U crkvi Svetih apostola Petra i Pavla u Kravici, kod Bratunca, sutra će biti služen parastos za 158 Srba iz ovog mjesta i susjednih zaselaka ubijenih u posljednjem ratu u BiH, od kojih je njih 49 stradalo na Božić 1993. godine.
Nakon parastosa, biće prislužene svijeće kod centralnog spomen-obilježja u Kravici za pokoj duša svih 3.267 ubijenih Srba iz regije Birač, a delegacije će položiti cvijeće, čime će biti obilježene 22 godine od velikog srpskog stradanja na području ove bratunačke mjesne zajednice.
Nastavljajući etničko čišćenje i uništavanje svega što je srpsko, započeto u aprilu 1992. godine, muslimanske snage iz Srebrenice, uz pomoć jedinica sa bratunačkog, vlaseničkog i zvorničkog područja upale su na pravoslavni Božić 1993.godine u Kravicu, gdje su ubile 49, ranile 80 srpskih civila i vojnika, a sedam ih je nestalo od kojih pet nije pronađeno ni nakon 22 godine.
Toga dana selo je opljačkano i zapaljeno je 688 srpskih kuća, oko 2.000 pomoćnih i 27 društvenih objekata. Oko 1.000 stanovnika ostalo je bez domova u jednom danu i kroz smetove se probilo prema Drini, izbjegavši sigurnu smrt.
Bez jednog ili oba roditelja ostalo je 101 dijete.
Od početka rata pa sve do polovine 1995. godine muslimanske snage iz Srebrenice stalno su upadale u srpska sela oko ovog mjesta, Bratunca, Milića, Skelana i Zvornika, ubijajući sve što stignu, pljačkajući i paleći srpsku imovinu. Zarobljene su mučili, masakrirali, odsijecali im glave i pokazivali u Srebrenici. Zabilježen je i slučaj da su Nenada Rankića pekli na ražnju.
Od pedesetak Srba koji su početkom rata ostali u Srebrenici, preživjela je samo jedna starica, dok je druga starica Ivanka Mirković u julu 1995. godine nađena zaklana na kućnom pragu. Većina nestalih još nije pronađena i ekshumirana.
Jedinice Nasera Orića protjerale su i poubijale srpsko stanovništvo iz Srebrenice i obližnjih sela Dugo Polje, Pećišta, Kovačice, Gostilj, Gniona, Osredak, Viogor, Studenac i još nekih odmah na početku rata.
Onda su počeli upadi u nešto udaljenija srebrenička i bratunačka sela Ratkovići, Brežani, Magašići, Zagoni, Zalazje, Sase, Biljača, Fakovići, Bjelovac, Sikirić, Podravanje pa sve do upada i masakra u Kravici 7. januara 1993. godine i Skelanima 16. januara iste godine kada je u ta dva mjesta ubijeno 114 Srba od kojih je više od polovine bilo civila.
I nakon proglašavanja Srebrenice zaštićenom zonom UN i navodne demilitarizacije muslimanskih snaga, upadi iz te enklave u srpska sela su nastavljeni tako da su, izuzimajući tri sela uz Drinu, uništena sva srpska sela na području srebreničke i veliki broj sela u bratunačkoj opštini /više od 100 sela/, a jedinice Nasera Orića ubile su 3.000 Srba od kojih veliki broj civila.
Napadi i masakri najčešće su izvođeni na velike pravoslavne praznike, kao što su Božić, Petrovdan, Đurđevdan i drugi.
Zlikovci nisu ostavljali žive ni djecu i starce, a zarobljeni su umirali nakon brutalnih mučenja i tortura. Živog nikog nigdje nisu ostavljali. Tako je bilo i u Kravici.
Zarobljenom Anđelku Miladinoviću iz Ježestice, pred majkom Savkom, odsjekli su glavu, zavezali je za vozilo i odvezli u Srebrenicu, o čemu postoje fotografije. Slavku su, nakon zlostavljanja, zaklali sa još nekoliko civila. O tome je svjedočio Kravičanin Dragomir Miladinović, čiji su sinovi Ratko i Đorđe poginuli toga dana.
Dva dana nakon masakra pronađeno je i sahranjeno sedam masakriranih tijela, a tek poslije dva i po mjeseca sahranjena su još 42 pronađena unakažena tijela.
Osim Dragomirovih sinova Ratka i Đorđa, na Božić su braneći nejač poginuli još braća Vojislav i Radojko Bogićević, Krstivoje i Ivan Đukanović, Anđelko i Dragan Mlađenović, Vidosav i Miladin Đokić, te Vujadin i Miladin Dolijanović.
U napadu srebreničkih muslimanskih snaga na Kravicu učestvovao je, prema svjedočenju preživjelih mještana, veliki broj Bošnjaka, koji su se poslije rata vratili na područje te opštine.
Za 22 godine nakon rata niko nije odgovarao ni za jedan zločin počinjen nad srpskim stanovništvom u srednjem Podrinju, pa ni za ovaj počinjen na Božić u Kravici.
Parastos u crkvi biće održan u 11.00, a polaganje cvijeća predviđeno je za 12.00 časova.
Nastavljajući etničko čišćenje i uništavanje svega što je srpsko, započeto u aprilu 1992. godine, muslimanske snage iz Srebrenice, uz pomoć jedinica sa bratunačkog, vlaseničkog i zvorničkog područja upale su na pravoslavni Božić 1993.godine u Kravicu, gdje su ubile 49, ranile 80 srpskih civila i vojnika, a sedam ih je nestalo od kojih pet nije pronađeno ni nakon 22 godine.
Toga dana selo je opljačkano i zapaljeno je 688 srpskih kuća, oko 2.000 pomoćnih i 27 društvenih objekata. Oko 1.000 stanovnika ostalo je bez domova u jednom danu i kroz smetove se probilo prema Drini, izbjegavši sigurnu smrt.
Bez jednog ili oba roditelja ostalo je 101 dijete.
Od početka rata pa sve do polovine 1995. godine muslimanske snage iz Srebrenice stalno su upadale u srpska sela oko ovog mjesta, Bratunca, Milića, Skelana i Zvornika, ubijajući sve što stignu, pljačkajući i paleći srpsku imovinu. Zarobljene su mučili, masakrirali, odsijecali im glave i pokazivali u Srebrenici. Zabilježen je i slučaj da su Nenada Rankića pekli na ražnju.
Od pedesetak Srba koji su početkom rata ostali u Srebrenici, preživjela je samo jedna starica, dok je druga starica Ivanka Mirković u julu 1995. godine nađena zaklana na kućnom pragu. Većina nestalih još nije pronađena i ekshumirana.
Jedinice Nasera Orića protjerale su i poubijale srpsko stanovništvo iz Srebrenice i obližnjih sela Dugo Polje, Pećišta, Kovačice, Gostilj, Gniona, Osredak, Viogor, Studenac i još nekih odmah na početku rata.
Onda su počeli upadi u nešto udaljenija srebrenička i bratunačka sela Ratkovići, Brežani, Magašići, Zagoni, Zalazje, Sase, Biljača, Fakovići, Bjelovac, Sikirić, Podravanje pa sve do upada i masakra u Kravici 7. januara 1993. godine i Skelanima 16. januara iste godine kada je u ta dva mjesta ubijeno 114 Srba od kojih je više od polovine bilo civila.
I nakon proglašavanja Srebrenice zaštićenom zonom UN i navodne demilitarizacije muslimanskih snaga, upadi iz te enklave u srpska sela su nastavljeni tako da su, izuzimajući tri sela uz Drinu, uništena sva srpska sela na području srebreničke i veliki broj sela u bratunačkoj opštini /više od 100 sela/, a jedinice Nasera Orića ubile su 3.000 Srba od kojih veliki broj civila.
Napadi i masakri najčešće su izvođeni na velike pravoslavne praznike, kao što su Božić, Petrovdan, Đurđevdan i drugi.
Zlikovci nisu ostavljali žive ni djecu i starce, a zarobljeni su umirali nakon brutalnih mučenja i tortura. Živog nikog nigdje nisu ostavljali. Tako je bilo i u Kravici.
Zarobljenom Anđelku Miladinoviću iz Ježestice, pred majkom Savkom, odsjekli su glavu, zavezali je za vozilo i odvezli u Srebrenicu, o čemu postoje fotografije. Slavku su, nakon zlostavljanja, zaklali sa još nekoliko civila. O tome je svjedočio Kravičanin Dragomir Miladinović, čiji su sinovi Ratko i Đorđe poginuli toga dana.
Dva dana nakon masakra pronađeno je i sahranjeno sedam masakriranih tijela, a tek poslije dva i po mjeseca sahranjena su još 42 pronađena unakažena tijela.
Osim Dragomirovih sinova Ratka i Đorđa, na Božić su braneći nejač poginuli još braća Vojislav i Radojko Bogićević, Krstivoje i Ivan Đukanović, Anđelko i Dragan Mlađenović, Vidosav i Miladin Đokić, te Vujadin i Miladin Dolijanović.
U napadu srebreničkih muslimanskih snaga na Kravicu učestvovao je, prema svjedočenju preživjelih mještana, veliki broj Bošnjaka, koji su se poslije rata vratili na područje te opštine.
Za 22 godine nakon rata niko nije odgovarao ni za jedan zločin počinjen nad srpskim stanovništvom u srednjem Podrinju, pa ni za ovaj počinjen na Božić u Kravici.
Parastos u crkvi biće održan u 11.00, a polaganje cvijeća predviđeno je za 12.00 časova.