Božić je obilježen brojnim običajima koji imaju jedan osnovni smisao - da se sačuva i uveća porodica i imanje domaćina. Evo šta se danas valja.
Božić se praznuje kao uspomena na dan rođenja Isusa Hrista, to je praznik rađanja novog života, praznik djece i djetinjstva, praznik roditeljstva i porodice, i obilježen je brojnim običajima koji imaju jedan osnovni smisao - da se sačuva i uveća porodica i imanje domaćina.
Sve to najbolje je sažeto u narodnoj molitvi - zdravici koja se izgovara o Božiću: "Daj, Bože, zdravlja i veselja u ovom domu, neka nam se rađaju zdrava dječica, neka nam rađa žito i lozica, neka nam se uvećava imovina u polju, toru i oboru!"
Jedan od najljepših božićnih običaja je miroboženje - prilika da se zavađeni pozdrave i poljube govoreći "Mir božji, Hristos se rodi", da se oni koji su u svađi izmire dakle, u ovo doba godine koje treba da bude vreme opšteg mirenja i praštanja.
Pre svitanja, 7. januara, na Božić, zvone sva zvona na pravoslavnih hramovima, objavljujući početak najveselijeg hrišćanskog praznika. Prvi dan Božića je dan radosti rađanja, obnavljanja života, dok se drugi dan provodi u svečanom, tihom domaćem raspoloženju, a u crkvama služi Liturgija zahvalnosti Bogorodici.
Evo još nekih vjerovanja vezanih za ovaj praznik.
Na Božić bi trebalo raditi sve ono što vam je teško išlo tokom godine, jer se veruje da će nam ono što radimo na božićno jutro ići od ruke. Voda koja se koristi za pranje suda u kojem je miješena česnica koristi se za zalivanje voćki, jer će tako bolje roditi, ili se, u gradskim uslovima, njome zaliva saksijsko cveće, da ljepše cvjeta. Tijesto koje ostane na rukama domaćice poslije miješenja česnice takođe se stavlja na voćke, da bi dale više ploda.
Negdje su se zadržali i tragovi paganskih vjerovanja, pa se gata u plećku od pečenice - ako na kosti koja se izvuče iz pečenice ostane mesa, vjeruje se da će godina biti plodna.
U okolini Niša zabilježen je običaj da se prije božićnog ručka svi ukućani istovremeno izuju, jer će se tako pilići istovremeno izvoditi, žene brzo porađati, krave brzo i lako teliti, ovce jagnjiti… Na jugu Srbije vjeruje se da će momci i devojke koji prespavaju na slami posutoj za Badnje veče sanjati budućeg supružnika…
Primijetićete da su, svi do jednog, ovi običaji u slavu porodice i napretka. Zato - praštajte danas onima kojima je oproštaj potreban i provedite Božić sa onima koje volite, u miru i ljubavi.
Kada je počeo da se slavi Božić
Od Božića počinje hrišćanska era, i od tog dana hrišćanski narodi računaju godine. Budući da u Novom zavjetu ne stoji kada se tačno rodio Isus, prvi hrišćani nisu slavili Božić, nego samo Uskrs, dan "nebeskog oživljavanja" Hristovog.
Božić se prvi put slavio u Rimu u 4. vijeku (u izvorima zapisana godina 336), kada je u vrijeme cara Arkadija uvedeno da se Božić praznuje odvojeno od Bogojavljenja i da se praznuje 25. decembra po (tada) novom, Gregorijanskom kalendaru (7. januara po starom, Julijanskom kalendaru, ali i kasnije 25. decembra po Novojulijanskom kalendaru).
Do danas nije jasno zašto se Božić slavi baš 25. decembra, ali preovladava mišljenje da je počeo da se slavi tog datuma jer se na taj dan, u tada još većinski paganskom Rimu, na prvi dan zime slavio praznik "Nepobjedivog Sunca" rođenje boga Sunca, Sola, pa je Crkva u želji da potisne taj paganski praznik tada počela da slavi rođenje Isusa Hrista.
Da bi se hrišćani dostojno pripremili za Božić ustanovljen je post od 28. decembra do 6. januara uveče (odnosno od 15. novembra do 24. decembra), koji nije tako strog kao Uskršnji. Međutim, Božić, ma u koji dan pao, mrsni je dan.
