Prethodnu godinu u sportskom smislu obilježili su fudbaleri i rukometaši Borca iz Banjaluke - jedni u pozitivnom, drugi u negativnom smislu.
Iza nas je još jedna sportska godina koju u Bosni i Hercegovini, ako gledamo najprije reprezentacije, nije bilo mnogo razloga za slavlje.
Fudbalska selekcija BiH nije uspjela da zaigra na EURO 2024 u Njemačkoj, a ispala je iz A grupe Lige nacija sa samo jednim osvojenim bodom protiv Mađarske u Budimpešti. Ipak, s obzirom na jako kvalitetne rivale - Njemačka i Holandija, pored Mađara, više se od podmlađenih "zmajeva" i novog selektora Sergeja Barbareza i nije moglo očekivati.
Ali zato bi se rezultat trebao (ili morao) zahtijevati u kvalifikacijama za Svjetsko prvenstvo 2026. godine u Kanadi, SAD i Meksiku jer su "zmajevi" izvukli protivnike po mjeri - selekcije Austrije, Rumunije, Kipra i San Marina.
Rukometni bh. tim je pod vođstvom selektora Irfana Smajlagića doživio tri poraza na Evropskom prvenstvu - od Švedske, Holandije i debitanta Gruzije, koji je i koštao posla popularnog Pipeta, a na selektorsku funkciju uskočio je Damir Doborac.
Novi selektor i njegovi "zmajevi" takođe nisu bili uspješni pa ih nećemo gledati na Svjetskom prvenstvu ovog januara u Hrvatskoj, Danskoj i Norveškoj, ali su blizu plasmana na naredno Evropsko prvenstvo nakon trijumfa protiv Islanda i Grčke, a u martu im predstoji "formalnost" protiv selekcije Gruzije da ovjere evropsku vizu.
"Pipe" je paralelno vodio i Rukometni klub Borac m:tel, koji je bukvalno na korak od gašenja i jedino ga na površini vode zasad održava novi predsjednik Darko Savić, koji je nedavno javno govorio o svim problemima banjalučkog kluba - od finansijskih do organizacionih, pa će se Banjalučani u proljećnom dijelu Premijer lige BiH boriti za opstanak. Ako se bukvalno ne ugase kao klub s obzirom da duguju 1.3 miliona KM, što je za rukomet astronomska cifra.
Nesumnjivo, ovaj slobodan pad crveno-plavih, nekadašnjih prvaka Evrope i osvajača Kupa IHF i ekipe koja se uvijek bori za titulu prvaka BiH, može se smatrati jednim od najgorih utisaka 2024. godine.
U Banjaluci takođe egzistira i najbolji sportski tim prethodne godine - Fudbalski klub Borac, prema tradicionalnom izboru "Nezavisnih novina" i BHRT-a, kao i opšta ocjena gotovo cijele sportske javnosti.
Fudbaleri Borca su prvi put izborili plasman u Konferencijsku ligu, a u njoj osigurali evropsko proljeće odnosno dvomeč protiv ljubljanske Olimpije u šesnaestini finala najmlađeg takmičenja u Evropi, što je najveći uspjeh klupskog fudbala u BiH u poslijeratnoj istoriji.
Ekipa Mladena Žižovića, najboljeg trenera u BiH u 2024. godini je i zvanično proglašena kao najprijatnije iznenađenje u fudbalskoj Evropi, što su momci svojim partijama protiv renomiranih rivala nesumnjivo i zaslužili.
U košarci je stanje nepromijenjeno - status kvo - barem kad je u pitanju selekcija BiH, koju nismo gledali na velikim takmičenjima odnosno Olimpijskim igrama, a jedina svijetla tačka bila je pobjeda "zmajeva" Adisa Bećiragića nad Hrvatskom od čak 20 razlike u kvalifikacijama za Eurobasket predstojećeg ljeta. Ili partije sportiste godine u BiH Džanana Muse u dresu madridskog Reala, finaliste Evrolige.
S obzirom da smo pomenuli Olimpijske igre u Parizu, vrijedi naglasiti da je BiH od svih zemalja regije otišla sa najmanje predstavnika - samo pet, (npr. Srbija imala 112 olimpijaca) i ostala jedina bez osvojene olimpijske medalje.
Sve oči bile su uprte u Lanu Pudar, bh. sportistkinju godine, ali mostarska pjevačica nije uspjela u najjačoj konkurenciji da se domogne pobjedničkog postolja u Parizu, kao što joj je pošlo za rukom na Evropskom prvenstvu u Beogradu, gdje se okitila srebrom na 200 metara delfin.
Mostarka je naravno zaslužila sve pohvale za nastup i nema sumnje da će se ispod njenog imena naći i olimpijska medalja u budućnosti, možda baš u Los Anđelesu na narednim Igrama 2028. godine.
Takođe, bilo je još dosta solidnih rezultata u pojedinačnim sportovima - npr. četvrto mjesto na trci spusta Elvedine Muzaferije u Svjetskom kupu, osvojene titule mlade teniserke iz Gradiške Tee Kovačević na Evropskom prvenstvu do 14 godina i na završnom mastersu u Monte Karlu, srebro Ismaila Barlova na Paraolimpijskim igrama u Parizu na 50 metara prsno ili Lejla Njemčević, koja je sezonu završila kao druga biciklistkinja svijeta. I najbolja sportistkinja Republike Srpske Sara Ćirković u jubilarnom 70. izboru "Glasa Srpske", takođe je vrijedna pomena, odnosno njen plasman i nastup na Olimpijskim igrama u Parizu, koji bi možda bio i okrunjen medaljom da nije bilo "grešaka" sudija.
Ali, opet tanko, pretanko za zemlju sa čak 14 ministara koji se u svojim nadlaženostima između ostalog bave i sportom.
(MONDO)