U novom izdanju Biznis kutka Srđan Praštalo pita: Ako je neko spreman da pregovara o uslovima priznanja krivice za krivično djelo za koje se tereti, to znači da je kriv. Treba li ga nagraditi zbog toga što je trgovao svojom krivicom?
Za one koji nisu znali, odredbama člana 246 Zakona o krivičnom postupku Reublike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske“, broj: 53/12) koji nosi naslov „Pregovaranje o krivici“, predviđena je mogućnost sklapanja sporazuma o priznanju krivice između tužioca i osumnjičenog, odnosno, optuženog.
Dozvolite da sa vama podijelim svoje stavove po ovom pitanju, ukratko i bez uvijanja u teoretske i praktične domete nauke o pravu. Dakle, subjektivna i sirova logika na djelu.
Ako je neko spreman da pregovara o uslovima priznanja krivice za krivično djelo za koje se tereti, to znači da je kriv. Treba li ga nagraditi zbog toga što je trgovao svojom krivicom?
Ako se neko sporazumijeva o priznanju krivice, a nije kriv, to je loše!
Čime se opravdava postojanje instituta, kao iz naslova?
Načelom ekonomičnosti.
Aham, da razmislim… U pravnom sistemu (koji uvijek i na najbolji način oslikava stanje kompletnog društva čije interese štiti), u kojem se malo štedi u parnici i uopšte ne štedi u upravnim postupci, u kojem se prava negiraju, ovlašćenja fingiraju, a slobode diraju… hmm… Ovo načelo, ipak, nema tu težinu koja bi opravdala postojanjeovog "genijalanog“ izuma anglo-saksonskog krivičnog procesnog prava, izraslog, da se baštovanski izrazim, na uređenoj podlozi neoliberalnog duha i protestantske etike. A onda, kao pelcer, posađenog u saksiju koja se naziva "reforma krivičnog zakonodavstva“, u kiselu podlogu postkomunističkog duha i tranzicione etike.
Možda samo žudim za tim, da budem naivno romantičan, ali, sporazum o priznanju krivice je nemoralan, a nemoral i pravo vuku ka dijametralama, kao dvije sile – stalno suprostavljene. GULP (onomatopeja "gutanja knedle“, ne permutacija slova – opa)!
U smislu diskursa, interesantno bi bilo ispitati vezu između morala određene građanske grupacije i uređenosti, odnosno, funkcionisanja pravnog sistema koji tu grupaciju determiniše. Da ne bude zabune, ne mislim na pogrešnu primjenu pozitivnih normi koje sankcionišu nemoral ili koje štite moral, govorim o (po)grešnim zakonskim rješenjima.
Znate li i Vi koji primjer?
Ostavite komentar.
(generalni direktor firme "ConsultIn" Srđan Praštalo za mondo.ba)
