U požaru koji je na današnji dan pre četiri godine izbio u manastiru Hilandaru na Svetoj gori stradala je polovina manastirskog kompleksa.
Požar, koji je izbio jedan sat posle ponoći u noći između 3. i 4.
marta 2004. godine, širio se preko krovova i potpuno je uništio deo manastirskog kompleksa od igumanove kelije, deo konaka sve do Pirga Svetog Save, a van domašaja vatre srećom su ostali Crkva kralja Milutina, riznica, arhiv i biblioteka.
Severozapadni deo izgorelog konaka podignut je 1821. godine. U njemu su se nalazili administrativna uprava manastira, gostoprimnica i sobe za smeštaj gostiju.
U požaru je nastradao i Beli konak, podignut 1598. godine, a koji je bio u fazi obnove, kao i četiri paraklisa u sastavu severnog dela konaka, sa vrednim freskama iz 17, 18. i 19 veka. Od 42 ikone koje su bile zahvaćene vatrom spaseno je svega 14.
Gradnja manastir Hilandara, koji je pod zaštitom Uneska (UNESCO), počela je 1198-1199. godine u vreme Velikog župana Stefana Nemanje, rodonačelnika dinastije Nemanjić, koja je dva veka vladala Srbijom.
Hrisovulju kojom se odobrava osnivanje srpskog manastira i garantuju sve povlastice koje pripadaju svetogorskim svetinjama monaške države na Atosu (u današnjoj Grčkoj) izdao je vizantiski car Aleksije III Angel.
Saglasnost za gradnju stigla je iz tadašnjeg svetogorskog protata i manastira Vatoped, koji je nekoliko godina ranije primio u svoje okrilje Stefana Nemanju i njegovog sina Rastka Nemanjića, potonje srpske svece Simeona i Savu, osnivača srpske crkve i prvog arhiepiskopa.
Novčane izdatke za gradnju manastira preuzeo je novi vladar, prvi srpski kralj Stefan Prvovenčani, sin Stefana Nemanje.
(Beta/www.mtsmondo.com)