi trijumfom "azura" 2:0.
Početkom devedesetih asovi Zvezde bili kandidati
Kultne Zvezdine 1991. godine, tokom koje je postala šampion Evrope i svijeta, njeni asovi su morali biti u najužem izboru za najboljeg igrača svijeta. I bili su, ali je nagrada ipak dominantno otišla u ruke Žan-Pjera Papena, napadača Olimpik Marseja, rivala crveno-bijelih iz finala Kupa šampiona u Bariju.
Drugoplasirani je bio Zvezdin "Genije" Dejan Savićević, a trećeplasirani je bio Darko Pančev, strijelac najvećeg gola u istoriji jugoslovenskog klupskog fudbala - za titulu prvaka Evrope u Bariju. Makedoncu je potom utjeha bila dodijeljena Zlatna kopačka, koja mu je uručena na "Marakani".
Nakon odlaska sa Marakane, njeni asovi uprkos uspjesima nisu bili tako blizu - Savićević je ponovo postao prvak Evrope, Darko Pančev nije našao sreću u Interu, Siniša Mihajlović je postao nacionalna legenda u Italiji, Robert Prosinečki igrao je za Barselonu i Real Madrid, Vladimir Jugović prvak Evrope i sa Juventusom... Međutim, nijedan nije ponovo ušao u Top 3 za dodjelu Zlatne lopte.
Krajem devedesetih samo Mijat pratio Ronalda
Kada je Ronaldo Nazario bio u punoj snazi, nije se ni postavljalo pitanje ko će dobiti Zlatnu loptu. Na štetu fudbala u cjelini, to se nije događalo često, pa je Brazilac završio karijeru sa samo dvije Zlatne lopte, 1997. i 2002, što ne može da oslika koliko je bio dominantan i uticajan napadač.
Kada je prvi put osvojio Zlatnu loptu 1997. godine, na igračkom vrhuncu bio je nekadašnji as Partizana i reprezentacije Jugoslavije, a tada zvijezda Real Madrida, Predrag Mijatović.
Sada visoki funkcioner FK Partizan bio je drugi u izboru za Zlatnu loptu, ispred velikog Zinedina Zidana. Toliko je bio efikasan, a svoj kultni status među navijačima Real Madrida zacementirao je golom za titulu prvaka Evrope 1998. u Amsterdamu protiv Juventusa.
Kao što i sam Mijat priznaje, u reprezentaciji je za njim ostala neka druga priča, koja odzvanja za njim decenijama, kao i prečka holandskog gola na stadionu u Tuluzu.