Nekadašnji jugoslovenski ambasador u SAD preminuo je danas u Beogradu u 81. godini. Tanjug izvještava o samoubistvu.
Kovačević je duže bio bolestan a informaciju o samoubstvu MUP je dobio od, kako se navodi, Kovačevićevog rođaka, a na licu mjesta su ekipe koje vrše uviđaj, prenosi Tanjug.
Živorad Kovačević je imao dugu političku, diplomatsku i književnu karijeru, u kojoj je prošao različite funkcije - počev od komunističkog aktiviste, državnog funkcionera, diplomate i autora značajnih publicističkih djela.
Njegova politička karijera prekinuta je poslije sukoba sa Slobodanom Miloševićem u usponu, krajem 1980-ih godina, da bi se Kovačević potpuno okrenuo liberalnim pogledima i paralelnom istraživanju novije istorije i lingvistike.
Rođen je 30. maja 1930. godine u Jagodini. Završio je Šestu mušku gimnaziju i diplomirao 1952. godine na Visokoj novinarsko-diplomatskoj školi u Beogradu. Magistrirao je političke nauke 1961. na Univerzitetu Berkli u Kaliforniji i specijalizirao međunarodne odnose 1963. na Harvardu, SAD.
Bio je glavni urednik časopisa "Komuna" (1954-62), direktor Republičkog zavoda za javnu upravu (1962-64), podsekretar u Republičkom izvršnom vijeću Srbije (1964-67), generalni sekretar Stalne konferencije gradova i opština Jugoslavije (1967-73).
Od 1974. bio je osam godina gradonačelnik Beograda, a potom član Saveznog izvršnog vijeća (SFRJ) i predsjednik Komisije za odnose sa inostranstvom (1982-86).
Bio je ambasador SFRJ u Vašingtonu od 1987. do 1989. kada je opozvan zbog neslaganja sa politikom Slobodana Miloševića koga je javno kritikovao u Vašingtonu. Iz tog mandata ostao je upamćen njegov doprinos prebacivanju zaostavštine američkog naučnika srpskog porijekla, Nikole Tesle, iz SAD u Beograd.
Po povratku iz SAD, dao je otkaz u Saveznom sekretarijatu (ministarstvu) za inostrane poslove i sa nekoliko prijatelja formirao konsultantsku firmu "Pro-man", iz koje se ubrzo povukao i otišao u prijevremenu penziju 1991.
Bio je aktivan član nekoliko nevladinih organizacija. Od 1994. je bio u Evropskom pokretu u Srbiji, a od 1999. predsjednik tog pokreta.
Bio je kopredsjednik Igmanske inicijative koja okuplja 140 organizacija iz zemalja tzv. Dejtonskog trougla. Igmanska inicijativa je začetnik projekta "mini-šengena", čija je osnovna ideja da se na teritoriji Jugoistočne Evrope uspostave odnosi slični onima koji postoje u EU, prije svega po pitanju bezviznih režima.
Bio je u grupi od 38 intelektualaca antiratnih aktivista iz tadašnje SR Jugoslavije, okupljenih u toj inicijativi, koji su u aprilu 1995, preko Mađarske i Hrvatske, prešavši planinu Igman, stigli do Sarajeva pod opsadom. Učesnici tog putovanja ostvarili su namjeru da podrže Sarajlije i da prisustvuju sjednici Srpskog građanskog vijeća u Sarajevu.
Kovačević je bio i funkcioner Civilnog (srpsko-albanskog) dijaloga; predsjednik Asocijacije multietničkih gradova jugoistočne Evrope - PHILIA, koja je osnovana u junu 2005. godine u Zagrebu. Predavao je na diplomatskim akademijama u Beogradu i Podgorici.
Bio je predsjednik Spoljnopolitičkog savjeta Ministarstva spoljnih poslova koji je formiran 6. septembra 2007. na inicijativu šefa srpske diplomatije Vuka Jeremića.
Dobitnik je međunarodne nagrade "Haas International Award" (2000. godine).
Autor je knjiga "Urbanizacija u svijetu i u Jugoslaviji", "SAD i jugoslovenska kriza", "Srbija i svijet: između arogancije i poniznosti", "Međunarodno pregovaranje" i "Amerika i raspad Jugoslavije", kao i tri riječnika na kojima je radio 14 godina: "Srpsko-engleski rečnik idioma, izraza i izreka", "Englesko-srpski frazeološki riječnik" i "Srpsko-engleski frazeološki riječnik".
Govorio je engleski, francuski i ruski jezik. Iza sebe je ostavio kćerku Jelenu i sina Radovana.
(agencije/MONDO)
